سعید رجبی فروتنوقتی در روزنامه اعتماد امروز می خوانم که یکی از سیاست های زیست محیطی کشور جلوگیری از سد سازی بیشتر است، به یاد مستند فوق العاده تماشایی مادرم بلوط کار مستند ساز با استعداد خوزستانی می افتم. این هفته مجوز چهار کار درخشان او برای عرضه در شبکه صادر می شود و موسسه ای که اختصاصاً در زمینه مستند فعالیت می کند، اقدام به انتشار آنها خواهد کرد. با چه تیراژ و با کدام نقشه راه قصد توزیع و پخش آنها را دارد، نمیدانم. با خودم می اندیشم که اگر تلویزیون کشور با بی پروایی در دو دهه گذشته شرایط تولید و پخش مستندهای اثر گذاری چون مادرم بلوط را فراهم می کرد، شاید مسئولان محیط زیست کشور زودتر از اینها به فکر تجدید نظر در باره سیاست هایشان می افتادند و بالاخره پی می بردند که زیان های ساخت سد، بیش از منافع آن است. مادرم بلوط فیلمی است در باره عوارض زیست محیطی احداث سد کارون ۳ و تخریب بیش از ۶۳ کیلومتر از جنگل های بلوط زاگرس مرکزی. فیلمساز به دنبال یک دلال چوب ما را با خود همراه ساخته و به ارتفاعات زاگرس می برد. جایی که در آن مرد به ظاهر شیرین عقلی به کوه زده و به کار سوزاندن چوب در چاه و تولید زغال مشغول است. کاری که از دید مراقبان جنگل یعنی همان کسانی که جنگل بلوط را با سد سازی تاخت زده اند، کاری مجرمانه و خلاف قانون است. اسد هم دلسوخته است چون به وصال دلداده اش نرسیده است و هم خانه خراب است چون مهندسان سد کاشانه اش را تخریب کرده اند. آواز حزین او در دل خوفناک کوهستان خشک و عریان، تاثیر تماشای نعش هزاران اصله درخت بلوط در آبهای منتهی به سد را دو چندان می کند. در اینگونه مواقع منتقدان برای بازار گرمی و اغراق در باره یک فیلم به کسب جوایز متعدد جهانی و ملی آن متوسل می شوند که محمود رحمانی یک دوجین از این جوایز را دارد و به آن می بالد اما مستندهای رحمانی از جمله همین فیلمش، اعتبارش را از جشنواره ها نمی گیرد بلکه فیلم هایی از این دست هستند که به جشنواره ها آبرو و اعتبار می بخشند. رحمانی که زاده حوالی همین طبیعتی است که دستخوش تصرفات و تغییرات فاجعه باری شده است، در این مستند به زیبایی کوشیده است تا طرح های توسعه ای فاقد ارزیابی های جامع زیست محیطی، اجتماعی و انسان شناسی را به چالش بکشد. فیلم ۵۲ دقیقه ای او به راحتی همان کاری را می کند که شاید هزاران سخنرانی و بیانیه و اعلامیه قادر به بازگویی آن نیستند. می توان حدس زد جدا از بردباری فیلمساز برای ساخت هوشمندانه ای این فیلم که تصویر برداری آن متناوباً دو سال به طول انجامیده است، تدوین فیلم و جان بخشی شاعرانه به روایت تصویری آن، نقش بسزایی در انتقال پیام اثر به مخاطب دارد.
مادرم بلوط را ببینید. فیلمی که براحتی از یاد شما نخواهد رفت و در سوگ بلوط های بارور تا مدت ها با فیلمساز هم نوا خواهید بود.
این فیلم یکی از شاهکارهای سینمایی مستند ایران
واقعا مثال زدنیه و نکته مهمش همونطور که در مطلب بالا اومده تدوین و صداگذاری فوق العادشه که به نظر من از همه چیزش بهتره.
من توی سالن سینما فیلم رو دیدم و اصلا باور نکردم که سینمای مستند ایران در این حد متعالی قدرتمند باشه.با کمی صداقت می گم این فیلم از همه ی کسانی که مدعی مستندسازی تو این مملکتن یه سر گردن که هیچٰیه قد و قامت جلوتره
اما مهجوره مونده.کلا چرا سینمایی مستند اینقدر مهجوره!!!
درود بر فیلمسازش که من مطمعنم آینده سینمایی ایران
کاش میتونستم یه بار دیگه ببینم
باسلام فیلم زیبا وپراز درد که بانگاه قشنگ محمود به تصویر کشیده شده را بیش از۵بار دیدم در هربار دیدن ضمن اینکه به حرفه ای بودن کارگردان(محمود جان) پی میبرم بر درد درونم که چگونه طبیعت بکری که هم نان میداد وهم خانواده هارا از تهاجم لگام گسیخته امروزی مصون نگه می داشت در زیر بی تدبیری جان میکند – امیدوارم آقامحمود باز به همین زیبایی مشکلات اجتماعی ونیز افتخارات آن دیار را به تصویر بکشد – قلبا مایه افتخای محمود جان
من این فیلم را ندیدم اما مستند ملف گند و مدار صفر درجه را دیدم که فکر می کنم متفاوت ترین فیلمهایی هستند که میشه درباره جنگ دید
مدار صفر درجه عین فیلمهایی تکان دهنده دنیاست اما ملف گند که همین چند شب پیش دوباره از ماهواره پخش شد اونقدر ساده و تکان دهنده بودش که من تا چند روز ذهنم درگیر بود و هرگز این فیلمو فراموش نمی کنم
دوست داشتم مادرم بلوط رو هم ببینم
ویژگی مشترک فیلم های آقای رحمانی عزیز که تاکنون منتشر شده اند ، شخصیت محوریست. روایت یک اتفاق، یک رویداد، یک بازمانده، از زبان شخصیتی که ما را تا انتهای فیلم رها نخواهد کرد.
این نوع روایت مستند داستان گونه بسیار ناب و با هوشمندی تمام انتخاب شده است.
فیلم مادرم بلوط اشاره به قانون پروانه ای دارد که حواستان باشد اگر یک جای دنیا کاری انجام دادید ولی ممکن است عواقبش فاصله هایی دورتر و یا زمانهایی بعد به شکل فجیع تری آشکار شود.
فیلم مادرم بلوط یک اثر کاملاً مستند است که در آن هم قصه می بینیم، هم عشق، هم آه و سوز و گدازی که در ورای ذهن عاشقانه اسد، یک فاجعه زیست محیطی رخ داده است.
من به شخصه درگیر شدن مخاطب با شخصیت اسد را بیشتر از فیلم های نفت سفید، مدار صفر درجه می بینم.
با آرزوی دیدن فیلم هایی بیشتر از جناب آقای محمود رحمانی عزیز
اصلاح شد. امری باشه؟
سلام مدتی است که افتخارآشنایی با آقای رحمانی راداشته واکثرمستندهایش را خوشبختانه دیده ام یکی ازیکی بهتربخصوص مادرم بلوط ابه آقای رحمانی تبریک ویک خداقوت جانانه می گم به خاطر اخلاق خوبش وتواناییش درتولید مستند .
سلام خیلی خوشحالم که امروز می بینم فیلم مادرم بلوط که واگویه های مردمان تحت ستم سراسر جهان است در زمان بسیار اندکی با اقبال عمومی واقع گردیده و روز به روز بر مخاطبانش افزوده می شودم. خوشحالی ماصد چندا ن می شود که می بینیم نسلی خلاق و نواندیش همچون محمود رحمانی در عرصه ی سینمای ایران پدیدار شده اند وبا تفکر انترناسیونال خود وارائه ی ساختارهای متفاوت ونیازمند این دیدگاه مدرن وانسانمحور ، سخت جانیهای نظام سلطه را به باد انتقاد گرفته اند…زنده باد هنرمند انترناسیونال سینمای ایران
بادرود به محمود رحمانی فیلمسازی برجسته که هنوز از طبیعت جامعه ای محلی که در آن زیست می کرده است الهام می گیرد. فیلم مادرم بلوط برشی واقعی از زندگی مردملنی است که پیشتر حیات واقعی خود را در نتیجه ساخت سد های دز،عباسپور،گدار،کارون سه,کرخه و اکنون گتوند از دست داده اند. به همان میزان که باید این فیلم را ستایش کرد به همان اندازه هم باید انگشت اتهام را به سوی بانیان و نابود کنندگان طبیعت نشانه گرفت.این فیلم مستند که همچون سایر آثار فیلمساز از داستانی واقعی برخوردار است امضایی اصل از فیلمسازی مولف است
تبریک برای محمود رحمانی عزیز
درود
جای خوشوقتی است که جامعه ی هنری کشور هم درگیر مسایل محیط زیستی شده است. برای مردمی که بر اثر سد سازی های افراطی و بی رویه خانه و زندگی خود را از دست می دهند، و برای محمود رحمانی آرزوی پیروزی های بیشتر دارم.
روزهای ساخته شدن این سدها و آبگیری شان را خوب به خاطر دارم و ما روزنامه نگارانی بودیم که از دل خوزستان فریاد بر می آوردیم که فکری به حال مردمان و زیست بوم حاشیه این سدها کنید و ب شک صدایمان را نشنیدند و هنوز هم برایس سد هایی مانند کرخه و انتقال آب کارون نمی شنوند. اما محمود جوانی بود که از همین قلب خوزستان فریادش را به تصویر کشید.
از کارهای خیلی ابتدایی و اولیه اش که حسرت یک کودک را برای داشتن یک لاستیک دست دوم برای بازی و بی شک تبعیضی که براو (ما) روا می شد را نشان میداد. تا نفت سفید که بازهم درد مردمان این دیا را نشان می داد که نفت را می برند و ما می مانیم و…
تا مدار و جنگ تا ملف و ودکی های گره خورده مان در ترس از موشک و آزیر و …
نمی خواهم محمود را خیلی بزرگ کنم شاید اگر به زبانی دیگر سخن بگویم او تجلی و تعین یافته از گفتمانی است که بر ما خوزستانی ها حاکم است.
البته نباید از این حق بگذریم که محمود روایت گر حقیقت های جامعه خوزستان است در قابی جادویی.
ممنون از انتخابتون
سلام ببخشید من فیلم مادرم بلوط را در شبکه ی مستند دیدم ولی خیلی دوست دارم این فیلم رابه بقیه هم سن وسالانم که قراراست روزی مسئولان همین جامعه شوند نشان دهم تا درآینده باکارهایشان باعث تخریب محیط زیست نشوند…..میخواستم بپرسم ببینم میشه این فیلم را برای دانلود بگذارید؟یا آدرسی بگید که بشه فیلم را از آنجا دانلود کرد؟اگه میشه هر چه زودتر لطف کنیدبذارید…منتظرم
http://www.iransima.ir/Index.jsp
به آدرس فوق مراجعه کنید
باسلام واحترام -دوست عزیز ودانش آموز محترم .درصورتی که موفق به دریافت این فیلم شدی مارا نیز راهنمایی فرمایید ممنونم .
باسلام واحترام – چگونه می توانیم تهیه کنیم .راهنمایی بفرمایید ممنونم