سعید رجبی فروتنبیاییم در موضوع انتقال وظایف دولت به صدا و سیما در زمینه نظارت بر ساخت سریال غیرتلویزیونی، دست از لجاجت برداشته! و خوشبینانه به موضوع نگاه کنیم و یکبار هم که شده از دید طرفداران خلع ید دولت در ساخت سریال، فایده‌ها و ثمرات این کار را مرور کنیم. همه خوبی‌های نظارت تلویزیون بر سریال‌های نمایش خانگی از دید موافقان عبارتند از:
اولین دستاورد در انتقال این ماموریت آن است که دوگانگی و شکاف ممیزی و ضوابط نمایش در رسانه‌های تصویری جمهوری اسلامی تا حد زیادی ترمیم میشود و از عمق اختلاف آن کاسته میشود.
به عبارتی از این پس بینندگان در تلویزیون نوعی از پوشش و رابطه بین زنان و مردان را می‌بینند که عینا در تولیدات غیرتلویزیونی هم به چشم می‌خورد و برخلاف گذشته وضعیت به گونه‌ای نیست که گویی شخصیت‌های سریال‌های این دو مدیوم از دو جامعه و اقلیم متفاوت برخاسته‌اند.
همچنین داستان‌ها و موضوعات سریال‌های غیرتلویزیونی به دایره سوژه های رایج در گونه تلویزیونی نزدیک می‌شوند و بنای آن را نخواهند داشت که پا را از حد خود فراتر نهاده و دست روی موضوعات ملتهبی بگذارند که به بخش زیادی از جامعه قابل تعمیم نیست و ضمنا به وجود آنها هم رسمیت بخشیده نمی‌شود.
با همسو شدن تولیدات تلویزیونی و غیرتلویزیونی در سویه‌های محتوایی، زمینه رنجش اقشاری از مردم و گروه‌های مرجع از بین می‌رود و بهانه از دست بولتن نویسان گرفته میشود و آرامش به این حوزه برمی‌گردد.
یکبار برای همیشه دغدغه عشق‌های چندضلعی، ترویج زندگی اشرافی و لاکچری و مناسبات غیرمتعارف دختر پسری و زنان و مردانی که در تلویزیون مشروعیت ندارند، از بین می‌رود و اغراق و بزرگ‌نمایی آسیب‌های اجتماعی به نگرانی‌ها دامن نخواهد زد. آرامش حاکم بر حال و هوای سریال‌ها و فضای کنترل شده آنها به سلامت و بهداشت روانی جامعه کمک خواهد نمود و سریال‌ها نه تنها بدآموزی نخواهند داشت، بلکه برعکس کارکرد هشدار دهی و آموزندگی آنها دوچندان خواهد شد.
مزایای مدیریت متمرکز بر تولید و نمایش سریال فقط در امر محتوا محدود و منحصر نمی‌شود بلکه پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن نیز قابل توجه است. تصور کنید که گروه زیادی از مردم کم درآمد قدرت پرداخت هزینه اینترنت و خرید اشتراک سرویس‌های نمایش دهنده سریال‌های غیرتلویزیونی را ندارند و از سوی دیگر راضی به تماشای غیرمجاز آنها نیستند، کافی است این عده قدری صبر و تحمل پیشه کنند و همین سریال‌ها را در آینده نه چندان دور از تلویزیون به صورت رایگان تماشا کنند زیرا همانطور که پیشتر گفته شد، ضوابط پخش این سریال‌ها با انواع مشابه تلویزیونی یکسان است و تقدم نمایش آنها بر بستر اینترنت به آن خاطر است که بخش قابل توجهی از سرمایه مصروف شده خود را از طریق فروش حق پخش اینترنتی به دست آورند.
اگر در عمر دهساله تولید و پخش سریال در جایی خارج از تلویزیون فقط دو یا سه سریال امکان نمایش در شبکه‌های تلویزیونی را یافتند، از این پس سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگان سریال‌های غیرتلویزیونی می‌توانند اطمینان حاصل کنند که دسترنج آنها از تلویزیون قابل پخش است و می‌توانند بر روی درآمد ناشی از حق پخش تلویزیونی حساب ویژه‌ای بازکنند.
در سوی دیگر ماجرا تلویزیون در وانفسای کمبود بودجه و اعتبار برای ساخت سریال به عنوان یک نیاز همیشگی، می‌تواند بر روی سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در خارج از سازمان حساب بازکند و به جای درگیر شدن به صفر تا صد ساخت یک سریال و حواشی آن، پس از صدور پروانه ساخت برای تولید پروژه ای غیرتلویزیونی، پعد از گذشت مدتی محصول آماده نمایش را با مبلغی کمتر از هزینه ساخت یک سریال تلویزیونی خریداری کرده و راهی آنتن سازد.
سرانجام از جمله خوبی‌های نظارت تلویزیون بر سریال‌های نمایش خانگی از دید موافقان آن است که اجرای قانون و حق تلویزیون بر پخش محتوای صوت و تصویر فراگیر در بستر اینترنت، محترم و لازم الرعایه شناخته میشود.
در ادامه این یادداشت به نقد نظرات طرفداران نظارت تلویزیون بر سریال‌های غیرتلویزیونی خواهم پرداخت.
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
البته یک فایده که از قلم افتاده این است که خیال تهیه کنندگان محترم سینما هم راحت میشود. همانانی که سریال را در حوزه نمایش خانگی مهمان ناخوانده میدانستند و ورود آن را ضربه به اقتصاد سینما از طریق اشغال سبد فرهنگی خانواده های ایرانی میدانستند.