سعید رجبی فروتنبا عرضه و انتشار دو فیلم سیاسی «خروج »ساخته حاتمی‌کیا و «ماجرای‌نیمروز، ردخون» به کارگردانی محمد‌حسین‌مهدویان نمایش‌خانگی فضای متفاوتی را تجربه می‌کند و برای مدتی هم که شده فیلم‌های تلخ و عبوس اجتماعی را پس زده است.
تفاوت «خروج» و «ردخون» در آن است که «ردخون» از اکران گسترده سینمایی خود را به نمایش خانگی رسانده است اما «خروج» بی محابا قید ماندن در نوبت اکران را زد و ریسک نمایش بربستر اینترنت را پذیرفت.
تم سیاسی حلقه اتصال هر دو فیلم است. «خروج» شکاف بین مردم و مسولان را گوشزد می‌کند و «ردخون» در ادامه «ماجرای‌نیمروز» پرونده گروهک نفاق را در جریان عملیات مرصاد گشوده است و حوادث آن دوران را دراماتیزه کرده است. هر دو فیلم بنیان خود را برهسته ماجرایی واقعی گذاشته‌اند تا روایت و نگرش خود را بر حوادث پیشآمده استوار سازند.
«خروج» تاحدی به گونه فیلم‌های جاده ای وفادار مانده است و بی حضور ضد قهرمان، تعلیق خود را در موانع پیش روی کشاورزان تراکتورسوار برای رسیدن به پایتخت جستجو می‌کند.
«ردخون» به جبران قسمت اول، این بار دوربین را در بین ضد قهرمانان هم برده است و در بین آنها روی سه نفر بیشتر تاکید دارد؛ فرمانده‌ای که سرسپرده مرام و مانیفیست مجاهدین خلق است و دو دختر جوان که در بزنگاه حادثه تکانه‌هایی در باورهایشان ایجاد می شود تا بعد انسانی آنها بروز یابد و مخاطب نیز درک بهتری از آنها برسد.
هر قدر تازه‌ترین فیلم حاتمی‌کیا از بالانس نبودن توانایی بازیگران لطمه خورده است، در فیلم مهدویان این نقیصه به چشم نمی‌خورد و اغلب شخصیت‌ها پا را از مرز تیپکال یودن فراتر برده‌اند.
هر دو فیلم با اینکه از دو نسل متفاوت سینمای ایران هستند، از حیث جنبه‌های فنی درخشان هستند و اگر قصه نحیف خروج را درنظرنگیریم، در قد و قواره پرده بزرگ ساخته شده‌اند. ویترین تمام سیاسی نمایش‌خانگی در این روزها این نوید را می‌دهد که با تولید فیلم‌های سیاسی در یک دهه اخیر، این امید زنده میشود که ژانر سیاسی در سینمای ایران اثار بیشتر و متنوعی را به خود ببیند.
روزانه های سینمایی را در تلگرام دنبال کنید: http://t.me/cinemadailyir
با سلام
آقای فروتن ببخشید مستند پشت صحنه ماجرای نیمروز۲ رو منتشر نمیکنن؟؟
چون اعلام کرده بودند که بهمراه مستند پشت صحنه توزیع میشه.
با تشکر