پدر، پسر، سینما

می توان به اعتبار اینکه “دوباره با هم” فیلم اول روزبه حیدری است کمی با اغماض فیلم را معرفی کرد و خطاها و نقائص فیلم را به پای کم تجربگی وی گذاشت. می توان حاشیه های ایجاد شده در جشنواره سی ام را پیرامون فیلم نادیده گرفت و عذرخواهی سحر قریشی و مانی کسراییان به خاطر بازی در فیلم را واکنش آنها در برابر جو سالن خبرنگاران جشنواره دانست. ولی اشکالات اولیه ای در فیلم به چشم می خورد که کمی در تخفیف دادن باید خویشتن دار بود.

معایب تصویربرداری آنقدر واضح است که هر بیننده آماتوری از کمبود نور و بیگانه بودن تیم تصویربرداری با مقوله نورپردازی شگفت زده می ماند. به هم ریختن رنگ پلانها در پروسه تبدیل و آبی و بنفش شدن اغلب صحنه ها چنان لطمه ای به فیلم زده است که هیچ توجیهی مثل “فیلم اول” را برنمی تابد.

دو پاره شدن روایت فیلم از میانه های داستان و حفره هایی که در دل داستان وجود دارند به مدد تجربه کارگردان- تهیه کننده کار کشته ای مانند جمشید حیدری می توانست به راحتی از سیمای اثر زدوده گردد و فیلم را به محصولی قابل اعتنا بدل سازد.

موسسه رسانه های تصویری در مقام تامین کننده و ناشر فیلم یاریگر حیدری ها برای عرضه چهل و دومین فیلم ایرانی “دوباره با هم” در شبکه ویدیویی پس از نمایش کم فروغ آن در اکران عمومی بوده است.