سعید رجبی فروتن–پیش گرفتن تماشاگران فیلم‌های روی پرده از شمار تماشاچیان فیلم‌های جشنواره فیلم فجر دلایل متعددی دارد که در این یادداشت بطور مختصر به آن پرداخته‌ام. همانطور که معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در گفتگویی به درستی اشاره کرده است؛ در سال‌های گذشته و در هفته‌های منتهی به جشنواره کمتر تهیه‌کننده‌ای حاضر به اکران فیلمش بود و معمولا در دو هفته‌ای که سینماها در تهران و مراکز استانها درگیر جشنواره بودند، سایر سالن‌های خارج از جشنواره اغلب سوت و کور بودند و همه تحولات سینمایی تحت‌الشعاع اخبار و حواشی جشنواره فیلم فجر بود.
امسال استثنائا فیلم «پالتو شتری» یک هفته قبل از آغاز جشنواره و فیلم‌های نسبتا پر فروش«چپ‌راست» و «ملاقات خصوصی» یکماه مانده به جشنواره اکران شدند و گیشه آنها از هفته سوم داغ شد.
با یک حساب سرانگشتی دو فیلم یادشده به دلیل موفقیت در اکران و تبلیغات دهان به دهان و یکسان بودن قیمت بلیط آنها با فیلم‌های جشنواره، انتخاب اول خانواده‌ها برای گذران اوقات فراغت در سینماست.
دلیل دیگری که سبب فزونی تماشاگران سینماهای خارج از جشنواره در مقایسه با سینماهای نمایش‌دهنده فیلم‌های جشنواره شده و گزینه اول تماشاگران دیدن فیلم‌های در حال اکران بوده است، نبود تبلیغ و معرفی کافی برای فیلم‌های جشنواره و تاخیر طولانی در اعلام فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره بود. همین دلیل کافی بود تا نشریات تخصصی پرمخاطب سینمایی نیز قید انتشار ویژه‌نامه جشنواره را بزنند و نتوانند از سردی بازار جشنواره بکاهند.
اگر جمعیت نسبتا پرشماری را استثنا کنیم که هر ساله بلیط رایگان جشنواره را دریافت می‌کنند و در طول سال هیچ سراغی از سینما نمی‌گیرند!، سایر اقشار مردم به دلیل شرایط وخیم اقتصادی امکان تهیه و خرید بلیط تعداد زیادی از فیلم‌های مورد علاقه خود را ندارند و این عده با حسرت تماشای فیلم‌ها را به سه‌شنبه‌های نیم‌بهای سال آینده موکول می‌کنند.
همچنین در جشنواره‌های پیشین، رای‌گیری برای انتخاب بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شور و شوق زیادی را در جشنواره ایجاد می‌کرد و در بسیاری از سینماها تعدادی از عوامل فیلم‌ها قبل از آغاز نمایش فیلم، لحظاتی روبروی تماشاگران قرار می گرفتند و ضمن دلبری، درصدد جلب رای آنها برمی‌آمدند. در این کمپین‌های تبلیغی معمولا یک یا چند بازیگر فیلم حضور داشتند تا انگیزه تماشاگران در رای‌گیری تقویت شود. از جشنواره چهلم که به دلیلی موجه یا غیرموجه این عنصر جذاب از جشنواره حذف شد، طبیعی بود که بسیاری از هنرمندان مشهور امسال قید رفتن به سینماها را بزنند و گزک به دست جماعت تحریم کننده ندهند.!
بنابراین واقعیت کاهش شمار تماشاگران فیلم‌های جشنواره نسبت به سال‌های گذشته را نمی‌توان نادیده گرفت و همانطور که شرح آن رفت دلایل مختلفی می‌تواند سبب پایین بودن ضریب اشغال برخی از سالن‌های نمایش دهنده فیلم‌های جشنواره باشد. ربط دادن این عارضه به دلایل فرامتنی از جمله قهر و غضب برخی از سینماگران و تماشاگران چندان درست نیست و بی‌شک فقط یک عامل فارغ از وزن آن دلیل پیدایش وضع موجود نیست.
در یک بررسی آماری تعداد تماشاگران فیلم‌های روز سینمای ایران در اکران عمومی و در ۶ روز نخست جشنواره امسال نه تنها بیش از مجموع تماشاگران سینماهای مردمی جشنواره است، بلکه یکصد هزار نفر نیز بیش از تماشاچیان سینماهای خارج از جشنواره در مدت مشابه سال گذشته است.
روزهای باقی مانده از جشنواره می‌تواند به این سوال بهتر جواب دهد که گزینه اول تماشاگران فیلم‌های جشنواره است یا فیلم‌های در حال اکران؟ در این میان آنچه مایه امیدواری است، ادامه حضور تماشاگران در سینماهاست و اینکه گزینه اول آنها تماشای فیلم‌های جشنواره یا فیلم‌های در حال اکران باشد، فرق چندانی در اصل موضوع نمی‌کند!
نشانی در تلگرام: t.me/cinemadailyi
اضافه کردن نظر