روزانه های سینمایی

برگی از یادداشت های یک فروشنده- این قسمت «دوبلورهای های بچه گو»

این هفته بعد از عوض کردن سیستم اینترنت و گرفتن اینترنت حجمی با عرض پوزش از کلیه اساتید ، همکاران ، دوستان و دستاندرکاران شبکه نمایش خانگی ، اولین کاری که کردم دانلود نسخه کامل فیلم “بچه های تمپلبچ” محصول ۲۰۰۷ بلژیک ، یا به قول صدا و سیمای خودمان “شهر در دست بچه ها” بود! این فیلم را خیلی دوست دارم چون علاوه بر جنبه های سرگرم کننده بودنش نکات بسیار ریزی درباره روانشناسی کودک دارد . متاسفانه صدا و سیمای ما با اینکه بارها این فیلم را پخش کرده اما مجبور بوده ممیزی هایی روی آن اعمال کند که با دیدن نسخه کامل فیلم به آنها حق می دهم زیرا به هر حال این یک فیلم رده کودک و نوجوان است و مطمئناً تماشای سیگار کشیدن و … بچه های ۱۰-۱۲ ساله در این فیلم نمی تواند تاثیر خوبی روی مخاطب کودک و نوجوان ایرانی داشته باشد! اما نکته ایی که می خواهم به آن برسم نه درباره ممیزی بلکه درباره دوبله است!
دهها سال است این قاعده در دوبله ایران جا افتاده که کاراکترهای پسربچه فیلم های خارجی را هم خانم ها دوبله می کنند که می توانند صدای زیر و ظریف آنها را تقلید نمایند ، و این قاعده در دوبله این فیلم هم که چند سال قبل توسط انجمن گویندگان جوان انجام شده رعایت شده است . اما تجربه شخصی بنده به عنوان سی دی فروش که بیش از ۸۰% مشتری هایم را پسر بچه ها تشکیل می دهند این است که همه آنها صدای ظریف و زیر ندارند و خیلی هایشان از ۸-۹ سالگی صدایی بم و متشخصانه (اگر نگوییم مردانه) پیدا می کنند . در نسخه دانلودی این فیلم و در بخش هایی که توسط صدا و سیمای ما سانسور شده و در نتیجه فاقد دوبله است و با صدای اصلی پخش می شود ، و عمدتاً هم به دسته بچه های شرور داستان اختصاص دارد ، با لهجه غلیظ فرانسوی بلژیکی ، این بچه های شرور ده برابر ترسناک تر از وقتی هستند که صدای دوبلورهای ما جایگزینشان می شود!!!
در بریتانیای دوره ویکتوریا که عصر طلایی و شکوفای تئاتر این کشور بود بچه های ۱۲-۱۳ ساله را به جرم دزدی اعدام می کردند و نقش آنها را در نمایش های تئاتر خانم ها با گریم هایی بسیار خنده دار بازی می کردند (حتی در نمایش های جدی و تراژیک!) ، در دوره های اولیه فیلمسازی هم که بسیاری از فیلم ها را بعد از فیلمبرداری در استودیو دوبله و صداگذاری می کردند برای صدای پسر بچه ها از خانم ها استفاده می کردند . در دوران اولیه انیمیشن سازی هم همین قاعده تکرار شد ، اما الان وقتی در یک انیمیشن هالیوودی کاراکتر پسر بچه ۸-۹ ساله ایی خلق می شود برای صدایش هم از پسربچه ایی با همان سن و سال و حتی ظاهر و خصوصیات رفتاری استفاده می گردد . قاعده استفاده از صدای خانم ها برای دوبله پسربچه ها (که تعدادشان هم چندان زیاد نیست و در نتیجه صدای پسربچه های خیلی از فیلم ها و سریال ها و انیمیشن ها شبیه هم شده است) در ایران کی تغییر خواهد کرد؟!

نویسنده: امین

bamn-f.blogfa.comx
amin_saleh_rayan@mailfa.co

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید