روزانه های سینمایی
به ازحلوای نسیه

به ازحلوای نسیه

متقاعد کردن اعضای شورای سیاست گذاری جشنواره فیلم فجر کار سختی نبود. در واقع برای قبولاندن پیشنهادم زحمت زیادی نکشیدم. احتیاجی نبود تا با تمهیدات و توجیهات منطقی و احساس برانگیز آنها را با خودم همراه کنم. به خوبی می شد حدس زد که اعضای شورا منکر نقش شبکه نمایش خانگی و سرمایه گذاری قابل توجه مدیران موسسات ویدیو رسانه برای روشن ماندن چراغ سینما در این سالها نبودند. همکارانم می دانستند تقدیر از موسسات برتر می توانست در جشنواره بازتاب گسترده تری بیابد و حق مطلب را بهتر ادا کند. پیش بینی برنامه ای مستقل، فرصت و مجال دیگری را طلب می کرد تا کوشش های سرامدان این شبکه با تمجید و تحسین همراه گردد. وقتی گفتم …

 

در ده سال گذشته کمتر سراغی از این قشر در حاشیه مانده گرفته شده و دست نوازش و مرحمتی به سر آنها کشیده شده است، جمع آنروز تقاضایم را بی پاسخ نگذاشت. این بود که سرانجام سال گذشته در آیین افتتاحیه جشنواره فیلم فجر از موسسه ویدیو رسانه قرن بیست و یک، بخاطر حسن سلیقه در انتخاب و انتشار عناوین ایرانی و خارجی و تلاش برای جلب رضایت مخاطبان و احترام به شعور تماشاگران طی یک دهه تقدیر به عمل آمد.
کمترین تاثیر این اقدام آن بود که اهالی و دست اندرکاران نمایش خانگی احساس تشخص کردند و دریافتند که نزد مدیران سینمای کشور، سرمایه گذاری برای انتشار نسخه ویدیویی آثار سینمایی کم از فعالیت های خلاقه سینماگران نیست. آن شب هزاران نفری که در سالن مراسم به نشانه تشویق مدیر موسسه قرن  بیست و یک دست ها را بر هم می زدند، به این واقعیت معترف بودند که ویدیو پل ارتباطی سینمای ایران با ساکنان صدها شهر کوچک و بزرگ در گستره ایران بوده است. مناطقی که در جغرافیای شهری آنها حتی یک سالن سینما مشاهده نمی شود. بسیاری بر این ادعا صحه می گذارند که رسانه ویدیو  کوشیده است با تنوع بخشیدن به سبد محصولاتش قدری از نیازهای تفریحی فراموش شده و بی پاسخ مانده مخاطبان را پاسخگو باشد. عرضه سریال های ایرانی و خارجی و منضم کردن نگرش تحلیلی و منتقدانه به سریال های جهت دار آمریکایی در عین احترام به شعور و ادراک تماشاگر، گام هایی بوده است که این رسانه برداشته است. همچنین میدان دادن به برنامه های موسیقیایی بویژه آلبوم های نفیس موسیقی ملی و فولکلور بعد تازه ای را به ظرفیت های شبکه بخشید.
امسال هم اگر خدا بخواهد نه یک موسسه بلکه دو موسسه ویدیو رسانه! در شب افتتاحیه جشنواره بیست و نهم فیلم فجر به عنوان حامیان سینمای ملی معرفی شده و هدایایی را دریافت خواهند کرد. چنانچه بخش ویدیو – سینما از سال آینده در جدول برنامه های جشنواره حذف شود، آنگاه می توان در تدارک طراحی و اجرای برنامه یا جشن مستقلی برای رسانه ویدیو و نمایش خانگی برآمد و ارزیابی دقیق تری را از عملکرد مجموعه فعالیت های مرتبط با این هنر- صنعت صورت داد. به عنوان مثال در اسفند ماه جاری برای دومین بار هیات داوری منتخب انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم ایران، کیفیت دوبله فیلم ها و سریال های خارجی شبکه را طی مراسمی با معرفی بهترین گویندگان، مدیران دوبلاژ، مترجمین و صدابرداران ارزیابی می کند. چنانچه از سال آینده جشن و جشنواره مستقلی برای ویدیو به اجرا درآید، همین برنامه و موضوعاتی دیگری نظیر کارهای تبلیغاتی و اطلاع رسانی، پخش و توزیع و… و دیگر اقدامات خلاقه موسسات را می توان مورد تمجید و تقدیر جداگانه قرار داد.
در فاصله ی باقیمانده تا جشنواره ای مختص ویدیو و شبکه نمایش خانگی، به مصداق سیلی نقد به از حلوای نسیه، می توان موجبات دلخوشی و رضایت مندی موسسات سرمایه گذار را با تشویق های موردی به دست آورد و اجازه نداد که رشته پیوند آنها با دولت در روابط و مناسباتی صرفا" رسمی و بورکراتیک محدود گردد.  

شما به جای من! کدام موسسات را لایق تشویق می دانید؟ چرا و به چه دلیل؟

در همین ارتباط: تقدیر از دو موسسه در افتتاحیه فیلم فجر

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

اضافه کردن نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید