سعید رجبی فروتنفرزاد اژدری نباید در فاصله کوتاهی از فیلم اولش، پشت دوربین می رفت و کاری را برای کودکان می ساخت که چندان پیشرفتی را نسبت به کار اولش نشان نمی دهد. کافی نیست که به صرف ماندگاری او در سینمای کودک تحسینش کنیم و از اینکه در برهوت سینمای کودک، فیلمی را به بچه های ایران زمین تقدیم کرده، کاستی های فیلمش را نادیده بگیریم.
“عملیات مهد کودک” دچار لکنت شدید در بیان داستان است و با اینکه مخاطب پیام اصلی آن والدینی هستند که وقت کافی را برای بچه هایشان نمی گذارند، نه برای بچه ها و نه والدین آنها اثر دلچسبی نیست. عملیات مهد کودک تلاش دارد تا سه گانه های فوق العاده جذاب “تنها در خانه” را الگو قرار داده و با طراحی و اجرای شیطنت های بچه های ایرانی، ظرفیت های سینمای ایران را به رخ بکشد. با این همه طراحی و اجرای نه چندان خلاقه جلوه های ویژه کمکی به جذابیت های ظاهری فیلم نمی کند و اثر را تا حد یک محصول نیمه حرفه ای تنزل می دهد.
در همین رابطه گنجاندن جا به جای ترانه های کودکانه که یکی از مولفه های سرگرم کننده سینمای کودک به شمار می رود، عمق و وزانتی به سطحی بودن داستان نمی کند و از بافت اصلی فیلم بیرون می زنند.
مقایسه کاراکترهای “عملیات مهد کودک” با “دزد عروسک ها” که ۲۵ سال قبل ساخته شد، نشان می دهد که فیلم اژدری از کجا ضربه خورده است. فوفو یکی از کاراکترهای تخیلی و فانتزی فیلم است ولی اگر سلاح جلوه های ویژه را از دست او خارج کنیم هیچ جاذبه و گیرایی دیگری در فیلم ندارد و جایی را در ذهن بچه ها به خود اختصاص نمی دهد. در نقطه مقابل کمتر کسی است که کاراکترهایی که ابراهیم آبادی و اکبرعبدی نقش آنها را بازی کردند، از یاد برده باشد.
۶۵ امین فیلم شبکه محصول عملیات مشترک موسسات پارس ویدیو و هنرنمای پارسیان به ترتیب در تامین و توزیع است.
اضافه کردن نظر