سعید رجبی فروتنپولاد اولین فرزندی نیست که پا جای پدر می‌گذارد پیش از او سام قریبیان، راما قویدل و امیر حسین ثقفی رخت کارگردانی به تن کردند که در بین آنها ثقفی با کارگردانی پنج فیلم از پدر که سه فیلم در کارنامه‌اش دارد، پیشی گرفته است. راما که سالهاست از سایه پدری هنرمند محروم شده است، بعد از ساخت چند سریال تلویزیونی سال گذشته نخستین فیلمش را روانه اکران و سپس نمایش خانگی کرد. راما برخلاف سام و پولاد و مرگ زود هنگام پدر فرصت آن را نیافت که در کنار پدر تجربیات حرفه‌ای کسب کند. چاقی نشانه‌های امیدوار کننده‌ای را نشان نداد و باید منتظر کارهای دیگری از قویدل پسر باشیم.
سام‌قریبیان دانش آموخته سینماست و فیلمنامه گناهگاران را برای پدرش نوشت تا چهارمین و آخرین فیلمی که پدر کارگردانی کرد براساس نوشته‌ای از او باشد. سام بعد از ساخت دو فیلم و یک مینی سریال غیرتلویزیونی بیشتر به عنوان بازیگر در برابر دوربین دیگر فیلمسازان ظاهر شده است.
پولاد بیش از سام و راما در مکتب و محضر پدر با رموز سینما آشنا شده است. او در پشت و مقابل دوربین پدر و سایر کارگردانان به عنوان بازیگر سالهاست که در سینما حضور دارد و سال ۹۷ فرصتی بود تا به اذن پدر بر صندلی کارگردانی بنشیند.
نخستین تجربه کارگردانی پولاد کیمیایی بعد از ناکامی در جذب تماشاگران سینماها به تازگی در نمایش خانگی عرضه شده است تا در معرض دید و قضاوت مخاطبان بیشتری قرار گیرد.
«معکوس» در ظاهر حال و هوای فیلم‌های کیمیایی پدر را دارد اما در باطن نحیف است و شخصیت‌هایش وزن و عمقی ندارند و فقط بواسطه بار اطلاعاتی دیالوگ ها باید با بخشی از وجود آنها آشنا شوی. عمل و واکنش شخصیت‌ها تابع منطقی خاصی نیست و با اراده کارگردان در صحنه داستان ظاهر و ناپدید می‌شوند، بی آنکه مخاطب مجال آشنایی و همدلی با آنها را بیابد. روایت ناقص داستان فیلم سبب شده است تا بازی خوب بازیگران اصلی و صحنه‌های جذاب، خوب و پرمخاطره سه مسابقه اتومبیلرانی (با اغماض تاثیرپذیری از سری فیلم‌های سریع و خشن) تلف شوند و بیننده حسرت را آن بخورد که در بین معدود فیلم‌های ایرانی با پس زمینه اتومبیلرانی، «معکوس» هم معکوس عمل کند و نتیجه مطلوب را به بار ننشاند. پولاد در تجربه اول برای خلق جهان داستانی باید نسبت و رابطه منطقی بین شخصیت‌ها و مکان وقوع حوادث داستان برقرار می‌کرد تا اثر را از قرنطینه مکانی و انتزاعی خارج می‌کرد.
فاصله گرفتن از پدر برای سازنده معکوس یک فضلیت است.پولاد همانند سام قریبیان پرده بزرگ را می‌شناسد و اگر از سایه پدر خارج شود و خرج اندیشه و احساسش را از او جدا کند و اصراری بر نگارش فیلمنامه بصورت انفرادی نداشته باشد، در آینده می‌تواند حضورش را در سینمای ایران بهتر تثبیت کند.
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
اضافه کردن نظر