سعید رجبی فروتنیک خبرگزاری به دنبال موافقت با اکران پنج فیلم سابقاً توقیفی این پرسش را مطرح کرده است که چرا سازمان سینمایی اصرار بر تطهیر فیلم های حامی فتنه ۸۸ دارد؟ (اینجا)من هیجکدام از فیلم های «من عصبانی نیستم» و «آشغال های دوست داشتنی» را ندیده ام، اینقدر می دانم که در هر دو فیلم دلالت هایی بر اتفاقات سال ۸۸ شده است و پیش از اعمال اصلاحات این شائبه وجود داشته است که فیلم ها نگاه جانبدارانه ای به عوامل فتنه دارند و یا اینکه حق مطلب را پیرامون این واقعه به درستی ادا نکرده اند. به همین خاطر در ممیزی مجدد به گونه ای عمل شده است تا این شائبه یکسره از بین برود. چگونه؟ نمیدانم و باید منتظر نمایش عمومی هر دو فیلم ماند.
به اعتقاد بنده اهمیت واقعه سیاسی اجتماعی سال ۸۸ که بعداً با بی تدبیری دو نامزد شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری به پروژه ای سیاسی امنیتی بدل گشت و زمینه دخالت فرصت طلبان را فراهم ساخت، آنقدر هست که در باره ابعاد و مخاطرات انسانی آن فیلم های بیشتری ساخته شود و در قاب سینما نگرش های دغدغه مند، از روزنه تازه ای به این موضوع بنگرند. فارغ از حواشی ایجاد شده پیرامون پنج فیلم اخیر، بازبینی فیلم ها و محصولات سینمایی بر اساس آیین نامه مصوب هیات وزیران، ضوابط مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی و نیز انباشت تجربه جمعی از نخبگان ذیصلاح عضو شورای بازبینی فیلم در ادوار گذشته و حال صورت می گیرد و تغییرات عرفی و نگرش های اجتماعی- به اقتضای تاثیر عنصر زمان و مکان- فقط یکی از گزاره های بررسی و ارزیابی از دید اعضای شورای بازبینی است. بنابراین می توان ادعا کرد که اصول ثابت و متقنی در امر مشاهده و بازبینی فیلم وجود دارد و جمع بندی شورا بی تردید متاثر از سواد رسانه ای، بینش، دانش و شناخت فردی و اجتماعی اعضای آن است. فروکاست و تقلیل رای شورا به دنباله روی از «تغییرات عرفی و سیاسی» که خبرگزاری منتقد دولت بر آن تاکید ویژه دارد، جفا و بی انصافی در حق اعضای فرهیخته شورای بازبینی است.
تجدید نظر مرجع نظارتی در نمایش تعدادی از فیلمهای سینمایی نه برای اولین بار صورت گرفته است و نه آخرین بار آن خواهد بود. تجربه چنددهه گذشته در سینمای ایران به دفعات نشان داده است که فراهم شدن زمینه برای نمایش فیلم یا فیلم هایی که موقتاً دچار محدودیت و ممنوعیت هایی بوده اند، «خرق عادت» نیست و نمایش چند باره فیلم هایی از این دست در رسانه ملی، به خوبی ثابت می کند که گاه عوامل فرامتنی دلیل اصلی عدم نمایش فیلم یا فیلم هایی خاص می گردد؛ بطوریکه گذشت زمان، وقوف و روحیه تعامل جویانه فیلمساز، رهنمودهای کارشناسی مرجع نظارتی و بالا رفتن آستانه درک و تحمل جامعه مخاطبان می توانند، سرنوشت متفاوتی را برای یک فیلم رقم بزنند.
موافقت با نمایش معدودی از فیلم های بلاتکلیف سال های اخیر، تجربه و آزمون تازه ای برای سینمای ایران است تا بلوغ و پویایی خود را برای حل مسائل به ظاهر بغرنج و لاینحل به نمایش گذارد و ضمن جلب همراهی اندیشمندان، گروه های مرجع و اصحاب رسانه توانمندی بیشتری را برای سینما به منظور بیان حقایق و موضوعات خطیر جامعه جستجو نماید.
اضافه کردن نظر