روزانه های سینمایی

دغدغه اصلی تطهیر صنف است یا سینما؟

رئیس شورای عالی تهیه کنندگان سینما که سال گذشته هم در باره ورود پول و سرمایه های مشکوک به حوزه نمایش خانگی هشدار داده بود، این روزها با توجه به دستگیری «سید محمد امامی» مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است. وی در گفتگوی تازه ای(اینجا) گفته است: «این آقایی که دستگیر شده اصلاً عضو شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما نیست و ما وی را به عنوان تهیه‌کننده نمی‌شناسیم. او در چند کار سرمایه‌گذار بوده است. همه می‌توانند در سینما سرمایه‌گذاری کنند، اما برای اینکه عنوان تهیه‌کننده داشته باشند ما چهار تشکیلات در شورای عالی داریم که افراد برای عضویت در شورا باید ازطریق یکی از آنها اقدام کنند و آنها هم افراد را برای پذیرش به کمیته شورای عالی معرفی می‌کنند. آن فرد یا اصلاً درخواست عضویت نداده، یا درخواست داده و رد شده در هر صورت عضو شورای عالی نیست.»

با توضیحی که سید غلامرضا موسوی داده است، مهم آن است که در فقره سرمایه های مشکوک و سرمایه گذاری های مظنون به پولشویی در سینما و نمایش خانگی پای تهیه کنندگان سینما وسط نباشد و ساحت آنها از چنین اتهاماتی مبرا باشد و لابد همین تهیه کنندگان اگر مشوق ورود سرمایه گذارانی نظیر بابک زنجانی و محمد امامی به سینما باشند، تقصیر و حرجی بر آنها وارد نیست. شاید به همین خاطر است که  وقتی سرمایه های جندین فیلم سینمایی توسط این دو نفر تامین شد، صدایی از کسی درنیامد و از گل نازک تر به تهیه کنندگان این فیلم ها گفته نشد.!

در خصوص اظهارات آقای غلامرضا موسوی باید یادآور شد از میان ۱۴ تهیه کننده ای که تاکنون سریال های آنها در شبکه خانگی پخش شده است، ۹ نفر از آنان یعنی مجید و فرهاد آقاگلیان، سید کمال طباطبایی، بیژن بیرنگ، مهدی داوری، فرهاد نجفی، مهران مدیری، امیر پروین حسینی و منصور سهراب پور سابقه تهیه کنندگی فیلم های سینمایی دارند و احتمالاً عضو یکی از تشکل های تهیه کنندگی سینما هستند. محمد مسعود، مسعود فرخنده طینت و محمد رضا شهبازی سابقه تهیه مجموعه های تلویزیونی را در کارنامه اشان دارند و استثنائاً مهران برومند و سید محمد امامی فقط سابقه تهیه کنندگی مجموعه های نمایش خانگی را یدک می کشند. به موجب مقررات موجود برای تهیه کنندگان سریال های نمایش خانگی پروانه ساخت ویدیویی صادر می شود و به همین اعتبار این عده با اخذ مجوز تاسیس شرکت تولید فیلم های ویدیویی می توانند در مقام تهیه کنندگی سریال های شبکه برآیند و تهیه کنندگان فیلم های ویدیویی و سریال های نمایش خانگی الزاماً نباید تهیه کننده سینما باشند.

رئیس شورای عالی تهیه کنندگان سینما در ادامه مصاحبه اش صلاحیت تخصصی مدیر دفتر نمایش خانگی در سازمان سینمایی را زیر سوال برده و گفته است: «به گمانم مسئول شبکه نمایش خانگی در وزارت ارشاد هیچ شناختی از نمایش خانگی و از تبعات ساخت این سریال‌ها و پرداخت‌های بی‌حساب و کتاب آنها ندارد. وی اصلاً سینمایی نیست و از تئاتر آمده و آشنایی با فضای سینما ندارد.»

با فرض اینکه مدیر دفتر نمایش خانگی دارای تحصیلات و تجارب مفید اجرایی در حیطه سینما و نمایش خانگی باشد، وی قانوناً وظیفه ای ندارد که سلامت و پاکی سرمایه هایی را که در شبکه بکار گرفته می شوند، احراز کند و اصولاً اینگونه امور در صلاحیت مدیران فرهنگی نیست. آنچه اهمیت دارد آن است که چنین سرمایه ها و پول های بادآورده ای تولید نشوند و اصولاً سرمایه هایی که جز تشدید شکاف طبقاتی و فساد اجتماعی حاصل دیگری در پی ندارند، انباشته نشوند. گیرم که راه بر تزریق آنها در عرصه فرهنگ و هنر بسته شود، آیا بکارگیری آنها در سایر زمینه ها مباح و جایز است؟

 

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید