سعید رجبی فروتنهنر بزرگی نیست که جمعی از نمایندگان مجلس دست به امضا شوند و از مدیر سینمای کشور خواستار توقف اکران فیلم و یا فیلم هایی شوند. پایان اکران یک فیلم علی القاعده باید آخرین تیر ترکشی باشد که از چله تدبیر نمایندگان پرتاب شود نه اینکه بدون مقدمه و بی هیچ ترتیبی و آدابی کمر به توقیف فیلم ببندند.
هفته گذشته جمعی از نمایندگان در حالیکه اکران فیلم «مادر قلب اتمی» در گروه خودش به پایان رسیده بود و فیلم دیگری جایگزین آن گردیده بود و دو هفته از نمایش عمومی فیلم «اکسیدان» گذشته بود، در اقدامی تاخیری وزیر ارشاد را خطاب یک نامه قرار دادند و با انتقاد از دو فیلم یاد شده، خواستار جلوگیری از ادامه نمایش آنها در سینماها شدند. با فرض اینکه نمایندگان معترض دو فیلم مورد اشاره را دیده باشند، جای این پرسش است که چرا این عده قبل از نامه نگاری درصدد گفتگوی چهره به چهره با تیم سازنده فیلم و مسئولان نظارتی سینما برنیامده اند و گفتگوی انتقادی با آنها نداشته اند.؟دغدغه نمایندگانی که به تعبیر درستی عصاره فضلیت های ملت هستند، باید ترویج و اشاعه فرهنگ گفتگو باشد و روش های سلبی و قهری را حتی الامکان جایگزین مدارا و تعامل سازنده نسازند. نمایندگان منتقد باید احتمال بدهند که برداشت ها آنها از فیلم ممکن است با شنیدن توضیحاتی دستخوش تغییر شود و پاسخ تهیه کننده و کارگردان سبب اقناع آنها شود. چه بسیاری سوالات و انتقاداتی که باعث دعوت وزرای دولت به کمیسیون های تخصصی و صحن علنی مجلس شده است و در نهایت با توضیحات و روشنگری مقامات مسئول، نمایندگان سوال کننده قانع شده اند.
اهالی فرهنگ و هنر هم مشتاق گفتگوی انتقادی هستند و تمایل دارند با استفاده از فرصت هایی که نمایندگان در اختیار آنها قرار می دهند، واگویه های خویش را با آنان در میان گذارند و به تداوم ارتباط دو سویه امید بندند. بدون شک «اکسیدان» و «مادر قلب اتمی» فیلم های بی عیب و نقصی نیستند و نمی توانند رضایت همه علائق و نگرش ها را جلب کنند؛ با این حال مواجهه انتقادی هنرمندان با نمایندگان می تواند فضا را تلطیف کند و زمینه لازم برای اصلاح و بهبود روش ها را فراهم سازد. در این میان نمی توان از نقش سازنده معاونت پارلمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای برقراری پل ارتباطی بین نمایندگان و اهالی سینما غافل شد.
اضافه کردن نظر