روزانه های سینمایی

درد بی دردی علاجش آتش است

در روزهایی که نقدنویسی و تک نگاری در باره ۳۳ فیلم جشنواره فیلم فجر در کانون توجه نویسندگان سینمایی و لابد خوانندگان و مخاطبان آنهاست، ما بر عهد خود می ایستیم و در باره تازه ترین محصولات عرضه شده در شبکه نمایش خانگی صحبت می کنیم. دیر یا همان زود همان فیلم هایی که نقل هر محفل و مجلسی هستند، گذرشان به راسته نمایش خانگی هم خواهد افتاد و باید از آنها سخن بگوییم.

پس از این مقدمه بروم سراغ دو فیلم «سایه» و «سایه های موازی» دو فیلمی که اکران و توزیع نسخه خانگی آنها یکی بعد از دیگری رخ داد. در یکی دو سال آخر تله فیلمی هم به نام «سایه»ساخته روح اله حجازی از سوی موسسه «گلرنگ رسانه» در شبکه توزیع شده بود.! اما دو فیلم سینمایی «سایه» به کارگردانی «مسعود نوابی» که هویت بیشتر تلویزیونی دارد و «سایه های موازی» به کارگردانی «اصغر نعیمی» فیلمنامه نویس و کارگردان سینما به جز تشابه اسمی، از نظر تماتیک هر دو به عشق زمینی پرداخته اند. در «سایه» دو دلداده جوان ماه عسل شان با حادثه تلخ و خونین سانحه اتومبیل مقارن می شود. بطوریکه زن و شوهر جوان مرگ را در برابر چشم خود می بینند و رفت و آمدی به عالم برزخ می کنند.

در «سایه های موازی» که اقتباسی از یک داستان خارجی است و «سعید عقیقی» آن را آداپته کرده است، آنچه که به جای باریک می کشد، ادامه زندگی زوجی است که پایداری زندگی آنها به یکسال نمی کشد و فرجام آن فراق و جدایی دو دلداده ای است که فاصله سنی زیادی از همدیگر دارند. مشرب شاعری و نویسندگی زن و مرد هم نمی تواند شکاف عمیق احساس و درک متفاوت آنها از دنیا را پر کند. هر قدر«نوابی» در سایه به قواعد ملودرام سطحی و در کارگردانی به مدیوم تلویزیون وفادار است، نعیمی تلاش کرده است، برای پاک کردن انگ فیلمفارسی از کارنامه اش، پرداخت و اجرای صحنه های فیلم را کاملاً جدی بگیرد و در بستن قاب دوربین و حرکت آن به خودش و تیم تصویربرداری زحمت بدهد. «سایه های موازی» بیش از انکه متکی به قصه ای با ساختاری مالوف باشد، تمرکزش بر بسط موقعیت عاطفی روابط دختر جوان با نقش آفرینی «سمیرا حسن پور» و یک عتیقه فروش با بازی «ابوالفضل پورعرب» است. جالب است که «حسن پور» با اعتماد به نفس کافی در برابر پارتنر خود «پور عرب» بازی می کند و اتفاقاً بازی او بهتر به چشم می آید. «سایه های موازی» به خاطر نوع قصه اش در سینما به مذاق تماشاگران خوش نیامد، در نمایش خانگی هم شاید به خاطر حضور – البته کمرنگ – شهاب حسینی خریداران بالقوه داشته باشد اما همین خریداران وقتی تا دقیقه ۶۰ بازیگر محبوبشان را نبینند و با بردباری ناظر فضای سرد و ریتم کند فیلم باشند، پس از این به پوستر فیلم ها اعتماد کمتری خواهند کرد. «سایه» هفتاد و دومین و «سایه های موازی» هفتاد و سومین فیلم هایی هستند که به ترتیب توسط «تصویر دنیای هنر» و «سینما۲۴» تامین و توزیع شده اند.

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

۱ نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید