سعید رجبی فروتنتلاش های صورت گرفته برای دستیابی کشورمان به فن آوری سینمای الکترونیک e-cinemaخوشبختانه در حال به ثمر نشستن است و در هفته های آینده نخستین محموله سرورها و ویدیو پروژکتورهای مخصوص نمایش نسخه دیجیتالی فیلم های سینمایی، به ایران وارد می شود. طبق نقشه راه ترسیم شده از این پس به فراخور اعتبارات تخصیصی و همیاری منابع استانی یکی از سالن های نمایش فیلم در پردیس های سینمایی و نیز سالن های مناسب در مجتمع های فرهنگی و هنری شهرهای فاقد سینما به تجهیزات نوین نمایش فیلم اختصاص خواهند یافت. به موجب پیش بینی های دقیق انجام شده برای دسترسی به نسخه دیجیتال آثار سینمایی ابتدا نگاتیو فیلم ها پس از ظهور در لابراتوار، در یک مرکز پیشرفته اسکن می شود و بعد از انجام تدوین به شیوه غیر خطی، عملیات اصلاح رنگ، جلوه های ویژه تصویری و صداگذاری و اقداماتی از این دست، متخصصان با استفاده از نرم افزارهای مخصوص به رمز گذاری kdm فایل های صدا و تصویر اقدام می کنند. در نهایت با انتقال محتوا بر روی یک هارد پرتابل، هر سینما می تواند هارد مخصوص به خود را که زمان و دفعات مجاز نمایش فیلم در آن مشخص شده است، دریافت کند.
همانطور که پیداست در این روش چاپ کپی پزتیو برای نمایش فیلم در سالن های سینما منتفی می شود و نیازی به تبدیل record نسخه دیجیتال بر روی نگاتیو (پس از انجام اصلاح تصویر یا ایجاد جلوه های ویژه تصویری) نمی باشد. از سوی دیگر با این فرض که دانش فنی لازم برای طراحی و ساخت سرورهایی که باید در سینماها مورد استفاده قرار گیرد در کشورمان وجود دارد، هزینه های ناشی از توسل به این تکنیک به مراتب کمتر از روش سنتی یا آنالوگ نمایش فیلم خواهد بود. زیرا بدین ترتیب نیازی به خرید دو دستگاه آپارات و تجهیزات جانبی آن وجود ندارد و در مصرف انرژی نیز صرفه جویی زیادی صورت خواهد گرفت.
ملاحظات فنی
بد نیست بدانید که در قاره آسیا، سینمای هند سالهاست به اتکای دانش نرم افزاری خود سینمای الکترونیک را در بسیاری از هزاران سالن نمایش فیلم خود جایگزین تکنیک پیشین کرده است و با الگو گرفتن از کشورهای پیشرفته، منابع مالی این کار را از محل کاهش هزینه های لابراتواری و حذف چاپ پزتیو تامین کرده است. نکته حائز اهمیت در این گونه نمایش، رعایت استاندارد موسوم به DCI است. در پروتکل جهانی DCI کشورها پایبند شده اند در هنگام فشرده سازی با فرمت jpeg2000 ترمیم تصویر و اصلاح رنگ، کیفیت تصویر را مد نظر قرار دهند و محاسبات و روش های تجربه شده را مبنای عمل قرار دهند. به منظور حفظ امنیت محتوا content هارد دیسک و جلوگیری از کپی آن فایل رمز گشای kdm به هر سینما داده می شود که برای سینما و سالن دیگری قابل استفاده نمی باشد. نکته جالب توجه دیگر آن است که هر kdm برای یک سرور و پروژکتور جنب آن تعریف شده است. اگر سوال شود چرا تعمد دارم به جای سینمای دیجیتال از عبارت سینمای الکترونیک استفاده کنم؟ بیشتر بدین خاطر است که رزولشون تصویر در Dcinema حداقل ۲k است و در سینمای الکترونیک کمتر از این میزان است. مضافا" که تکنولوژی Dcinema بویژه در زمینه استقرار سرور و ویدیو پروژکتور در انجصار شرکت های عمدتا" آمریکایی است.
تدابیر حمایتی دولت
به منظور فرهنگ سازی و ارتقای کیفی استانداردهای صدا و تصویر در سینما و شبکه ویدیویی کشور چاره ای جز همه گیر شدن استفاده از فناوری مزبور نیست و احتمال قریب به یقین همانگونه که دولت هزینه میکس ساراند صدای فیلم های سینمایی و نصب سیستم های صوتی را در سالن ها بر عهده گرفت در این زمینه نیز، دولت سهم قابل توجهی از هزینه اسکن نگاتیو، مستر سازی(kdm)و استقرار سرور، پروژکتور و پرده نمایش مخصوص را در سالن های مورد نظر بر عهده خواهد گرفت.
تاثیر پذیری شبکه ویدیویی
از گذشته تاکنون مشکل بزرگ شبکه، تهیه مستر اولیه برای فیلم های سینمایی ایرانی بوده است. در حال حاضر پزتیو تله شده فیلم ها با همان صدای حاشیه فیلم! بر فرمت دی وی دی یا اچ دی ( خروجی تله سینما) به شرکت های تکثیر برای تولید استمپر داده می شود و نتیجه آن کیفیت در حد فاجعه ای می شود که از آن حظ می بریم.! دوستان منتقدی هم که به حق بر انتشار دی وی دی فیلم ها اصرار می ورزند از این نکته غافلند که مستر نامرغوب حاصل چشمگیری را در برندارد و فرقی نمی کند خروجی نهایی سی دی یا دی وی دی باشد. اما در روش فوق همزمان با انتقال محتوا بر هارد دیسک، مستری با کیفیت نیز برای نسخه ویدیویی ارائه می شود و صدا با طراحی مجددی برای نمایش خانگی میکس خواهد شد.
توجیهات اجتماعی طرح
صدها شهر و شهرستان ایران فاقد سینما هستند. اقتصادی نبودن ساخت سینما برای سرمایه گذاران، باعث شده است مطالبه مردم این شهرها به دفعات در طومارهایی که برای دوایر دولتی ارسال می کنند و یا از نطق و تذکر نمایندگانشان در مجلس پژواک می بابد، بی پاسخ بماند. مطالعات اولیه گویای آن است که سالن های اجتماعات مجتمع های فرهنگی ادارات ارشاد بالقوه استعداد نمایش فیلم را دارا هستند و با اندکی مهندسی و تغییرات روبنایی می توان در کوتاه مدت نیاز مردم این شهرها را به سینما در همین سالن ها، برطرف ساخت. بدیهی است به تناسب مشارکت استانداری ها در تامین هزینه های سینمای الکترونیک می توان سالن های بیشتری را به این روش تجهیز کرد و کیفیت قابل قبولی را به علاقمندان ارائه داد.
مطلب مرتبط: رکود سینما ربطی به شبکه نمایش خانگی ندارد
اضافه کردن نظر