سعید رجبی فروتنموضوع ورود پول های مشکوک به سینما و نمایش خانگی مدت مدیدی است که نقل محافل رسانه ای شده است و هر کس به ظن خود در این باره داد سخن می دهد. کسانی که برتنور این بحث می دمند به گونه ای حرف می زنند تا با تحریک دستگاه های نظارتی آنها را وادار کنند تا برای سرمایه گذاران دوسیه تشکیل دهند و به استنطاق از آنها بپردازند. شاید در اینصورت پرده از نیات و اغراض آنها برافتد و معلوم شود به چه سودایی هوس پول ریختن زیر دست و پای هنرمندان به سرشان زده است.
برنامه تلویزیونی «میزانسن» در جمعه شبی که گذشت میزبان یکی از تهیه کنندگان سینما بود که سرمایه فیلم او را یکی از همین سرمایه گذاران بزرگ تامین کرده است. این تهیه کننده با اشاره به اینکه دولت ها مثل گذشته امکان حمایت و تامین سرمایه فیلم های سینمایی را ندارند، حضور سرمایه گذاران بخش خصوصی را فرصتی برای سینمای ایران دانست و تصریح کرد با مدیریت فضا باید به گونه ای رفتار کرد که بازیگران و عوامل دستمزدشان را بالا نبرند و هزینه تمام شده فیلم ها را بی خود و بی جهت افزایش ندهند.
در مقابل این تهیه کننده یعنی «سید جلال ساداتیان»، تهیه کننده دیگری نشسته بود که با مجری برنامه موضع مشترکی در قبال سرمایه های مشکوک داشتند و اعتقاد بر این داشت که سرمایه گذار ها در سایه سکوت و بی عملی مدیران دولتی و مراجع قضایی و نظارتی، سمت و سوی سینمای ایران را به ناکجاآبادی می برند که به سقوط آن می انجامد. مجری برنامه و «سید ضیا هاشمی» تهیه کننده سینما نخواستند به روی خودشان بیاورند و یا شاید تحفظ به خرج دادند و نگفتند که در مقابل آنها تهیه کننده ای نشسته است که دست همکاری به سوی سرمایه گذاری دراز کرده است که به زعم آنها نقش آدم بد داستان را بازی می کند. در حالیکه اگر با شفافیت و صراحت این موضوع مطرح می شد، «ساداتیان» می توانست به این ادعا جواب بدهد که حدود مداخلات سرمایه گذار در فرایند تولید فیلمی که او تولید کرده است تا چه حد بوده است و بگوید آیا این واقعیت دارد که سرمایه گذاران تعیین کننده تیم بازیگران پروژه های سینمایی هستند و حرف اول و آخر را می زنند یا آش به این شوری هم که می گویند نیست. او می توانست از تجربه همکاری خود با سرمایه گذار صحبت کند و بگوید حرف و حدیث هایی که پشت سر جریان سرمایه گذاری های جدید در سینما شنیده می شود، چقدر عمق دارد. «ضیا هاشمی» می توانست از همکار تهیه کننده اش بپرسد در باره شخصت سرمایه گذار و پیشینه او چقدر تحقیق کرده است و آیا اصلاً این موضوع برایش حائز اهمیت بوده است یا نه. همچنین مجری می توانست از «ساداتیان» سوال کند، برای کنترل دستمزدها چه تمهیدی را به کار بسته است.
سوالاتی از این دست می توانست به گفتگوها عمق و معنای بیشتری بدهد و با صحبت در باره یک پروژه سینمایی مشخص که مستظهر به سرمایه گذاری فرد مشخصی است، وضوح بیشتری به صحت و سقم اتهامات سالهای اخیر ببخشد.
«میزانسن» بحث در باره پولشویی و سرمایه های مشکوک را در شرایطی به پایان برد که نتوانست پا را از آنچه که در این سالها خوانده و شنیده ایم فراتر ببرد و برگی مستند به پرونده این موضوع مناقشه انگیز بیافزاید.
اضافه کردن نظر