سعید رجبی فروتنبرای چندمین بار بحث افزایش قیمت دی وی دی در بازار نمایش خانگی طنین انداز شده است و این تصمیم که از سوی بعضی از موسسات ویدیو رسانه در حال عملی شدن است، صدای اعتراض نمایندگی های توزیع محصول در استان های کشور را بلند کرده است. بهانه تامین کنندگان و ناشران فیلم و سریال این بار همانطور که قابل پیش بینی بود تحولات بازار، ناشی از افزایش قیمت ارز و کالاهای وارداتی به خاطر تحریم است که تاثیر آن در افزایش قیمت تمام شده تولید کالا و خدمات در کشور نمود یافته است.
ناشران ویدیویی اعلام کرده اند که کارخانجات تولید و تکثیر دی وی دی برای تولید هر لوح فشرده یکهزار تومان طلب می کنند که این مقدار نسبت به گذشته افزایش حدوداً سی تا چهل درصدی دارد. از سوی دیگر مراکز پخش به افزایش بهای مقوا برای چاپ ولت اشاره می کنند که به مرز دو برابری رسیده است.
پرواضح است که بزودی مصرف کننده فیلم ارجینال مورد علاقه خود را حداقل سی درصد گرانتر از قبل خواهد خرید و آنهایی که عادت به دیدن محصولات شبکه بصورت استریم و از طریق اپلیکیشن های موبایلی و وب هستند، بهای بیشتری را نخواهند پرداخت.
بنابراین تاثیر افزایش قیمت کالا در فروش نسخه فیزیکی یا همان دی وی دی خود را نشان خواهد داد و تقاضای نمایندگان شهرستانی از مرکز که سالهاست با شیب منفی روبروست، به کمترین میزان خود در سال های اخیر خواهد رسید.
پیامد کاهش فروش که در تهران و کلان شهرها و در سوپرمارکت ها نمود خواهد داشت، پس لرزه هایی مثل تعطیلی خطوط تولید در واحدهای صنعتی تکثیر لوح فشرده، فعالیت حداقلی مراکز سه گانه پخش، تغییر شغل تعداد بیشتری از نمایندگان توزیع و فروش و در یک کلام رکود و بیکاری را به همراه خواهد داشت. بدین ترتیب بازار کپی و «فلش بیار فیلم ببر» در ویدیو کلوب ها و فروشگاه هایی از این دست، رونق بیشتری را تجربه خواهند کرد.
همچنین کاهش فروش نسخه فیزیکی فیلم ها که با وجود سامانه های آنلاین ویدیویی، راه مطمئنی برای بازگشت سرمایه و سود ناشران ویدیویی بوده است، احتمالاً ریسک سرمایه گذاری در تولید محتوا را بیشتر می کند و موسسات ویدیو رسانه را برای خرید رایت عناوین متوسط الحال با تردید روبرو می کند و آنها را وادار به عقد قراردادهای که ضرر کمتری را متوجه اشان می سازد، متمایل می کند.
برای سرویس های استریمینگ یا همان VOD ها چنین وضعیت نسبتاً مخاطره آمیزی فرصتی است تا مشترکان بیشتری را زیر چتر خود بگیرند و سبب ساز تغییر الگوی مصرف رسانه ای مشتریان سنتی بشوند و آنها را به ضیافت فیلم از طریق اینترنت آن هم با هزینه کم دعوت کنند. به یاد داشته باشیم که سیر محتوم و بازگشت ناپذیر عرضه و انتشار محصول همان خیمه زدن در شاهراه اینترنت و در ایران بر بستر شبکه ملی اطلاعات و سرویس های اشتراک ویدیوی ایرانی و یوتیوب در خارج است.
کارشناسان معتقدند موسسات ویدیو رسانه باید انباشت تجربه خود را در تولید محتوا به کار بگیرند و همان راهی را بروند که سرویس هایی مثل نتفلیکس، آمازون، هولو و … رفته اند. سرمایه گذاری های چند ده میلیاردی VOD های وطنی و حضور متخصصان و مهندسان جوان در این سامانه ها، بستر مساعدی برای توسعه کسب و کارهای نوپا در عرصه اینترنت است و دیری نخواهد گذشت که غالب جمعیت کشور به جز سالمندان تماشاگر محصولات تصویری از طریق موبایل و سایر گجت ها خواهند بود.
اضافه کردن نظر