روزانه های سینمایی
چرا این سوالات پرسیده نمی شود؟

چرا این سوالات پرسیده نمی شود؟

دومین کنفرانس رسانه ای معاون سینمایی برگزار شد و در یک ارزیابی کلی؛ باز هم مطابق معمول عمده ی پرسش ها، پیرامون فیلم ها یا افراد مشخصی بود که جواب معاون وزیر می توانست، خوراک مناسب و درخوری را برای نماینده اعزامی بنگاه خبری و یا اطلاع رسانی، فراهم کند. اگر رجوع دوباره ای به اهم مطالب منتشر شده از مصاحبه روز گذشته کنید، صدق ادعای بنده دستگیرتان خواهد شد. مدیر ارشد سینمای کشور در مقدمه سخنانش اخبار و مطالب نسبتا" مهمی را بر زبان آورد ولی در ادامه به جز یک استثنا، اغلب سوالات چندان ارتباطی با صحبت های مطرح شده نداشت. به نظر می رسید خبرنگاران اعزامی با سوالات از پیش تعیین شده – از سوی منبع و مرجع اعزام کننده – در جلسه حضور یافته بودند و قصد چندانی برای کسب اطلاع بیشتر و یا حتی نقد آنچه که معاون وزیر بر زبان راند، نداشتند.

البته حرجی نیست و توقع و انتظار از خبرنگاران حاضر را باید به اندازه میزان شناخت و تسلط آنها به موضوع سینما بطور عام و سینمای کشورمان بطور خاص مرتبط دانست. تجربه نشان داده است کمترین پیامد جلساتی با چنین کیفیتی، باقی نگه داشتن سینما در حاشیه و بازماندن آن از مسائل اساسی است. منظورم چیست؟

در جلسه از توفیقات سینمای ایران در زمینه سیستم DI صحبت به میان آمد اما به دلیل عدم اطلاع خبرنگاران جوان با این فناوری، سوالی برای آگاهی از کم و کیف موفقیت های بدست آمده مطرح نشد. قبل از نشست دو نسخه از تازه ترین عناوین مستند راه یافته به شبکه ویدیویی در اختیار حضار قرار گرفت اما این گونه سینمایی همانند فیلم کوتاه مهجور واقع شد و کمتر پرسشی از مجموعه مسائل مرتبط با فیلم کوتاه و مستند به میان آمد. اعلام خبر تاسیس بنیاد انیمیشن واکنشی را در بر نداشت و چنانچه طی روزهای آینده، بازتاب این تصمیم را از نگاه انیماتورها مشاهده نکنیم، جز این نیست که اهمیت این تصمیم و ارزش خبری آن برای خبرنگاران روشن نیست. وقتی برای دوستان خبرنگار، موضوعات حاشیه ای سینما جذابتر از متن آن گردد، موضوعات بحث برانگیزی چون اقتصاد سینما، چالش های فنی و صنعتی سینما، میزان حضور و دخالت دولت در تصدی امور سینمایی، فرجام و تعیین تکلیف صنعت گیم و نسبت و رابطه آن با معاونت سینمایی مورد غفلت قرار می گیرند و لذا چنین مسائلی تیتر یک هیچ رسانه ای نمی شوند. 

البته رسالت پاسخگویی حکم می کند مدیران در هر سطح و مقامی پرسشی را بی جواب نگذارند و بی آنکه لازم باشد به عمق دانش پرسشگر رسوخ کنند، در خور فهم او جواب قانع کننده ای را به سوالاتش بدهند. شاید نقصی که از گذشته تا حال در فضای گفتگوهای این چنینی مشهود بوده است، نبود سردبیران یا نویسندگان حرفه ای در مواجهه با مدیران ارشد بوده است. در سال های اخیر به دفعات در استودیوهای پخش شبکه های رادیویی و تلویزیونی زیادی شرکت کرده ام، دریغ از آنکه مجریان محترم، مطالعه کافی در خصوص موضوع برنامه انجام داده باشد. گاه در غفلت برنامه سازان، سوالات تکراری برنامه را که در نشست های قبلی به آنها پرداخته ایم به آنها یادآور شده ام. در این مواقع چنانچه تهیه کننده برنامه موضوع جایگزینی در چنته نداشته، از حضور در برنامه یا گفتگوی تلفنی عذر خواسته ام.!

به نظرم اگر در کنار جلسات سالانه ای که بیشتر با حال و هوای ژورنالیستی برگزار می شود، معاونت سینمایی نشست هایی را با مدیران مسئول و سردبیران جراید تخصصی سینما ترتیب دهد، آنگاه دامنه و عمق پرسش و پاسخ ها، نگرش واقع بینانه تری را ترسیم خواهد کرد و برای دو طرف گفتگو عرصه های فکری تازه تری را خواهد گشود.

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید