همه آنچه که من دیدم (۱)

عضویت در هیات انتخاب بخش آثار ویدیویی ( کوتاه و بلند ) جشنواره فیلم فجر ، اگر چه در یک دوره بیست روزه ، کار سخت و فشرده ای بود ، اما مشاهده کارهای خوب و شورانگیز در مجموع احساس خوبی را در پی داشت .

اگر بخواهم اشاره وار برداشت های خودم را ( البته بدون نام بردن از اثری خاص ) ارائه بدهم ، این نکات قابل طزح هستند :

_گزینش حدود بیست و پنج تله فیلم از بین حدود نود اثر ارسالی دستاورد بدی نیست . در انتخاب این آثار کوشیدیم ، جدا از جذابیت موضوع ، به ساختار و بیان سینمایی کار ها بیشترین توجه را نشان دهیم . اگر تصور می کنید فیلم ها را به اعتبار فرمت ویدیویی آنها در صفحه نمایش ( مونیتور – تلویزیون ) دیده ایم ، سخت در اشتباه هستید . بدون استثنا اغلب کارها را بر پرده به تماشا نشستیم تا در شناسایی فیلمسازانی که می توانند ، پشتوانه های خوبی برای آینده سینمای ایران باشند ، روش بهتر و مطمئن تری پیشه کنیم و در عین حال برخورد محترمانه ای با آثار داشته باشیم .

_متاسفانه در جشنواره به سیاق سال های گذشته ، فقط دو اثر ویدیویی به صورت کلی مورد تشویق قرار خواهند گرفت و جوایز جداگانه ای برای هنرنمایی سایر عوامل فنی و هنری این بخش منظور نخواهد شد . اگر موفق به تماشای آثار بلند ویدیویی بشوید ، پی به منظورم می برید که درخشش عواملی مثل بازیگر یا فیلمبردار ، تدوین گر ، آهنگساز و … در بعضی از کارها غیر قابل انکار است و سخت مستحق تقدیر شایسته هستند .

در بعضی از فستیوال های سینمایی جهان پس از اتمام بخش مسابقه آثار سینمایی ، بخش ویدیویی کلید می خورد و با فر و شکوهی مثال زدنی مردم و داوران به ارزیابی کار هنرمندان در این عرصه می پردازند و حق مطلب را به درستی ادا می کنند . شاید به همین خاطر است که بر خلاف کشور ما که بسیاری از سینماگران احساس می کنند تا فیلم سینمایی نسازند ، جدی گرفته نمی شوند ، در سایر بلاد هر دو ساحت ارج و قرب خاص خود را دارند و ویدیو صرفا مجلس آرای جشنواره ها نیست .

_هرساله تعداد قابل توجهی فیلم در فرمت ویدیو با سرمایه غیر دولتی ساخته می شود و روند رو به رشد این پدیده حکایت از بی نیازی سازندگان از کمک های مستقیم دولت دارد . خوشبختانه ورود تجهیزات پیشرفته در زمینه تولید و پس تولید آثار ویدیویی و استفاده از فن آوری دیجیتال ، کیفیت ممتازی به آثار ویدیویی بخشیده است . این نکته از آن حیث اهمیت دارد که بر خلاف پندار عمومی ، فاصله تکنیکی فیلم و ویدیو به اندازه گذشته نیست و شاخص های کیفی صدا و تصویر در آنها ای بسا قابل رقابت با یکدیگر نیز باشند .

_هر قدر فیلم های سینمایی از عارضه شهری و آپارتمان زدگی در رنج می باشند ، آثار ویدیویی با تنوع لوکیشن ، صحنه ای به وسعت چشم اندازها و نقاط بکر جغرافیایی و طبیعت زیبای ایران را سخاوتمندانه به نمایش می گذارند . امیدوارم سینماگران کشورمان از این جنبه ی آثار ویدیویی غفلت نکنند و کارکرد دراماتیک مکان های انتخابی را ( جدا از خصلت اکو توریسمی آنها) به دقت دنبال کنند .

_ از تکثر مکانی فیلم ها گفتم ، بد نیست از زبان و گویش های محلی هم سخنی به میان آورم . از زمانی که به مدد برنامه های نرم افزاری امکان درج زیر نویس برصحنه فیلم ها فراهم گردید ، شنیدن زبان های محلی بی آنکه لازم باشد گوینده ای ناشیانه ادای هموطنان کرد ، ترک ، لر و … را درآورد و بعضا حساسیت هایی را نیز برانگیزد ، حس خوبی را به مخاطب منتقل کرده است . در این دوره جلوه گری فیلم های ترکی ، کردی ، بختیاری و … در بین کارهای کوتاه و بلند خیره کننده است . آری سینما اینک این قدرت را یافته است تا بستری برای رشد و قوام زبان ها ، آیین ها و در یک کلام خرده فرهنگ های رنگ به رنگ ایران بزرگ و سربلند باشد .

… خدا وکیلی دلایل دیگری برای آنکه شما را تشویق کنم تا فیلم های ویدیویی جشنواره ی پیش رو را از دست ندهید ، لازم است ؟!