سعید رجبی فروتندر روز دهم بهمن روزی که درب همه سینماهای کشور به رایگان به روی مردم باز بود؛ ثابت شد که عادت سینما رفتن از سر مردم بیرون نرفته است. زیرا اگر میل و علاقه برای دیدن فیلم در سینما کلاً از یاد مردم رفته بود، رایگان بودن بلیط هم نمی توانست آنها را به سینما رفتن ترغیب کند. هجوم مردم به سینماها که در پاره ای از شهرها کار را برای ماموران انتظامی هم مشکل کرده بود، نشان داد که در جفرافیا و ابنیه شهری، مردم هنوز نیم نگاهی به ساختمان سینما یا سینماهای شهرشان دارند و بود و نبود آن برایشان علی السویه نیست. گزارش های میدانی گویای آن است که؛
– بسیاری از مراجعه کنندگان جمعیت حاشیه نشین شهرها بوده و ای بسا افرادی برای نخستین بار تجربه سینما رفتن را از سر گذرانده باشند.
-در پردیس های سینمایی جمعیت بیشتری مشاهده شده و اغلب مراجعه کنندگان قصد داشته اند در روز رایگان بودن سینماها بیش از یک فیلم را تماشا کنند.
-مراجعه و حضور گروهی و خانوادگی تماشاگران در اغلب سینماها مشهود بوده و می توان حدس زد که هزینه سینما رفتن برای خانواده ها به صرفه نیست و بسیاری از آنها فاقد قدرت تهیه بلیط ولو با قیمت های نه چندان زیاد کنونی هستند.
-اگر طراحان “سینما سلام” به دنبال محک استقبال مردم از سینما با بلیط رایگان بودند، می توانستند با هزینه کمتری این طرح را در یک یا دو شهر به آزمون گذارند و نتیجه را نظاره گر باشند. باید خدا را شاکر بود که در پی هجوم مردم علاقمند به سینماها اتفاق تلخ و غیر قابل جبرانی رخ نداد و جز صدمات تاسیساتی به تعدادی از سینماها و قدری جراحت به معدودی از تماشاگران، ضایعه دیگری حاصل نشد. البته پاره ای از منابع شکل حضور و دعوت مردم به سینماها را دون شان آنها دانسته و معتقدند نباید به گونه ای عمل می شد که تحقیر تماشاگران را جلوه گر سازد.
-اگر دعوت از مردم برای تماشای رایگان فیلم در سینماها صحنه و سکانسی از یک سناریوی کامل و از پیش نوشته شده برای ترغیب مردم به سینما رفتن باشد، می توان امیدوار بود که با اجرای برنامه های مکمل گامی در زمینه افزایش بهبود شاخص تماشای فیلم در سینماها بصورت علمی برداشته شود. چطور؟
۱- اتخاذ سیاست و برنامه ای انقلابی برای تغییر سمت و سوی اختصاص یارانه ها از تولید کننده به مصرف کننده.
۲- تجدید نظر در سرمایه گذاری و حمایت موسسات سینمایی که عمدتاً به تولید فیلم محدود شده و خوشبختانه از سال ۱۳۸۴ تا کنون به واسطه موسسه سینما شهر شمول آن سینماسازان و سینماداران را هم در برگرفته است.
۳- چتر حمایت ها بر سر تماشاگران سینما سایه افکن شود و اجازه نداد شعله اشتیاق به فیلم و سینما در دل مردمانی که ده بهمن خودجوش به سوی سینماها گسیل شدند، خاموش شود.
اگر اجرای طرح سینما سلام دفعتاً و بدون هدف گذاری مشخص بوده و نیت مجریان صرفاً یک شو و نمایش بزرگ بوده است، فقط می توان به این عبارت بسنده کرد.: خسته نباشید واقعاً!
اضافه کردن نظر