سعید رجبی فروتنتماشای «قندون جهیزیه» را از دست ندهید و به دیگران هم توصیه کنید.! ۱۵ دقیقه پرده اول فیلم ممکن است آدرس غلطی به بیننده بدهد و او را یاد انبوه فیلم های واقع گرای اجتماعی این سالهای سینمای ایران بیاندازد اما با روشن شدن موتور داستان یعنی آمدن گروه فیلمبرداری به خانه استیجاری قهرمان اصلی، ماجراهای جالب و شیرینی یکی بعد از دیگری رخ می دهند و بیننده را با خود همراه می سازند. «قندون جهیزیه» برای تماشاگران هم پاره ای از واقعیات پشت صحنه فیلم های ایرانی را مجسم می سازد و هم فی نفسه به دلیل موقعیت هایی که یک فیلمساز اولی بدرستی خلق می کند، جذاب و سرگرم کننده است.
«علی ملاقلی پور» در زمان اکران فیلمش حاشیه هایی بوجود آورد و اگر یادتان باشد ادامه رفتارهای اعتراضی او سر از یک بازی رسمی فوتبال در آورد و پخش زنده تلویزیونی فوتبال باعث شد تا پژواک اعتراض او به ایران و خارج از آن بازتاب یابد. این روزها که «قندون جهیزیه» در شبکه نمایش خانگی توزیع شده است و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است، می توانیم تا اندازه ای به او حق بدهیم و واکنش های ملاقلی پور را برای کاستن از سئانس های فیلمش در هفته دوم اکران منطقی و حق مدارانه ارزیابی کنیم. «قندون جهیزیه» بدون پرده دوم داستان هم می توانست به فیلمی با مجموعه ای از خرده پیرنگ ها بدل شود و با تاکید بر جزییاتی که این روزها در سینما مُد شده است، سر و ته داستان را با آنچه که در نسخه کنونی در پرده سوم می بینیم(بازگشت صاحب آپارتمان) بهم آورد. جنم و استعداد ذاتی ملاقلی پور اتفاقاً در پرده دوم فیلم ظاهر می شود؛ جایی که او ریسک طراحی میزانسن و مدیریت صحنه های شلوغی را به جان می خرد و به خوبی از عهده آن برمی آید و به دفعات با موقعیت هایی طنازانه، فضایی مفرح را به نمایش می گذارد. با چنین دستاوردی وجه تمثیلی «قندون جهیزیه» خیلی در فیلم برجسته جلوه نمی کند و کارکرد واقع گرایانه فیلم بر رویکرد تمثیلی آن می چربد.
خدا بیامرزه پدرشو…. رسول ملاقلی پور عزیز… البته رگه هایی از رفتار اعتراضی پدر را هم در همان ایام اکران فیلمش نشان داد