سعید رجبی فروتندر بین ۹ فیلمی که از ابتدای سال در نمایش‌خانگی عرضه شده است، دو فیلم مردی بدون سایه و جن زیبا ساخته علیرضا رئیسیان و بایرام فضلی که متاسفانه در اکران با اقبال خوبی روبرو نبودند، در این پست معرفی شده اند. تلاش بر این بوده است تا پایان داستان فیلمها برملا نشود.
سایه کمرنگی از یک فیلمساز
سینماگری نیست که شتاب و عجله ای برای ساخت فیلم داشته باشد چون معمولا فاصله‌ای سه تا پنج ساله بین فیلم های او وجود دارد اگر داستان خوبی پیدا کند، ساخت فیلم اقتباسی را شگرد دارد و وقت کافی برای نگارش فیلمنامه و بازنویسی مکرر آن می‌گذارد. «مردی بدون سایه» فیلم آخر علیرضا رئیسیان به دلایلی در شمار فیلم های قبلی او از حیث قوت درام و استحکام فیلمنامه قرار نمی‌گیرد و مصالح لازم را برای فیلمی بلند در اختیار ندارد. استفاده از یک تمهید بازیگوشانه در تدوین فیلم بعد از درگیری زن و شوهر داستان با یکدیگر، نخستین جایی است که حس تعلیقی در اثر ایجاد میشود در حالیکه پیش از این، زمان زیادی از فیلم از دست رفته است، بی آنکه بیننده با ماجرا و رخداد خاصی روبرو و درگیر شده باشد. مضافاْ که قساوت و خشونتی که از مرد سر می‌زند، بی مقدمه و بدون زمینه‌چینی‌های لازم برای بروز چنین رفتاری از سوی فردی تحصیلکرده و فیلمسازی روشنفکر است. دو خرده روایت رها شده در فیلم پیگیری و تهدیدات برادری است که فیلمساز، فیلم مستند خواهر به قتل رسیده او را ساخته است و دیگری رابطه غیرمتعارف فیلمساز با دختری جوان است که افسر پلیس مسئول پرونده هم از آن با خبر است.
زوج تکراری لیلا حاتمی و علی مصفا و حضور کوتاه فرهاد اصلانی نشان از آن دارد که فیلمساز در انتخاب بازیگران جدید قدری محافظه‌کارانه عمل می‌کند و کشف استعدادهای تازه در این زمینه دغدغه جدی او نیست.
جامپ کات به روش بایرام
بایرام فضلی در اصل سینماگری دوزیست است. در کارنامه حرفه‌ای او فیلمبرداری تعداد زیادی فیلم‌سینمایی دیده میشود در حالیکه به عنوان کارگردان دو فیلم بیشتر در کارنامه او دیده نمی‌شود. یکی از این دو فیلم «جن زیبا»است که فضایی بسیار متفاوت از فیلم اول او دارد. فضلی در «جن زیبا»جهش گونه از سینمای ضد قصه و فرم گرا فاصله گرفته است تا خود را در عمق سینمای تجاری و بدنه بیاندازد. شاهد این ادعا دعوت از بازیگر زن سریالهای ترکیه‌ای است که برای تماشاگران و دنبال کنندگان این سریال‌ها نام و چهره‌ای آشنا دارد. فقط بدسلیقگی و انتخاب اشتباه کارگردان در انتخاب این بازیگر ترک در جایی است که او نقش یک زن لال را بازی می‌کند و قصه فیلم هم در فضایی عاشقانه نمی‌گذرد و زیبایی و ملاحت این زن بازیگر به کار نمی‌آید. شکست تجاری فیلم بر خلاف خواست سرمایه‌گذار و تیم سازنده ناشی از چنین منظری کاملاْ عیان است. به این ترتیب محصول مشترک سینمای ایران و ترکیه به میوه نارسی بدل شده است که شوقی را برنمی‌انگیزد و ایجاد فضایی وهمناک در سکانس‌های ابتدایی فیلم کافی نیست تا «جن زیبا» بر خلاف اسمش در ژانر وحشت قرار بگیرد
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
اضافه کردن نظر