برنامه «نقد سینما» شبکه تهران در میزانسنی تکراری و شبیه سایر برنامههای مشابه، با دعوت از دو تهیهکننده سینما کارنامه نمایش خانگی در زمینه ساخت سریال و تبعات تصمیمات اخیر در باره انتقال وظایف نظارتی دولت به تلویزیون را به بحث گذاشت.
طی چهل روزی که از اعلام توقف صدور پروانه ساخت سریال در نمایش خانگی میگذرد، هیچیک از بخشهای سازمان صداوسیما که علیالقاعده باید میزبان و مجری این وظیفه حاکمیتی باشند، در این باره توضیح نداده و اطلاع رسانی نکردهاند.
در این میان آنچه جالب توجه است آن است که در برنامههای سینمایی متعددی که در این بازه زمانی از رادیو و تلویزیون پخش شدهاند، تهیهکنندگان برنامهها نتوانستهاند، مقام یا مقامات مسئولی که در کنار گوش آنها حضور دارند، متقاعد به حضور در برنامه زنده یا تولیدی خود کنند.! براستی چرا برای پاسخ به چگونگی نظارت بر سریال، مسئول مربوطه در دسترس نیست؟
آیا انجام این کار برای برنامهسازان اینقدر دشوار است که در دعوتها ناگزیرند به حضور تهیهکنندگان سینمایی اکتفا کنند؟ اگر مدیران تلویزیون عذر و بهانهای برای نشستن در برابر دوربین دارند، چرا صراحتا بازگو نمیشود تا مخاطب در جریان قرارگیرد و ای بسا قانع شود.
بی خبرماندن تهیهکنندگان، سرمایهگذاران و کارگردانان از جزییات تصمیمی که حاکمیت در این زمینه باید بگیرد، جز ابهام و بلاتکلیفی حاصلی دربرنداشته است و کسانی که قصد ساخت سریال دارند، هیچ مرجعی را پاسخگوی سوالات خود نمیبینند.
سوالاتی که ذهن اهالی فیلموسریال را به خود مشغول کرده است، این است که آیا تلویزیون دقیقا همان ضوابط ساخت و نمایش سریالهای تلویزیونی را برای ساخت سریال غیرتلویزیونی مدنظر قرار خواهد داد؟ تلویزیون به عنوان یکی از دیرپاترین سازمان های سرمایهگذار و نمایش دهنده سریال در کشور، تضاد منافع مالی و غیرمادی خود را در مسیر نظارت بر ساخت سریال توسط بخش خصوصی چگونه برطرف میکند؟ آیا تلویزیون در پس اجرای نقش تازه به دنبال برطرف کردن نیاز خود به سریال است و به این خاطر در همه مراحل ساخت سریال نظارت خواهد کرد تا خروجی با معیارهای مدنظر مغایرت نداشته باشد.
اگر مخالفان نظارت دولت بر ساخت سریال، مدیران دولتی را به بی دانشی در زمینه نظارت بر سریال متهم میکنند، آیا مدیران تلویزیونی از تفاوتهای سریال تلویزیونی و غیرتلویزیونی آگاهی دارند؟ آیا نیاز و سلیقه مخاطب جایی در نقشه راه مدیران تلویزیون دارد؟ اگر یکی از دلایل کوچ سریالسازان از تلویزیون به نمایش خانگی دایره تنگ موضوعات و ممیزیهای چند لایه بوده است، تلویزیون چگونه میتواند از این پس به گونهای رفتار کند که هم جواب منتقدانی که او را به وادادگی متهم میکنند، بدهد و هم رضایت سریال سازان را به دست آورد.؟
امید است تجربه شکست خورده ساخت صدها «تله فیلم» که نتوانستند جای خالی فیلمهای سینمایی ایرانی را پرکنند، آنقدر عبرت آموز بوده باشد که صداوسیما اشتباه دومی را این بار در مقیاس سریالسازی تکرار نکند و از مداخله توجیهناپذیر در تامین نیازهای طیفی از مخاطبان که از مسیر تولید و نمایش سریالهای غیرتلویزیونی به دست میآید، خودداری ورزد.
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
اضافه کردن نظر