تعطیلات و توفیقات اجباری(تقدیم به اراکی ها)

سفر سه روزه به زادگاهم اراک جدا از انجام فریضه صله ارحام، تصویر تازه ای از این شهر را پیش رویم گشود. مشاهده آثار اعلانات  و تبلیغات مربوط به برگزاری کنسرت خوانندگان نامی کشور، اجرای برنامه های شادی آفرین برای اقشار مختلف سنی بویژه کودکان و نوجوانان، حمایت از سرمایه گذاری بخش خصوصی برای احداث مراکز تفریحی نظیر شهربازی سرپوشیده، پیست کارتینگ و باشگاه های ورزشی، سه سالنه شدن یکی از سینماهای شهر در کنار بی میلی دیگر سینمای قدیمی شهر برای بازسازی و بهره مندی از کمک های خوب و بلاعوض دولت، فقط بخشی از اتفاقاتی است که علائم امیدوار کننده ای از حیات فرهنگی و اجتماعی شهر را پس از فترت و رکودی پانزده ساله نمودار می سازد. در این میان رشد طبقه متوسط شهری که شاخص هایی از آن را در نوسازی بافت شهری، انبوه و بلند مرتبه سازی، تعدد مراکز تجاری و عرضه وسیع محصولات و اسباب زندگی مدرن، کثرت رستوران و کافی شاپ ها می توان دید، قطعا به مطالبات اجتماعی برای گذران بهتر اوقات فراغت دامن زده است. اما از سوی دیگر

نمی توان از میل و اراده معطوف به پیشرفت و جبران عقب ماندگی ها از پی تلاش های دولت و حضور نماینده محترم ولی فقیه و امام جمعه اراک به راحتی گذشت. همچنین خلوص نیت مدیریت فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و  سلوک فرهنگی وی، از جمله عوامل پیدایش نسبی نشاط اجتماعی در این مقطع از تاریخ شهر اراک است. بی تردید دامنه تاثیرات این سلسله اقدامات به شرط تداوم و عدم گسست و فاصله؛ در ارتقای سلامت و بهداشت روانی شهروندانی که مستعد افسردگی های روحی و روانی بوده و یا از هوای آلوده و مسموم شهر در رنج می باشند، محسوس خواهد بود. در این راستا اعتنای مدیریت شهری و در راس آن شورای اسلامی شهر به حمایت از برنامه های فرهنگی و هنری نوید تحولات تازه ای را می دهد. بی شک طراحی حرکات و برنامه هایی که مشارکت مردم را به همراه داشته باشد، می تواند تاثیرات پایدارتری را به بار بنشاند.

اگر تا چند دهه پیش مردم شهر خستگی و ملال حاصل از کار روزانه را در باغات حاشیه شهر و در اماکنی نظیر باغ خلج و باغ فردوس و چشمه موشک می گذرانیدند، امروزه با تغییر سیمای شهری و گسترش زندگی آپارتمان نشینی، بیش از گذشته باید موجبات انبساط خاطر مردم و تخلیه و هدایت هیجانات و انرژی متراکم آنها بویژه جوانترها را فراهم ساخت و به همگرایی و همبستگی روحی و عاطفی آنان در کالبدی به نام شهر اندیشید. پاک کردن غبار فراموشی از چهره بسیاری از شخصیت ها و مشاهیر معاصر شهر و استان که پس از مدتها با تجلیل و بازشناسی روحانی مجاهد و نستوه معاصر مرحوم آقانورالدین عراقی کلید خورد، می تواند به سایر مفاخر ملی در زمینه های علمی، ادبی، سیاسی و … تعمیم یابد.

چون بی خبر نیستم بگویم که چراغ اولین جشنواره فیلم غیر دولتی نیز در آینده روشن شده و آرام آرام شرایط برای میزبانی استان برای وقایع فرهنگی و هنری در ابعاد ملی مهیا خواهد شد. جا دارد اشاره ای هم به اهتمام مدیریت میراث فرهنگی بکنم که به جبران تاخیری چند ساله تابلوهای راهنمایی را برای هدایت شهروندان و توریست ها به سمت مراکز تاریخی و موزه های سه گانه شهر در خیابان ها و مسیر های منتهی به این نقاط نصب و به هویت بخشی شهر کمک کرده است.

ارسال بخشنامه های پی در پی از سوی شورای اصناف کشور در زمینه مجاز بودن فروش فیلم در واحدهای صنفی مشخص شده، اگر خدا بخواهد، زمینه ساز عرضه و فروش نسخ ویدیویی آثار سینمایی در سوپر مارکت ها، کتابفروشی ها، کیوسک های مطبوعاتی و اسباب بازی فروشی های شهر علاوه بر ویدیو کلوب ها شده است. می دانید که دسترسی آسان و ارزان به فیلم های غیر مجاز، در اقدامی ایجابی و به موازات مبارزه با شبکه و باندهای متخلف، چاره ای جز کاهش قیمت فیلم های ایرانی و خارجی(دارای پروانه نمایش)و عرضه گسترده آنها در شبکه ویدیویی را برای مان باقی نگذاشت.

در کتاب های درسی دوران تحصیل ما مطلبی از ویکتور هوگو آمده بود که مضمون آن این بود؛ شهر بزرگ را با ساختمان ها یا عمارت های رفیع و بشکوه آن نباید شناخت. بزرگی و عظمت شهرها را باید در سیمای مردمان، فراخی سینه ها(بخوانید شرح صدر) و همت های بلندشان جستجو کرد. این را گفتم تا از تلخی بعضی مشاهداتی یاد کنم که عموما" ناشی از رفتار غیر مدنی و ناسازگار با شئونات اخلاقی جامعه بود. پوشش نامناسب و یا روابط و ارتباطات فاقد وجاهت از سوی بعضی شهروندان واکنش تند نیروهای مسئول را در پی آورده بود. مناظری که نباید در شهر هایمان از فرط تکرار صورتی عادی به خود گیرد و حسی ناخوشایند یا تکدر خاطری را باعث شود. تجربه نشان داده است، همانقدر که برخوردهای انضباطی و موسمی در محیط های اجتماعی چندان وافی به مقصود نمی باشند، نشاندن بذر رفتاری شایسته و انسانی در کشتزار وجود فرزندان از سوی والدین کمک بزرگی به شکل گیری شخصیت آنان کرده و مانع از انحرافشان در گردباد وسواس و حوادث زمانه خواهد شد. هر نهیب و بانگ تندی که امروز در انظار عمومی بر سر جوان خطاکاری زده می شود و یا رفتار تندتری را(درست یا غلط) آمران به او روا می دارند، از زبان پدر یا مادر می توانست با لحنی مهربانانه و طبیبانه در برابر اشتباهاتش به او در محیط خانه، گفته شود.

از یاد نبریم که با آغاز سال تحصیلی جدید دانشگاه ها و بازگشت هزاران دانشجو به مراکز آموزش عالی شهر و افزایش شمار آنان از پی اعلام نتایج آزمون های سراسری، تدارک محل های مناسب و امن بویژه برای دختران و بانوان و چاره اندیشی برای نیازهای فرهنگی، تفریحی و ورزشی آنها از اولویت های مدیران و مسئولان امر می باشد. غفلت از اینگونه نیازهای طبیعی قشر جوان، به واکنش هایی می انجامد که کنترل و مهار آنها هزینه های اجتماعی بیشتری به همراه خواهد آورد.

امید است در کنار کارهای خوبی که برشمردم(شاید بگید چه ندید بدید!) و آخرین آنها خبر آرامش صدها دانش آموز دختر و پس ایرانی در دامان پر مهر شهر؛ برای برگزاری المپیاد علمی و ورزشی است، جوانترهای عزیز هم با نمایش وقار و شخصیت ممتاز خود در شهری که گوشه گوشه آن ردپایی از بزرگمردان و آزاده زنان نجیب و فرزانه ای را در خاطر دارد، اجازه ندهند خدای ناکرده فضا برای شور و نشاط همگان تنگ گردد و تلاش و کوشش های جاری اگر چه محدود، با تردید و تشکیک جدی روبرو گردد. در نقطه مقابل برادرانی نیز که وظیفه مندانه در صدد سالم سازی محیط هستند و در لباس ضابطین قانون با مظاهر فساد برخورد قاطع می کنند، نباید اعمال مقررات را با تندروی همراه یا معادل بدانند. به گونه ای عمل نشود که همسران جوان هم مجبور به ارائه مدارکی برای اثبات حلیت رابطه و نسبت خویش باشند! یا نامزدهای جوانی که با رفتاری موقرانه دوران آشنایی و گفتگو را می گذرانند، مضطرب و پریشان برای تبرئه خویش، ملتمسانه در صدد جلب رضایت و اعتماد ماموران برآیند و مدرک محکمه پسندی هم برای ارائه در دست نداشته باشند.