کاهش تماشاگران سینما

به موجب آمار فروش سینماهایی که به سامانه سمفا متصل هستند، سینماهای کشور در اردیبهشت امسال نسبت به مدت مشابه در سال قبل با ریزش تماشاگران مواجه بوده‌اند. کاهش یک میلیون و یک صد هزار نفر تماشاچی در حالی رخ داده است که در یکسال گذشته سالن‌های جدیدی به زنجیره سینماهای کشور پیوستند و ضریب تعداد سالن بهبود یافت.
در بررسی علت کاسته شدن از تعداد تماشاگران سینما باید متغیرهای مختلفی را درنظر گرفت.
از اواخر سال گذشته بهای بلیت سینماها افزایش یافت به رقم بیش از یکصد هزارتومان برای سالن‌های مدرن رسید. تاثیر افزایش قیمت بلیت در فروردین ماه و اکران نوروزی خود را نشان نداد و دست اندرکاران دولتی سینما و مدیران دفاتر پخش از فروش‌ها راضی بودند و اکران سال ۱۴۰۴ را بهتر از ۱۴۰۳ می‌دانستند. اما این روند ادامه پیدا نکرد و کمدی‌های اکران ابتدای امسال نتوانستند موفقیت نمونه‌های مشابه سال گذشته را تکرار کنند. ابتدا فرض بر این بود که به دلیل تعدد و تنوع سبد اکران، فروش فیلم‌ها به نسبتی بین فیلم‌ها تقسیم شده است و فاصله فروش‌ها به این خاطر کمتر از گذشته شده است. دیری نپایید که جدول شفاف فروش نشان داد که تعدادی از فیلم‌ها در همان هفته اول از دور رقابت خارج شده‌اند و آنهایی هم که در صحنه باقی مانده‌اند، فروش متوسطی را تجربه می‌کنند.
تلویزیون در سال‌جاری روی خوشی به نمایش تیزر فیلم‌های سینمایی نشان داده است. اگر موسی کلیم الله محصول تلویزیون را استثنا کنیم، فیلم‌هایی مثل پیشمرگ، بامبولک، پسر دلفینی۲، صیاد، زیبا صدایم کن، اسفند، هرچی تو بگی و بازی را بکش از مرحمت ! تلویزیون بی‌نصیب نماندند. اما کیست که نداند تیزرهای تلویزیونی سالهاست نقش حداقلی در فروش فیلم‌ها دارند و تجمعی را مقابل گیشه‌ها ایجاد نمی‌کنند.
به جز افت کیفیت فیلم تازه سیدمسعود اطیابی «دایناسور» -در مقایسه با «هتل»-که صدر جدول فروش فیلم‌های امسال را به خود اختصاص داده است، فیلم‌های تولید شده از سوی نهادهای دولتی و عمومی، نیز مثل گذشته موج آفرین نیستند. دو انیمیشن سینمایی امسال «پسر دلفینی۲» و «رویاشهر» نیز روند فروش خوب نمونه‌های مشابه در سال گذشته را ادامه ندادند تا ثابت شود کودکان و نوجوانانی که محصولات روز دنیا را دنبال می‌کنند، انتظار بیشتری از انیماتورهای ایران دارند و همه چیز در تکنیک سه بعدی و رنگ و گرافیک خلاصه نمی‌شود.
در چنین شرایطی انتظار معجزه از فیلم‌های رسته از بند ممیزی، مثل «سلام علیکم حاج آقا» و «خانه ارواح» مثل دل بستن به سراب است. تنها امید باقیمانده به بهبود فروش درام‌های اجتماعی مثل «زیبا صدایم کن» است که اقلا از مرز فروش فیلم «رها» عبور کند تا میدان یکسره به قرق کمدی‌هایی مثل «صددام» درنیاید.