سعید رجبی فروتنیکی از دستاوردهای مشترک دولت دهم و شهرداری تهران بهره مندی از مجتمعی بزرگ و مدرن برای استقرار واحدهای ستادی جشنواره، سالن بزرگ نمایش و سالن های کوچک برگزاری نشست های مختلف است. "برج میلاد " به عنوان محل اصلی چهار دوره اخیر جشنواره فیلم فجر بی شک در ابهت و عظمت بخشیدن به این رویداد بزرگ فرهنگی و هنری نقش بی بدیلی را در اجرای هر چه بهتر برگزار شدن مراسم و امور مختلف اجرایی و ستادی ایفا کرده است.
اشتباهی که از سال اول در استفاده از ظرفیت های برج میلاد صورت گرفت آن بود که سالن اصلی آن را به خبرنگاران و منتقدان رسانه های جمعی اختصاص دادند. می پرسید چرا؟
به محض اینکه برج میلاد و امکانات کم نظیر آن نظیر پارکینگ و پذیرایی، سرویس های مدرن رفاهی و بهداشتی بر همگان مکشوف گردید، بر خیل داوطلبان حضور در برج افزوده شد و صدها نشریه ای که معلوم نبود انتشار منظمی دارند یا نه، یکباره عاشق سینه چاک سینما شدند و اطلاع رسانی در باره جشنواره و سینمای ایران را رسالت اصلی خود عنوان کردند. پدیده رشد جهشی سایت ها و تارنماهای سینمایی در فضای مجازی نیز مزید بر علت گردید و عده پر شماری هر ساله در پوشش خبرنگار و منتقد سینمایی راه برج را در پیش گرفتند و خواستار صندلی ثابتی در سالن ها برای خود شدند. همزمان حضور شبکه های متعدد رادیویی و تلویزیونی که امسال به هشت برنامه ثابت در هشت شبکه ارتقا یافته است، حضور پر رنگ عوامل هنری و فنی فیلم های حاضر در جشنواره را در برج میلاد بیش از هر زمان ضروری ساخت و مجموعه این عوامل بر جذابیت های برج افزود.
از جمله آیین های دیگری که قدمتی بیش از یک دهه در سینمای ایران دارد، انجام مراسمی تحت عنوان "تجلی اراده ملی" است که در آن داوران سازمان ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی پس از جشنواره برگزیدگان خود را معرفی و به آنان جوایزی را اهدا می کنند. داوران این ارگانها که از سه تا پنج نفر هستند در برج میلاد و در کنار خبرنگاران و نویسندگان سینمایی به تماشای فیلم ها می پردازند و پای ثابت تمام برنامه های نمایشی برج هستند.
قصه به همین جا ختم نشد و جذابیت های برج به شرحی که رفت، توقع سایر اقشار بویژه مقامات اداری و دیوانی را برای حضور در برج تشدید کرد و فشارهایی از این دست، آمار صدور کارت ورود به برج را به رقم سه تا چهار برابر ظرفیت رسمی برج افزایش داد.!
بدین ترتیب زمزمه های اعتراض منتقدان و خبرنگاران جدی سینمایی به خاطر حضور افراد ناشناس و کثرت جمعیت رو به فزونی گرفت و معدود نویسندگانی برای همیشه عطای برج را به لقایش بخشیدند.
بنابراین به نظر می رسد در سال های بعد با حذف خبرنگاران، باید مجدداً سالنی اختصاصی را برای منتقدان و نویسندگان سینمایی با تایید انجمن منتقدان سینمایی دست و پا کرد و خبرنگاران را نیز برای پوشش اخبار کلیه سالن ها و سینماهای نمایش دهنده فیلم های جشنواره به سطح شهر هدایت کرد.
از سوی دیگر از آنجا که اجاره برج میلاد هزینه های قابل توجهی را بر ستاد جشنواره تحمیل می کند، تماشاچیان این مکان می بایست هزینه های لازم برای حضور در آن را متقبل شوند. این اقدام مطمئناً با استانداردهای برگزاری جشنواره های معتبر در دیگر نقاط جهان منافاتی ندارد و سبب تعدیل انتظارات بعضاً نامعقول و زیاده خواهانه کسانی می شود که سالی یک بار فیل شان یاد سینما می کند. از یاد نبریم در برگزاری جشنواره های تئاتری موسیقی فجر هیچگاه به اندازه فیلم فجر بلیط رایگان در اختیار سازمان های دولتی و غیر دولتی و شخصیت های حقیقی و حقوقی داده نمی شود و منطقاً بنا بر آن گذارده شده است که همگان برای تماشای برنامه مورد علاقه خود بهای لازم را بپردازند و عملاً مشوق هنرمندان و سازمان های برگرار کننده جشنواره باشند.
آقای فروتن حالا که مرد عنکبوتی به هنر نما واگذار شده باید دوباره پروانه بگیره؟
حتما این کار انجام شده است