سعید رجبی فروتندبیر محترم یکی از تشکل های تهیه کنندگان سینمای ایران از صدور پروانه ساخت برای تعدادی از سریال های آتی شبکه نمایش خانگی اظهار نگرانی کرده است. (اینجا) آنچه در این رابطه قابل تامل لست آن است که نمایش خانگی به عنوان یک رسانه و مدیوم مستقل چه در شکل فیزیکی آن یعنی لوح فشرده و چه عرضه محصول بر بستر اینترنت، اقتضائات خاص خود را دارد و نیازمند آن است که علاوه بر تامین و عرضه آثار سالانه سینمایی ایران، در پرتو راهبرد اعلام شده از سوی سازمان امور سینمایی یعنی «نهضت تولید محتوا»، در رقابت با انبوه رسانه هایی که در بیست و چهار ساعت شبانه روز به تولید و پخش انواع برنامه های نمایشی مبادرت می ورزند و مخاطب جهانی را هدف قرار داده اند، مستقلاً به تولید محتوا در قالب فیلم و سریال به عنوان گونه های جذاب و پرطرفدار اقدام نماید. به این خاطر در ۹ سال گذشته بصورت خودجوش با سرمایه بخش خصوصی و بدون کمک و مشارکت دولت، هر ساله بطور متوسط ۳ سریال در شبکه نمایش خانگی تولید و عرضه شده است که در قیاس با دهها سریال ایرانی و خارجی که در طول سال از سوی شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می شود، عدد و رقم بسیار ناچیزی به شمار می رود و این به جز مجموعه های پرشمار خارجی است که به اشکال مختلف و از رهگذر فناوری های نوین ارتباطی در دسترس مخاطب ایرانی است.
همچنین صدور مجوز ساخت سریال های جدید لزوماً به معنی تولید قطعی آنها نیست همانطور که در سینما نیز هر ساله تعداد زیادی پروانه ساخت صادر می شود اما همه آنها تولید نمی شوند. در حال حاضر فقط یک سریال در حال پخش از شبکه نمایش خانگی است. یک مینی سریال در مرحله بازبینی و سه سریال نیز در مراحل تولید و پس تولید هستند که نمی توان زمان دقیقی را برای توزیع آنها مشخص پیش بینی نمود.
بنابراین این سوال باقیست که چرا بعضی از تهیه کنندگان سینما از سرمایه گذاری دهها میلیارد تومانی بخش خصوصی به منظور تولید سریال و ایجاد فرصت های شغلی برای هزاران تن از عوامل هنری و فنی خانواده بزرگ سینمای ایران در این سالها نگران هستند. در حالیکه نیمی از مجموعه های عرضه شده به سودآوری نرسیده اند و سرمایه گذاران توقع هیچگونه حمایت و یا جبران خسارتی از دولت های وقت نداشته اند، در پس انتقادات و نگرانی ها در قبال سریال های نمایش خانگی چه نکته ای نهفته است؟ آیا تولید تعداد محدودی سریال باعث شده است تا تنور تولیدات سینمایی بسردی گراید؟ آیا مدیران «موسسات ویدیو رسانه» و «سامانه های برخط فیلم و سریال» بی رغبت به تامین و عرضه محصولات سینمایی کشورمان شده اند؟ آیا طی پنج سال اخیر شمار تماشاگران و فروش سینماها سیر نزولی به خود گرفته است؟ خوشبختانه شواهد موجود خلاف این را نشان می دهد و هیچ نشانه و گزاره ای که موید تهدید سینما از سوی سریال های نمایش خانگی باشد، به چشم نمی خورد. تهیه کنندگان حرفه ای سینما خوب می دانند که رونق هر یک از دو مدیوم سینما و نمایش خانگی کشور، تاثیر مثبتی بر دیگری می گذارد و سبب بهبود مولفه های افتصاد نحیف سینما در قیاس با گردش مالی عظیم سایر بخش های خدماتی و مالی کشور می شود. بنابراین از صنوف کارفرمایی سینمای ایران انتظار می رود با دوراندیشی و دقت نظر واقعیات سینما و نمایش خانگی را رصد و تحلیل کنند و ناخواسته در دام تنگ نظرانی که حیات و اقتدار خود را در نفی و تخطئه دیگران جستجو می کنند، نیافتند.
بدیهی است سازمان سینمایی و از جمله معاونت ارزشیابی و نظارت آن باید همواره آماده دریافت نظرات کارشناسی صنوف مرتبط و نیز سایر منتقدان و صاحبنظران در خصوص سریال های نمایش خانگی و سایر محصولات تصویری باشد و تلاش نماید تا آرایش رسانه های تحت نظارت خود را متناسب با تهدیدها و خطراتی که از جانب رسانه های بیگانه متوجه حیات فرهنگی کشور است، اصلاح و ارتقا بخشد.
اضافه کردن نظر