سعید رجبی فروتنطی چند روز گذشته به خاطر تالم ناشی از فاجعه ریزش ساختمان پلاسکو دست و دلم برای نوشتن در باره یک فیلم کمدی نمی رفت و در شرایطی که دلم در بین خروارها آوار پرسه می زد، نمی توانستم از فضای شادی آفرین فیلمی حرف بزنم که از بد حادثه هفته گذشته در شبکه نمایش خانگی توزیع شد. کمدی «ناردون» تازه ترین ساخته کارگردان شمالی کشورمان «فریدون حسن پور» خوشبختانه در بین سه فیلم پر فروش کمدی سال قرار دارد و توانست در طی اکران صدها هزار نفر تماشاگر را به سالن های سینما بکشاند. موفقیت نسبی اولین فیلم کمدی کارگردانی که سابقه ساخت فیلمی از این دست را در کارنامه اش ندارد، دستاورد کمی نیست و ممکن است آینده حرفه ای این سینماگر ۵۰ ساله را تحت الشعاع خود قرار دهد. «ناردون» همانند فیلم کمدی روستایی دیگر امسال، یعنی «زاپاس» متاثر از سریال چهارگانه «پایتخت» ساخته «سیروس مقدم»است و مولفه های این مجموعه سوای اشتراک در لوکیشن مناطق شمالی کشور، قابل رد گیری در دو فیلم مورد اشاره است. همین که شمالی های عزیز در برابر شوخی هایی که با گویش آنها در سینما و تلویزیون کشور می شود، عارض کسی نمی شوند و تقلید ناشیانه بازیگران تهرانی از زبان و لهجه شمالی ها را تاب می آورند، موهبت و فرصتی است که در آینده به تولید بیشتر فیلم های کمدی در این خطه زیبای کشور دامن خواهد زد. «ناردون»در کلیت اثری تلویزیونی و عامه پسند است اما لحظات و موقعیت هایی در فیلم تعبیه شده اند که شلیک خنده تماشاگر را در پی دارند. یکی از تمهیدات جالب توجه در فیلم استفاده از صدای پخش اتومبیل هایی است که به صحنه هایی در فیلم وارد شده و یا از آن خارج می شوند. رانندگان این خودروها به تبعیت از هنجار رایج در بین بسیاری از رانندگان ایرانی عادت به شنیدن موسیقی و ترانه با صدای بلند دارند و در فیلم «ناردون»این رفتار به خاطر تضاد با موقعیت حاشیه های فوت و خاکسپاری یکی از بزرگان روستا به یک مضحکه می ماند.
«حسن پور» اگر در آثار بعدی خود برای نگارش فیلمنامه بر اساس خرده فرهنگ های روستایی وقت و مایه بیشتری بگذارد، می تواند غنای سینمای کمدی و فیلم های روستایی را توامان هدف قرار دهد. در «ناردون» خیلی دنبال منطق حوادث و توالی آنها نگردید. مقایسه اجمالی بین دو کمدی «زاپاس» و «ناردون» به خوبی تفاوت سطح و کلاس دو کارگردان را به نمایش می گذارد و برخلاف تصور این بار دستپخت کارگردانی که سابقه و تجربه بیشتری در تلویزیون دارد، گواراتر و خوش طعم تر از محصول فیلمسازی شده است که عمری را در سینما گذرانیده است. در «زاپاس» بازی، دیالوگ و میزانسن البته با استفاده هوشمندانه از کلیشه های امتحان پس داده، در سطح قابل قبولی قرار دارند اما در «ناردون» اثر ببیشتر به کمدی های خاص نمایش خانگی پهلو می زند مضافاً که حضور «شهرام قائدی» به عنوان پای ثابت بسیاری از تولیدات این شبکه، به این تصور بیشتر دامن می زند.
در پای نسخه دی وی دی «ناردون» امضای موسسه «گلرنگ رسانه» به عنوان تامین کننده محصول، قابل مشاهده است
اضافه کردن نظر