«شاخصهای مهم بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور از وجود بیش از ۷۵ میلیون خط فعال سیمکارت در کشور حکایت دارد. همچنین ۱۹ میلیون نفر از اینترنت موبایل و ۸.۸ میلیون نفر از ADSL استفاده میکنند.»(مطبوعات)
این یعنی آنکه حدود ۲۸ میلیون مخاطب و مشترک اپراتورهای مختلف و شرکت های ارائه دهنده اینترنت پر سرعت خانگی، بصورت بالقوه مخاطب و مشتری فیلم و سریال های ایرانی و خارجی بر بستر اینترنت کشور هستند. پیشی گرفتن تعداد کاربران اینترنت موبایل از خانگی بطور ضمنی بر تجارت و کسب و کار پر رونق انواع گوشی های تلفن همراه و سایر وسایل مشابه صحه می گذارد و نشان روشنی از آن است که اگر خیلی ها به هر دلیل در منزل به تلویزیون های ماهواره ای پشت کرده اند اما با در دست داشتن تلفن همراه ارتباط شان با انواع محتواهای دیداری و شنیداری برقرار است. توسعه شبکه های اجتماعی و به اشتراک گذاشتن میلیونها فایل صدا و تصویر بین کاربران در داخل و خارج از کشور کمترین عارضه ای که داشته است، تغییر الگوی مصرف رسانه ای این عده از مخاطبان بوده است. مخاطبانی که با تحریک و تشویق دیگران به صرافت تماشای تازه ترین مجموعه های دنباله دار و آثار کوتاه و بلند سینمایی می نشینند و بی آنکه مزاحمتی برای دیگر افراد خانواده داشته باشد و تنها تلویزیون خانه را تابع سلیقه مصرفی خود کنند، به گوشی موبایل و یا سایر گجت هایی که در اختیار دارد، پناه برده و آثار مورد علاقه اشان را می بینند.
برای این جماعت پر بودن و یا خالی ماندن باکس فیلم و سریال شبکه های تلویزیونی خودمان چندان مهم نیست زیرا آنچه برای شان اهمیت دارد صرف فعلی به نام «انتخاب» است. مدیران رسانه ملی هر قدر بر طبل انحصار بکوبند و در ادوار مختلف صندلی های مدیریتی را برای همکاران و رفیقان پا به سن گذاشته گرمابه و گلستان خود، کنار بگذارند، فرقی در اصل موضوع ایجاد نمی کند. صدا و سیما در خوش بینانه ترین حالت یکی از گزینه های قابل انتخاب برای انبوه مخاطبانی است که برای بروز کردن گوشی موبایل خود و نصب انواع اپلیکیشن های کاربردی بر روی آن نه فقط از جیب که از جان مایه می گذارند.!
اضافه کردن نظر