سعید رجبی فروتنحالا دیگر راحت می توان ادعا کرد تقریباً تمام فیلم های «بهمن فرمان آرا» که «رضا کیانیان»در آنها بازی کرده است، جزء نقاط روشن کارنامه این بازیگر میانسال سینمای ایران است و نقش هایی که «کیانیان» بر عهده داشته است، اصطلاحاً در آمده اند. در بین این فیلم ها قطعاً «خانه ای روی آب»(1380) و «دلم می خواد»(1393) جایگاه ویژه ای دارند. «خانه ای روی آب» سیمرغ بلورین نقش اول مرد را برای او به ارمغان آورد و عیناً در جشن خانه سینما نیز معادل چنین جایزه ای نصیب «کیانیان» شد. «کیانیان» پیش از این به خاطر بازی در فیلم «آژانس شیشه ای» سیمرغ بهترین بازیگر مکمل مرد را از آن خود کرده بود.
«رضا کیانیان» مولف کتاب های چهارگانه «بازیگری»، «تحلیل بازیگری»، «شعبده بازیگری» و «بازیگری در قاب» به رغم فیلم ها و سریال های زیادی که بازی کرده است، همانند اغلب بازیگران پرکار سینما، فیلم بد در کارنامه اش کم ندارد و انتخاب های بد او در مقطعی سبب شد که از او به عنوان بازیگر «ضد گیشه» یاد کنند.
به عنوان مثال این روزها همزمان با درخشش قابل تحسین او در فیلم «دلم می خواد»، کار ضعیف دیگری از «کیانیان» در نمایش خانگی با عنوان «وقتی برگشتم» قابل مشاهده است. فیلمی که در آن «کیانیان» خودش را بازی می کند و گویی قرار نبوده است، شخصیتی ورای خود را خلق کند. «وحید موساییان» کارگردان این فیلم در گفتگویی صراحتاً بیان داشته است:« انتخاب اول من برای نقش «بهرام» مسعود رایگان بود که خیلی تلاش کردم در این فیلم حضور داشته باشد ولی متاسفانه نشد و عدم حضور او یک حسرت دائمی برای فیلم «وقتی برگشتم»شد.(سینماپرس)
«وقتی برگشتم»اثر شبه عاشقانه ای است که تعلق خاطر سازنده آن را به این نوع سینما بازتاب می دهد و گفتمان روشنفکری حاکم بر فیلم با لحن نسبتاً یکدست و روانی روایت شده است. با این حال مشکل فیلم از همان کانسپت عشق یعنی موضوعی است که بنای داستان بر آن استوار شده است. روابط و احساسات عاشقانه در «وقتی برگشتیم» به دو شکل تجلی می یابد تماس های تلفنی و حرف و حدیث هایی که ارجاع آنها غالباً به گذشته است. شاید به خاطر نبود متن و حاشیه عشقی پرسوز و گداز، توسل فیلمساز به نماهایی از چند فیلم کلاسیک صرفاً جنبه ای تزئینی به خود می گیرد و بود و نبود آنها تاثیری در فیلم ندارد.
اضافه کردن نظر