سعید رجبی فروتناگر بخواهیم یکی از تلویزیونی ترین فیلم های به اصطلاح سینمایی سال را که در شبکه ویدیویی عرضه شده است، نام ببریم، فیلم سینمایی "انسانها" در صدر این فهرست قرار می گیرد.
ای کاش تفاوت و تمایز فقط در شیوه اجرا و کارگردانی اثر در دو مدیدم سینمایی و تلویزیونی بود زیرا بسیاری از تولیدات ویدیویی حداقل قصه خوبی دارند و می توانند تماشاگر را تا پایان راضی نگهدارند. انسانها با ریتمی کند و روایتی الکن کششی به اندازه ۷۰ و اندی دقیقه را ندارد و حفره های متعدد در فیلمنامه اثر ادامه همراهی مخاطب را با فیلم دچار مشکلات اساسی می کند.
تصورش را بکنید که مردی در عمل به وصیت دوست فرمانده اش در زمان جنگ کوتاهی و غفلتی صورت دهد و به همین خاطر دخترش بیماری لاعلاجی را بگیرد که همان فرمانده مرحوم بدان مبتلا بوده است.! اشتباه نمی کنید . می توانید یک بار دیگر جمله را بخوانید تا متوجه منظور فیلمساز بشوید. دختری در ناحیه کمر دچار تومرر خطرناکی است که امید چندانی به علاج دختر و بهبودی او پس از عمل نیست. پدر با بازی حسن جوهر چی به یاد می آو.رد که در سال های جنگ فرمانده و دوست صمیمی او نیز دقیقاً همین بیماری را داشت. البته او به همراه مرد جوانی که با اتومبیلش دختر را زیر گرفته و اتفاقی سبب کشف بیماری دختر شده با کسب اجازه از رییس بیمارستان، بایگانی مدارک ده سال پیش بیمارستان شهر را زیر و رو می کنند تا پرونده پزشکی فرمانده مرحوم را پیدا کنند و در نهایت پزشک معالج دختر بر شباهت بیماری دختر و فرمانده مهر تایید بگذارد.! در واقع از این جا به بعد شرایط برای عذاب وجدان پدر کاملاً فراهم می شود و سکانس های زیادی در امامزاده شهر داخلی و خارجی و روز و شب رقم می خورد. تا پدر دست به دعا شود و با خودش خلوت کند. پایان داستان که نه در سکانس آخر فیلم دو خانواداه راهی مشهد مقدس می شوند. جوهر چی برای طلب شفای دخترش و مهدی امینی خواه و همسرش – دوست همراه جوهرچی- برای آنکه شفاعت حضرت را برای باز شدن زبان کودکشان درخواست کند. همین!
۵۵ امین فیلم ایرانی سال منتشر شده از سوی "ریزموج سیستم" البته همانند بسیاری از آثار ضعیف سال های اخیر سینمای ایران، فیلم اول توکلی به حساب می آید و باید امیدوار بود که در جشنواره سی و یک فجر فیلمسازان اول آبروداری کنند و آب رفته را به جوی بازگردانند.
اضافه کردن نظر