سعید رجبی فروتن«گاردین» و پس از آن «فرانس ۲۴» نتوانستند پدیده این ماههای فضای هنری ایران را نادیده بگیرند و در باره آن با مخاطبانشان سخنی نگویند.
در آخرین روزهای هفته گذشته دو نشریه اروپایی به سریال «شهرزاد» پرداختند و هر یک به زعم خود تلاش کردند تا دلایل استقبال مردم از این مجموعه نمایشی مستقل از دولت را تحلیل کنند. اگر بخش هایی از گزارش «گاردین» را که به قلم «پرویز جاهد» منتقد و مستند ساز ایرانی نوشته شده است، استثنا کنیم، هر دو گزارش ره به خطا پیموده اند و دلیل اصلی موفقیت «شهرزاد» را عبور از خط قرمزهای ممیزی و ترسیم فضا و مناسباتی دانسته اند که در دیگر محصولات تلویزیون و سینمای ایران نظیر آنها دیده نشده است.! نشریات یاد شده وجود صحنه هایی نظیر: میگساری، رستوران های مختلط، ارجاعات فرامتنی و انتقاد از وضعیت امروز ایران، نمایش ساز و آلات موسیقی، خوانندگی زنان(به یاد آورید جمع خوانی زنان در مراسم عروسی قباد و شهرزاد را) و … را وجوه ممتاز «شهرزاد» در برابر سایر فیلم و سریال های ایرانی می دانند. این دو نشریه توضیح نداده اند که چگونه دست اندرکاران «شهرزاد» از ضوابط ممیزی استثنا شده اند و مجاز به خلق صحنه هایی گردیده اند که برای دیگران حکم تابو را دارد.
به خوبی پیداست که نویسندگان هر دو گزارش تولیدات سینمایی و تلویزیونی ایران را بصورت مستمر رصد نکرده اند و از تولیداتی که داستان های آنها در تاریخ معاصر می گذشته است و سازندگان ناگزیر از بازآفرینی فضایی باور پذیر بوده اند، بی اطلاع هستند. در ااینکه دست تولید کنندگان محتوا در نمایش خانگی قدری بازتر از تلویزیون است، شکی نیست اما این امر به معنی به چالش کشیدن هنجارهای رسمی و پذیرفته شده نیست. اتفاقاً سینماگران ایرانی با وجود ملاحظات اخلاقی و خطوط قرمز رایج همواره با ابتکارات و خلاقیت های فردی توانسته اند به گونه ای عمل کنند تا فضایی نسبتاً باور پذیر را برای بیننده خلق کنند و مخاطبان نیز با درک محدودیت های پیش روی فیلمسازان، توقعات و انتظاراتشان را تعدیل کنند.
«شهرزاد» که تا قسمت های پایانی خود در فصل اول فاصله زیادی ندارد، با انبوه مخاطبان فاسی زبان در داخل و خارج از کشور روبرو شده است. با این حال از نمایش احتمالی مجموعه در سایر کشورها بصورت رسمی گزارشی منتشر نشده است.
جناب فروتن تیراژ شهرزاد الان چقدره ؟؟ممنون می شم که پاسخ بدید و اینکه ایا خواسته ی زیادیه که یک نَفَر تیراژ این پدیده ی فضای هنری ایران رو إعلام کنه ؟؟چرا نباید مثل سینما فروش شبکه نمایش خانگی هم شفاف و مشخص باشه (ولو در ظاهر و با کمی بالا و پایین ) این کار برای ترغیب سرمایه گذارها مؤثر تَر نیست ؟؟حداقل در مورد اثار موفق ؟ اینکه بدونن چند نَفَر راغب شدن تا کار برجسته ی شبکه رو از اصلی ترین راه موجود پیگیری کنن و ..
قربان بنده هم اگر عددی را ذکر کنم بر اساس حدس و پیش بینی است و سندیت ندارد. تصدیق می کنید که تیراژ اعلام شده برای هر فیلم نشانگر ظرفیت فروش نسخه ارجینال آن اثر است و گویای تعداد مخاطبانی که آن فیلم را می بینند، نیست زیرا به قدر کافی مجاری غیرقانونی برای تماشای فیلم ها وجود دارد. هر فیلم و سریالی که با اقبال مخاطبان روبرو شود، به همان نسبت بیشتر مورد دستبرد قرار می گیرد. همانطور که مشاهده می کنید به دلیل ناامنی موجود در فضای کسب و کار، طی پنج سال گذشته موسسه جدیدی به ناشران ویدیویی کشور اضافه نشده است و موسسات فعال هم به زحمت به عدد انگشتان دو دست می رسند. به زبان روشن تر حتماً واقعیت حاکم بر شبکه آنقدر واضح بوده است که سرمایه گذاری کمتری در آن صورت گرفته است.