سعید رجبی فروتندر صدر خبرهای هفته ای که پشت سرگذاشتیم، معرفی و انتخاب رئیس تازه برای سازمان سینمایی یک شگفتی را رقم زد. کمتر کسی تصور می کرد با توجه به ماه های پایانی باقیمانده تا عمر دولت یازدهم، با تودیع رئیس پیشین سازمان سینمایی، صندلی مدیریتی او به فرد دیگری واگذار گردد. خوشبختانه مهندس «حیدریان» با این پست چندان بیگانه نیست. وی در اواخر بهمن سال ۱۳۸۲به دلیل عارضه بیماری معاون سینمایی وقت جایگزین او شد و در دولت هشتم به مدت ۳۰ ماه سکاندار سینمای ایران شد. مهندس ۵۶ ساله، پیشتر در دهه ۶۰ چندین سال تجربه مدیریت اداره کل نظارت و ارزشیابی را از سرگذرانده بود. «حیدریان» آنطور که در برنامه «شهر فرنگ» گفته است، قصد دارد از کوله بار انباشته خود، اصلاحات و تغییرات سیستمی را جایگزین ساختارهای کهنه و سنتی موجود در عرصه مناسبات سینمایی کند و در ذیل ایده «سازمان نظام صنفی هنری- سینمایی»، زمینه مشارکت هر چه بیشتر سینماگران را در تصمیمات و سیاست گذاری ها فراهم کند. تعطیلات دو هفته ای پیش روی، فرصت خوبی است تا او مشاوران و مدیرانش آنچه را که در سر دارند، به درستی تبیین کنند و روی کاغذ بیاورند.
بطور قطع و یقین نمایش خانگی نیز ناگزیر از تجدید نظر در پاره ای از رویه ها و شیوه های رایج کنونی است و محدود و مقید شدن به صدور پروانه نمایش، جامه عمل پوشاندن به حداقل انتظاری است که از سازمان سینمایی می رود. در سال های اخیر سیاست گذاری و مقررات نویسی برای سرویس های آنلاین نمایش ویدیویی، گسترش شعاع و زنجیره پخش در سراسر کشور، برگزاری نمایشگاه های فصلی و استانی محصولات نمایش خانگی، ارزیابی نتایج ناشی از چهار دوره برگزاری جشنواره «یاس» و تجدید نظر اساسی در شکل برگزاری آن، تصمیم گیری در باره چگونگی تامین و توزیع عناوین خارجی غیرقابل خریداری، فرهنگ سازی برای تهیه و تماشای نسخه ارجینال محصول و اتخاذ رویه ها و برخوردهای حقوقی با استفاده از ظرفیت های قانونی موجود در برخورد با متخلفان از جمله کارهای بر زمین مانده بوده است. ناگفته پیداست انجام اینگونه امور جز به مدد سه تشکل انجمن صنفی شرکت های فیلمسازی(ویدیویی)، اتحادیه یا کانون موسسات نمایش خانگی و انجمن صنفی شرکت های نمایش ویدیویی آنلاین میسر نخواهد بود.
اضافه کردن نظر