سعید رجبی فروتنپریسا بخت آور در “دایره زنگی”- نوشته ای از همسرش اصغر فرهادی- تلاش داشت تا تقابل سنت و تجدد را به تصویر کشد و در بستر زندگی آپارتمانی مواجهه با پدیده ای مثل ماهواره را دستاویزی برای معرفی شخصیت ها و نگرش های متفاوت آنها قرار دهد. ارجاعات بخت آور به دل مشغولی های نسل جوان، شکاف نسل ها، فرهنگ آپارتمان نشینی، مخفی کاری و تظاهر در قالب کمدی اصطلاحاً بزن و بکوب تا حدی در جذب مخاطب موفق بود. بی تردید تجربه او و همسرش در گونه سینمای اجتماعی کمک زیادی به واقع نمایی فیلم و باور پذیر ساختن اثر برای قشر شهرنشین کرده بود.
در “یکی برای همه” محمد آهنگرانی به تقلید از ساختار و طرح کلی داستان “دایره زنگی” اکتفا نکرده و داستان در جزییات نیز به دفعات به دایره زنگی نیم نگاهی دارد. بر خلاف “دایره زنگی” که کارگردان در چینش بازیگران بر روی توانمندهای آنها حساب ویژه ای باز کرده بود، در “یکی برای همه” نوع انتخاب بازیگرانی که شهرتشان را از کمدی های سبک تلویزیونی و یا فیلم های داستانی شبکه ویدیویی دارند، کافی است تا همه چیز در سطح متوقف مانده و خلاء داستان با موقعیت هایی که بازیگران خالق آنها هستند، برطرف نگردد. فیلم غیر مجاز، رابطه دختر و پسر، پیرمرد مفلوک خانه نشین، حضور افسر نیروی انتظامی، تصمیم برای گردش جمعی، سوء تفاهم بین بعضی از ساکنان، تماشای دسته جمعی فیلم و فوتبال، خلاف کارانی در لباس دوست و مهمان بخشی از عناصر مشترکی هستند که عیناً در دو فیلم “دایره زنگی” و “یکی برای همه” به چشم می خورند. شوخی های کلامی بخت آور در “دایره زنگی” که به قلمرو مسائل جنسی نیز پهلو می زد، در “یکی برای همه” به نگاه ها و رفتارهای شهوت آلود مردان آپارتمان نسبت به نیوشا ضیغمی تبدیل شده است.
با این همه “یکی برای همه” ادعای بزرگی ندارد و در سبد محصولات سینمایی اثری مفرح برای کسانی است که فیلم و سینما را از نوع سبک و سرگرم کننده اش دوست دارند.
نکته: پارس ویدیو به عنوان ناشر چهل و سومین فیلم ایرانی باید مستر آرم استیشن موسسه را که مربوط به دوران وی اچ اس است! کنار بگذارد و نمونه ای تازه ای برای موسسه تولید کند. موسسه ای که با امکانات فراهم شده ادعای ارائه سرویس های فنی مختلف را -در آگهی قبل از فیلم – مطرح می سازد، باید در کیفیت محصول سرآمد دیگران باشد.
اضافه کردن نظر