روزانه های سینمایی
نگاهی به دو عنوان تازه

نگاهی به دو عنوان تازه

ظرف روزهای اخیر دو عنوان آقای آفتاب و دهه شصتی ها که از سوی موسسه قرن جدید منتشر شده اند، به دستم رسید. دهه شصتی ها اسم جذاب و به روزی دارد. در شرایطی که متولدین دهه شصت در شبکه های اجتماعی مرتب نوستالژی ها و حرمان های خود را پژواک می دهند، انتخاب چنین عنوانی برای فیلم گیرا و جذاب است. اگر به دنبال توجیهی برای نام این فیلم با محتوای اثرهستید؛ تنها نشانه موجود این است که؛ کاراکترهای کارتن های دهه شصت تلویزیون که اغلب با صدای تورج نصر به کودکان آن دهه معرفی شده اند، در این فیلم میدان داری می کنند.

در خلاصه داستان فیلم هم آمده است که با وخامت وضع جسمی تورج نصر کاراکترهای کارتونی به تهران و بیمارستانی که او در آن بستری است، می آیند تا پیگیر حال او باشند. آنها نگرانند که در صورت فوت نصر، صدای آنها نیز برای همیشه خاموش شود.

با تماشای فیلم؛ ایده اولیه زیبای نویسنده و کارگردان در اجرا اگر نگوییم به مضحکه، به یک فیلم آماتوری و خامدستانه بدل شده است. تلفیق انیمیشن و رئال که یکی از رموز موفقیت فیلم های هالیوودی در دو دهه اخیر بوده است، به بدترین شکلی در این فیلم تجربه شده است. دهه شصتی ها به این اعتبار در آرشیو فیلم های نازل ویدیویی قرار می گیرد.

آقای آفتاب ادامه پروژه دوربین مخفی و شوخی با ستارگان است که این بار انحصار سازنده قبلی این برنامه ها شکسته شده و فرد ناشناخته تری تن به غافلگیر کردن، ورزشکاران و هنرمندان داده است. آقای آفتاب در پاره ای از لحظات شبهه کاری ماکیاولیستی را در ذهن تداعی میکند. آیا هنجارهای جامعه ما که تفاوت آشکاری با جوامع غربی و اصول حاکم بر رسانه های آنها دارد، اجازه می دهد با بعضی از شخصیت ها اینگونه بازی کنیم و بر احساس و عواطف شان چنگ بیاندازیم.

دلخوری شدید افشین پیروانی و هوشنگ نصیر زاده از رفتاری که با آنها در این برنامه می شود، به خوبی پیداست و می توان حدس زد که برای نشاندن دوباره آنها مقابل دوربین و حتی برای کسب اجازه پخش آنچه که از آنها ضبط شده، انرژی زیادی صرف شده است.

تنها حسن این برنامه آن است که فرد دیگری میزبان هنرمندان و ورزشکاران شده است و به این خاطر شک و گمان کمتری برای لو رفتن ماجراها پدید می آید.

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

۶ comments

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

  • با سلام مدت طولانی است من به دنبال چند فیلم میگردم یکی از انها مجموعه فیلم های مامور انتقال میباشد که قسمت اول ان را دوبله دیده ام اما از کدام موسسه نمیدانم گویا قسمت دوم ان را موسسه پارس ویدیو دوبله و پخش کرده و دوبله قسمت ۳ ان را هم ندیده ام از اقای اخباری یک سوال داشتم ایا امکان پخش مجدد و یا قرار دادن در سایت برای خرید اینترنتی این مجموعه از قرن ۲۱ وجود دارد؟؟؟ممنون

  • با سلام.
    تهیه و تولید فیلم های نازل ویدئویی چه سودی برای سرمایه گزاران این بخش دارد. جدا از خواب سرمایه برای چند ماه و گرفتن مجوزهای مربوطه، تولید چنین فیلم هایی برای دوستان مصداق خسرالدنیا و خسر الآخره می شود.
    همان طور که شما بهتر از من می دونین هر چقدر هم از سر و ته بازیگر و عوامل بزنند باز نزدیک ۱۲۰ تا ۱۵۰ میلیون هزینه ساخت فیلم می شود و با تبلیغات و پخش آن هزینه ها بالاتر می رود. حالا چند ده هزار نفر از این مردم باید دست به جیب بشن تا این دوستان از ادامه کار فرهنگی!! دلزده نشوند.
    آن هم مردمی که دیگر مثل سابق نیستند و رودست نمی خورند و بیشتر تمایل به خرید آثار پرفروش سینمایی یا سریالی دارند آن هم در حالی که پرفروش های سینمایی هم تیراژ ۴۰۰ هزار تایی دارند. بگذریم از کسانی که از طریق دانلود غیر قانونی فیلم ها را تهیه می کنند و جالب تر آن که به قول خودشون حاضر نیستن حتی حجم رایگان شون رو حروم بعضی فیلم های نازل کنند.
    آیا امکان دارد بعضی از این ها برای پولشویی دست به چنین کارهایی بزنند؟ واقعا سرمایه گزاری آن هم در یک بخش نازل خیلی جرات می خواهد!
    البته منظور من در کل فیلم های معرفی شده بالا نبود ولی چند وقت پیش اسم یک فیلم رو دیدم که یادآور صمد و دوستان بود و … بهتر است چیزی نگویم.

    • در باره دلیل قوت گرفتن تولید فیلم های ویدیویی با اینکه بارها نوشته ام، به زودی پست تازه ای را به مدد همراهی و همفکرش دوستان خواننده منتشر می کنم. در برنامه چهارشنبه گذشته فانوس که از شبکه نمایش رادیو پخش شد، در این باره قدری صحبت کردم.

  • من دهه شصتی ها رو دیدم . از ایده فیلم و نوستالژی که داشت خوشم اومد اما می تونست خیلی بهتر از اینها هم باشه اما واقعا باید قبول کنیم که ساخت یه فیلم با این تکنیک برای ایران با این بودجه های موجود غیر ممکنه . نمی تونیم انتظار مثلا چه کسی برای راجر خرگوشه پاپوش ساخت از این فیلم داشته باشیم . باید معیارمون از ارزشگذاری این فیلم حد سینمای امروز خودمون باشیم . بر چه مبنایی ما این فیلم رو می سنجیم . بر منبای فیلمهای والت دیسنی و هالیوودی یا بر مبنای فیلمهای این تکنیکی که اصلا تو ایران ساخته نمی شه و کسی طرفش هم نمیره ؟ بهر حال به نظر من این فیلم از نظر فرم و محتوا خیلی بالاتر از مثلا فیلمی مثل بلوف ۲۰۱۴ یا مرد خاکستری ! بود .

    • سمانه خانم کمبود بودجه توجیه خوبی برای پوشاندن ضعف های فاحش فیلم نیست. باید تناسبی بین ظرف و مظروف باشد. در غرب خیلی چیزهای دیگر هم می سازند که ما فعلا قدرت ساخت آنها را نداریم. بهتر است مادام که به دانش فنی مربوطه و دیگر ساز و کارها مجهز نشده ایم، از طرح ناقص و کاریکاتور گونه آنها اجتناب کنیم. قرآن مجید می گوید: “اتقو حق تقاته” یا “قولو قولاً سدیداً”
      در جشنواره کودک امسال کار مشابهی(رئال – انیمیشن) با عنوان مبارزان کوچک را خواهیم دید که البته تکنیک انیمیشن آن دو بعدی (paper) است.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید