سعید رجبی فروتنیک طرح و ایده استثنایی
به محاق رفتن چند ساله فیلم «آشغال های دوست داشتنی» و نمایش توام با اصلاحات آن در سینماها لطمه اساسی به درونمایه و جان مایه فکری آن نزده است و برخلاف تصور اولیه پیام این فیلم تاریخ مصرف ندارد و بسامد آن در محدوده وقایع آن سال متوقف نمانده است. «آشغال های دوست داشتنی» به زعم مخالفانش بیش از انکه متهم به سوگیری و جانبداری از وقایع سال ۸۸ باشد، یک نوع روایت غیررسمی از ماجراهای پیرامونی و التهابات سال ۸۸ است. به عبارت روشن تر نگاه فیلمساز الزاماً با آنچه که قرائت رسمی از آن حوادث به دست می دهد، همخوانی ندارد و هنرمند به اقتضای نگاه مستقل خود از دریچه متفاوتی به لایه های زیرین وقایع نگریسته است. همین که فیلمساز به ریسمان سورئال متوسل می شود، یعنی پا را از زمین واقعیت برداشته و زمینه را برای ورود مخاطب به اتمسفری فراتر از متن وقایع مساعد می کند. با این حال «آشغال های دوست داشتنی» هماند سایر فیلم های «محسن امیریوسفی» از طرح و ایده خلاقه ای برخوردار است اما فیلمنامه آن خام و چند پاره است و به جز لحظاتی که احساس برانگیز هستند، ارتباط ساختاری بین اجزای آن دیده نمی شود.
رامبد در غیاب خندوانه
«قانون مورفی» در حد فاصل پخش و تولید دو فصل از برنامه تلویزیونی «خندوانه» ساخته شد. در این فیلم ردپای روحیه کمدین این سالهای سینما و تلویزیون و بازیگوشی های هنری او به خوبی پیداست.
بیست دقیقه اول فیلم «قانون مورفی» جذاب و تماشایی است و نوید فیلمی سرپا و سرحال را در خود دارد. زمانی زیادی نمی گذرد که مخاطب درمی یابد فضای فیلم را نباید خیلی جدی بگیرد و تلاش سازنده معطوف آن است تا موقعیت های کمدی آن هم از نوع فانتزی را خلق کند و البته در ورای همه اتفاقات قرار نیست نکات معناداری را کادو پیچ شده به بیننده هدیه کند. «رامبد جوان» در ساخت «قانون مورفی» نشان می دهد خوره فیلم است و بدش نمی آید نسخه اینجایی بعضی از روایت های تازه در فیلمهای کمدی غرب را به بوته آزمون بگذارد. توفیق «رامبد» در ساخت «قانون مورفی» آن است که جمعی از بازیگران خوب و باهوش سینما به کمک او آمده اند تا بتواند کمدی متفاوتی را از آب و گل درآورد که اگر غیراز این بود با یک اثر مضحک و مبتذل روبرو بودیم. سیر و توالی اتفاقات در «قانون مورفی» همانند ریتم حرکتی و گفتاری رامبد در اجراهای تلویزیونی اش آنقدر سریع و تخت گاز است که لکنت و ابهام موجود در پاره ای از صحنه ها را زود از یاد می بریم چون فیلم ما را به آغوش موقعیت های غافلگیرکننده تازه ای می اندازد.
نگارش تیمی فیلمنامه نیمی از موفقیت فیلم را تضمین کرده است و تمرکز و اجرای هوشمندانه «رامبد» حاصل زحمات نویسندگان را به بار نشانده است. حالا می توان در کارنامه کمدی های موفق «رامبد جوان» سه گانه «دختر آدم پس حوا»، «ورود آقایان ممنوع» و «قانون مورفی» را بااطمینان ثبت کرد و نمره قابل قبولی به کارگردان گزیده کار سینمای ایران داد.
اضافه کردن نظر