سعید رجبی فروتنعده ای بر این عقیده هستند که از جمله دلایل کاهش تماشاچیان سینما در سال های اخیر، عرضه زود هنگام آثار ایرانی در شبکه ویدیویی است. بر اساس این ادعا فاصله زمانی بین پایان اکران فیلم و رونمایی از نسخه ویدیویی آنها بسیار کوتاه است و این امر باعث رویگردانی تماشاگران از سالن های سینما شده است.
برای بررسی این ادعا در ابتدا نگاهی به فیلم های ایرانی اکران شده در سال جاری و فیلم های عرضه شده در شبکه ویدیویی می اندازیم. در سینماهای کشور ۳۳ فیلم ایرانی به نمایش عمومی درآمده است که از بین آنها تا این تاریخ فقط ۸ عنوان در قالب ویدیو به خانه ها راه یافته اند. فیلم های رسوایی، حوض نقاشی، رژیم طلایی، تهران ۱۵۰۰، چه خوبه که برگشتی، قاعده تصادف، گذشته و برف روی کاج ها همه داشته های مشترک سینمای ایران در اکران و ویدیو است.
از بین هشت فیلم مذکور؛ پنج فیلم در اکران نوروزی یعنی از اسفند ماه سال گذشته بر پرده ها تابیدند و تقریباً همه آنها در اواسط و اواخر تابستان در شبکه ویدیویی عرضه شدند. سه فیلم باقی مانده نیز اکران دوم سال بودند که از ماه های اردیبهشت و خرداد سالجاری به نمایش درآمدند که در بین آنها "چه خوبه که برگشتی" در هفته پایانی شهریور، "گذشته" و "برف روی کاج ها" در مهر و آبان بر پیشخوان های فروش قرار گرفته اند.
از سوی دیگر مقررات جاری بر این قاعده تاکید دارد که فیلم ها در صورتی مجاز به عرضه ویدیویی هستند که "چهار ماه از اکران آنها بر پرده گذشته و فیلم در ۷۵ درصد سینماها به نمایش درآمده باشد".
بنابراین ادعای مطرح شده حداقل در سالجاری چندان مقرون به صحت نیست. این نکته را هم نباید از یاد برد که در موارد استثنایی به خاطر سرقت فیلم در حین اکران عمومی، توزیع نسخه ویدیویی آن زودتر از موعد مقرر آغاز شده است تا جلوی ضرر و زیان های مترتبه را بگیرد. بر همین اساس تهیه کننده فیلم "پل چوبی" از توزیع نسخه ویدیویی فیلم در آینده نزدیک خبر داده و پیش از این نیز فیلم "اخراجی های ۳" بلافاصله پس از اکران در شبکه توزیع شده بود.
در یک جمع بندی کاهش آمار تماشاگران که در سالجاری ابعاد نگران کننده ای به خود گرفته است و حدود شش میلیون نفر تا پایان آبان ماه برآورد شده است، به عوامل و متغیرهای مستقل دیگری وابسته است که در جای خود و با یک پژوهش علمی قابل احصا هستند.
جناب آقای فروتن عزیز
یک گمانه نیازموده در مورد عناوین برشمرده فوق احتمالا آن است که این عناوین همانهایی هستند که در سینما امکان بازگشت سرمایه بهتری برای تهیه کننده خود داشته اند
باسلام
وقتی یک مخاطب نسخه ویدئووی یک فیلم سینمایی را به فاصله دو تا سه ماه بعد از پایان اکران آن با قیمت ۳۰۰۰ تومان به همراه تمامی اعضای خانواده اش می تواند نظاره گر باشد طبیعی است که از سالن سینما که به ازای هر نفر بیاد ۵۰۰۰ تومان بلیط تهیه نماید رویگردان می شود این دیگر احتیاج به تجزیه و تحلیل خاصی ندارد و معادله چند مجهولی نیست به اعتقاد من نمایش خانگی به کمک سینماگران آمده است و به دشمنی سالن های سینما یک شمشیر دولبه است باید راهکاری ارائه شود که حداقل یک فیلم تا ۹ ماه پس از اکران حق ورود به شبکه ویدئویی را نداشته باشد وضعیت سالن های سینما بغرنج است اگر سالن نابود شود دیگر سینمایی نیست که شبکه خانگی ای هم برای آن باشد