سعید رجبی فروتنمحمد صادق عابدینی در سایت «جوان» نوشت: چندی پیش در جشنواره رسانه‌های دیجیتال و اکنون در جشنواره سراسری فناوری رسانه، تعدادی از سایت‌های ارائه‌دهنده خدماتIPTV و VOD حضور داشتند؛ سایت هایی که اغلب نه می‌توان آنها را IPTV به معنای واقعی کلمه دانست و نه می‌توان آن را صرفاً یک VODبرشمرد؛ حالتی بینابینی که کار قضاوت در مورد عملکرد‌ها را سخت می‌کند. با این وجود، آنچه در ویترین این سایت‌ها که هر روز بر تعداد‌شان افزوده می‌شود، بیشتر از هر چیزی خودنمایی می‌کند، محتوای تکراری و کپی‌کاری این سایت‌ها است. پخش فیلم‌ها و سریال‌های شبکه نمایش خانگی در این سایت‌ها به همراه چند عنوان فیلم خارجی، بیشترین فعالیت IPTVها و VODها را شامل می‌شود. کمتر سامانه‌ای را می‌توان پیدا کرد که در آن قسمت‌های فصل‌های اول و دوم شهرزاد را نداشته باشد یا همزمان با پخش سریال‌های «عالیجناب» یا «آشوب» آنها را در خروجی سایت قرار نداده باشند. تقریباً به جز نام و گرافیک سایت‌ها، محتوای تکراری و همسان این سامانه‌های اینترنتی، میدان رقابت را به شدت کسل‌کننده کرده است.
نمونه جالب این بازی کسل‌کننده یکی از سامانه‌های متعلق به صداوسیماست که بعد از تبلیغات فراوان برای راهاندازی آن، اکنون تنها به اشتراک چند برنامه محدود مثل دسترسی به برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی کفایت کرده و تنها در محدوده تهران سرویس‌دهی می‌کند! در حالی که قرار بود این شبکه تعاملی به عنوان شبکه‌ای پیشرو مردم را با اصل تلویزیون تعاملی آشنا کند. حالا این شبکه که با بودجه صداوسیما ایجاد شده، آنقدر گمنام است که مشخص نیست کارمندان صداوسیما هم اطلاعی از وجود آن داشته باشند یا خیر! تنها چند شرکت محدود هستند که از این قاعده به شدت مبتدیانه و غیر‌حرفه‌ای تبعیت نکرده و تلاش کرده‌اند خلاقیت را چاشنی کار کنند یا با تولید برنامه‌های اختصاصی یا با ارائه خدمات پخش زنده، فضای یکنواخت حاکم را بر هم بزنند. گرچه فضای باز حاصل از فناوری‌های نوین امکان انحصار در ارائه خدمات را کم کرده است، ولی زمانی که IPTVهای ایرانی توانایی تولید ندارند و صرفاً حتی عملکردشان از سایت‌های دانلود فیلم هم ضعیف‌تر است، می‌توان فیلتر‌های قوی‌تری برای ارائه مجوز راهاندازی IPTV و VOD ایجاد کرد تا حداقل شأنیت و جایگاه فعالیت در حوزه فناوری‌های نوین رسانه حفظ شود.
اضافه کردن نظر