یکی از عزیزان در گفتگویی اظهار داشته در سال اصلاح الگوی مصرف ، جشنواره فیلم فجر امسال هیچ اسپانسری ندارد . به زعم ایشان در واقع چون جشنواره حامی مالی ندارد ، تلاش شده است با رعایت اصلاح الگوی مصرف ، بودجه ی موجود درست استفاده شود . اولین چیزهایی که با خواندن این سخنان به ذهن خطور میکند این است که :
– حضور اسپانسر احتمالا معادل بریز و بپاش است .
– در ادوار گذشته حامیان مالی مانع از اصلاح الگوی مصرف و عمل بدان بوده اند .
– غیبت اسپانسر سبب خیر شده است و مقتصدانه عمل کردن را به یادمان آورده است
… تعریف و تصوری که معمولا از حامی مالی داریم آن است که بخش عمده ای از هزینه ها و مصارف متعارف یک برنامه را در ازای سرویس و امتیازی که دریافت می کند ، برعهده می گیرد و بدین ترتیب تا حدی کمبود منابع مالی و نقدینگی صاحبان برنامه را تامین و جبران می کند . وجود حامی مالی الزاما به معنای آن نیست که دست برنامه ریزان برای شاخ و برگ دادن به برنامه مورد نظرشان بازتر شده و در غیاب اسپانسر از انجام آن باز می مانند . هیچ استبعادی ندارد که در اجرای برنامه ای از وجود حامی مالی سود برد و و در عین حال به رعایت الگوی مصرف نیز پایبندی نشان داد.
از سوی دیگر اتفاقا در برنامه ها و پروژه های دولتی بهره مندی از حامی مالی ( البته در چارچوب های منطقی ) سبب استفاده بهتر و موثرتر از منابع مالی موجود شده و با مدیریت بهینه منابع و آورده های اسپانسر می توان جلوه دیگری از اصلاح الگوی مصرف را به نمایش گذاشت . زیرا زمانی که حامی مالی بخشی از هزینه های پیش بینی شده را پوشش می دهد ، این امکان فراهم می شود که منابع محدود موجود در مصارف لازم تری هزینه گردد و دغدغه ای بابت کمبود اعتبار و معطل ماندن امور مهمتر وجود نداشته باشد .
البته این نکته را هم نباید از یاد برد که در دو سال گذشته با طناب وعده های اسپانسری بد قول دو بار در چاه رفتیم و به عبارتی از یک سوراخ دو بار گزیده شدیم . خلف وعده آشکار یک حامی مالی دولتی ، آسیب حیثیتی بسیاری را بر مدیران جشنواره ای معتبر وارد کرد و جبران آن از محل سایر منابع ، تاخیر یا توقف در روند برنامه های دیگری را به دنبال خواهد داشت .
امید است در رعایت اصلاح الگوی مصرف که همواره باید به اجرای آن ملزم باشیم و تلاش مجدانه برای کاهش تعهدات مالی از روی دوش دولت و جلب مشارکت های مردمی ، توفیقات بیشتری را نصیب ببریم .
اضافه کردن نظر