قاعده یا استثنا ؟!

دفتر حقوقی وزارت متبوع، گزارشی درباره لزوم رعایت “حقوق مجاور” در کنار حقوق مولف و مصنف در کشورهای توسعه یافته ارسال کرده بود.

در گزارش از ضرورت پرداختن به چنین حقوقی در کشورمان با تصویب قوانین تازه، سخن به میان آمده بود. نوشتم “حقوق مجاور”، که بنا به تعریف به اجراکنندگان،‌هنرمندان و ناشران یک اثر هنری و یا سمعی و بصری تعلق می گیرد …. پیشکش !

زیرا در شرایطی که حقوق مولف به اشکال مختلف مورد تعرض قرار می گیرد و بویژه حقوق مادی پدیدآورندگان با تکثیر غیرقانونی برنامه های صوتی، نرم افزاری و نسخه ویدئویی آثار سینمایی (مجاز)، نادیده گرفته می شود و این کار به یک هنجار عادی تبدیل شده است؛ بهتر است از وضع حقوق تازه ای فعلا صحبت نکنیم و زمینه بروز تنش بین عوامل اصلی و حاشیه ای خلق یک اثر هنری را به دست خود فراهم نسازیم.

در ادامه گزارش آمده بود، در کشورهایی قانون حمایت از مولف را برای نابینایان و مراکز آموزشی استثنا کرده اند و ایران نیز می تواند پیشنهاداتی را در این زمینه ارائه دهد. از شما چه پنهان با وضعیتی که شرح آن رفت، نیازی ندیدم استثنایی را برای اقشاری از مردم در کشورمان قائل شوم؛‌ چون ظاهرا نزد عده ای قاعده بر نادیده انگاشتن حقوق خالقین آثار است !