اعتراض جمعی از تهیه کنندگان سینمای ایران به پخش فیلم هایشان از تلویزیون های ماهواره ای، سبب شده است تا کمیته ویژه ای را به تحقیق دراین زمینه مامور سازند. واکنش دیر هنگام اما خوب این عده از تهیه کنندگان مستلزم عنایت به پیش نیازهایی است که اگر توفیقی در برابر آنها بدست آورند، می توان اطمینان داشت مقابله آنها با شبکه های تلویزیونی آنسوی آبها هم، با موفقیت و نتیجه روشن قرین خواهد بود. سال هاست که از نمایش هر روزه ی فیلم بصورت غیر قانونی در ناوگان های مسافربری کشور صحبت به میان می آید. مکاتبات رسمی بین مقامات مسئول انجام می شود و خبرآن هر چند وقت یکبار از طریق رسانه ها اعلام می گردد. در این میان اگر با تغییر دولت ها گشایشی در این زمینه حاصل نمی شود و حق به حق دار نمی رسد؛ چندان جای تعجب نیست، اما سکوت و بی تفاوتی همین تهیه کنندگان محترم برای پیگیری مسئله جای سوال و شگفتی است. ممکن است عده ای بگویند تهیه کنندگان با فروش فیلم شان به موسسات ویدیو رسانه به حقشان رسیده اند، به فرض هم که روزانه دهها هزار نفر در اتوبوس و قطار به رایگان فیلم های ایرانی را ببینند چه باک! در جواب این حضرات
باید گفت شرایط حال حاضر شبکه نمایش خانگی و سردی حاکم بر بازار خرید و فروش رایت، موید این ادعاست که مجموعه مسائل شبکه بطور زنجیروار به هم مربوط هستند و از یکدیگر تاثیر می پذیرند. چنانچه در بخشی بدرستی عمل نشود، دومینو وار دیگر بخش ها نیز در ورطه آسیب و سقوط قرار می گیرند. وقتی هر روز دهها هزار نفر به رایگان در معرض فیلم های شبکه قرار گیرند و جبرا" به آن دل بدهند یا ندهند، حتی اگر بپذیریم که فقط درصدی از آنها مخاطبان بالقوه شبکه هستند، به همان نسبت با ریزش تماشاگر و خریدار محصول روبرو هستیم. بنابراین کاهش تدریجی تیراژ محصول، کمترین عارضه این اقدام خودسرانه دست اندرکاران سیستم مسافری کشور است. حال اگر نظیر این اقدام غیر قانونی در چند عرصه دیگر هم تکرار شود که می شود، آنگاه به نقطه ای میرسیم که الان در برابر ماست و گریزی از آن نداریم. کاهش تیراژ و افت قیمت رایت. از موضوع دور نشوم. کارنامه نمایندگان این دوره مجلس ظرف ماههای آینده بسته خواهد شد. دوستان تهیه کننده از کدام نماینده خواستند با استفاده از اختیارات قانونی اش به ایراد تذکر بپردازد یا اگر جواب نگرفت مسول ارشد مربوطه را برای پاسخگویی به صحن علنی مجلس فراخواند. آقایان نمایندگان در زمینه اعتراض به محتوای بعضی از فیلم ها و جشنواره ها که الحق چیزی را فرو گذار نکردند، بد نبود ذهن شان به جنبه های دیگری که کیان سینما و ویدیوی کشور را تهدید می کند، معطوف می شد. شناسایی مدیران و مسئولان مستقیمی که نمایش فیلم در حوزه نظارتی آنها قرار می گیرد و ترتیب یک ملاقات با آنها قطعا" می توانست تاثیر به مراتب عمیق تری از نامه های مکرر اداری و بی نتیجه از سوی ارشاد – به نیابت از تهیه کنندگان و موسسات ویدیو رسانه- به همان آقایان مسئول باشد. در اینصورت شاید الان که به عریضه نویسی علیه تلویزیون های ماهواره ای روی آورده ایم؛ خوشحال بودیم که در داخل سنگ روی سنگ بند است و کسی پا روی حق دیگران در روز روشن به وسعت جاده ها و خطوط ریلی ایران بزرگ نمی گذارد. حالا وقتشه ضرب المثل را با هم کامل کنیم:
قاچ زین را بچسب اسب سواری پیشکش!
در همین ارتباط : ایسنا
اضافه کردن نظر