سعید رجبی فروتنشهرک جدید سینمایی با پسوند دیجیتال اگر گامی در راستای پر کردن خلاء پاره‌ای از خدمات مورد نیاز و زنجیره ارزش در سینما باشد ستودنی است. در غیر اینصورت این طرح هم به فهرست طرح‌های ناکام و جوانمرگ شده دولت‌های قبلی افزوده خواهد شد.
سال ۸۳ با دادار دودور جمعی از سینماگران و بازیگران به خط شدند تا در آیین کلنگ‌زنی شهرک سینمایی در شهر جدید هشتگرد حضور بهم رسانند.
مدیر عامل شهرک که برای این رویداد حساب زیادی بازکرده بود و حتم داشت به رونق شهر جدید کمک می‌رساند، تشریفات مفصلی را تدارک دیده بود و مدیران استان و شهرستان را در کادر مشترک با سینماگران و مدیران سینمایی قرارداده بود.
خبر احداث شهرک سینمایی در رسانه‌های آن روز بصورت گسترده بازتاب یافت و ابعاد کالبدی و خدمات مورد انتظار از شهرک با چنان آب و تابی گفته شد که قند تو دل سینماگران آب می‌شد.
حدود بیست سال از این ماجرا می‌گذرد اما متاسفانه طرح با آمد و رفت دولت‌ها و مدیران به ثمر ننشست بلکه زمین پروژه بارها به تصرف معارضان در آمد و آزادشد.
تغییرات فناوری و انقلاب دیجیتال در صنعت سینما، از جمله سی‌جی‌آی و تکامل تکنیک‌هایی نظیر کروماکی، لزوم شهرک سینمایی به معنای سنتی آن را زیر سوال برد. بطوریکه پروژه‌های سینمایی ایران هیچگاه معطل خدمات شهرک سینمایی مورد نظر مدیران نماندند.
البته سینما، تلویزیون و پلتفرم‌های تولیدکننده سریال در ایران از داشتن شهرک سینمایی در مقیاس بزرگ بی‌نیاز نیستند. توسعه و تجهیز شهرک سینمایی غزالی، شهرک سینمایی دفاع مقدس و ساخت و تجهیز استودیوهای بزرگ برای اجرای ترکیبی زنده و رایانه‌ای بسیاری از صحنه‌ها، گویای بهره‌مندی تولیدکنندگان فیلم و سریال در دو دهه گذشته از چنین فضاها و امکاناتی بوده است.
نکته‌ای که در این میان حائزاهمیت است، ناتوانی دولت‌ها برای احداث زیرساخت‌هایی مثل شهرک سینمایی است که عملا به معطل ماندن و هرز رفتن سرمایه‌های قابل توجهی در احداث شهرک سینمایی در هشتگرد نمود یافت و کسی هم پاسخگوی آن نیست.
تصویب احداث شهرک سینمایی دیجیتال در جلسه اخیر شورای سینما به ریاست معاون اول رئیس جمهور، قطعاً پروژه متفاوتی با نمونه پرهزینه و شکست خورده قبلی است. با این وجود اطلاعاتی در باره حدود و ابعاد طرح شهرک سینمایی دیجیتال داده نشده است تا با آگاهی و اطمینان در باره آن قضاوت نمود. آیا شهرک جدید بازتعریف پروژه پیشین است و اصلاحات و تغییراتی متناسب با تحولات صنعتی در آن رخ خواهد داد و یا آنکه پروژه جدیدی با خدمات محدود استودیویی است و نیازمند عرصه و اعیان بزرگی نیست؟
آنچه که پیداست در کشورهایی که تولید فیلم و سریال در مقیاس صنعتی و انبوه صورت می‌گیرد، شهرک‌های سینمایی پیشین مثل هالیوود، بالیوود، چینه‌چیتا و امثالهم به مرور زمان دامنه خدمات خود را گسترش داده‌اند تا بخش اعظم عملیات تولید و پس تولید فیلم‌ها در آنجا انجام شود.
سینمای ایران با تولید حدود ۱۰۰ فیلم و همین تعداد سریال غیرتلویزیونی متاسفانه راهی به بازارهای جهانی ندارد و به این خاطر سرمایه‌گذاری سنگین در طراحی و ساخت شهرک سینمایی از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر نیست شاید به همین خاطر است که دو شهرک سینمایی موجود و سوله‌هایی که در گوشه و کنار تجهیز شده‌اند، جوابگوی فیلمسازان بوده‌اند. پرسش این است که شهرک سینمایی دیجیتال دقیقا چیست؟ در این راستا شهرک جدید سینمایی با پسوند دیجیتال اگر گامی در راستای پر کردن خلاء پاره‌ای از خدمات مورد نیاز باشد ستودنی است. در غیر اینصورت این طرح هم به فهرست طرح‌های ناکام و جوانمرگ شده دولت‌های قبلی افزوده خواهد شد.
انتشار مطالعات انجام‌شده و امکان‌سنجی طرح احداث شهرک سینمایی دیجیتال می‌تواند ضمن روشنگری، زمینه دریافت نظر و پیشنهاد متخصصان امر را فراهم سازد.
اضافه کردن نظر