لوح دوم

در روز موعود قریب به یکصد دوبلور پیشکسوت و جوان را در برنامه ای تحت عنوان لوح ، زیر یک سقف نشاندیم و به بهانه ی اعلام نتایج ارزیابی کار آنها در شبکه ویدیویی کشور ، فرصتی را فراهم ساختیم تا مدیران ، کارشناسان و گویندگانی نیز در این باره صحبت کرده و نکاتی را گوشزد کنند .

اینطور که شنیده ام تاکنون برنامه و همایشی که مستقلا به هنر دوبلاژ پرداخته باشد و در چنین ابعادی برگزار شود ، مسبوق به سابقه نبوده است . البته نتیجه کار بهتر می شد اگر هنرمندانی چون اکبر منانی و حسین شایگان خلف و عده نمی کردند و با حضور در برنامه به ایراد صحبت می پرداختند ، ناطق دوم همایش محتوای علمی بیشتری را به صحبت هایش می بخشید و کیفیت پخش تصاویر بر روی پرده از وضوح بالاتری برخوردار بود .

به نظرم آنجه که در سخنان معاون امورسینمایی و گزارش من در دقایق پایانی همایش از نظر دور ماند ، ترغیب مدیران دوبلاژ به برگردان و دوبله فیلم های سینمایی ایرانی به زبان های روز دنیا بود . به نظرم تجربه farsi1 گویای این است که دوبله آثار سینمایی به مراتب بیش از تمهیدی مانند درج زیرنویس می تواند به ارتباط موفق مخاطب با فیلم بیانجامد . به یاددارم در جشنواره فیلم منبر طلایی ( تاجیکستان – روسیه ) دوبله همزمان فیلم های ایرانی از جمله فیلم احساس برانگیز میم مثل مادر توسط مترجمان ! (نه گویندگان) آشنا با زبان فارسی ، ساعاتی خاطره انگیز را برای صدها بیننده حاضر در سالن رقم زد . از دیگر نکات حاشیه ای همایش لوح دوم ، همزیستی نسبتا مسالمت آمیز ! و بی سابقه دو انجمن صنفی مستقل از یکدیگر در کار گویندگی بود . جمعی از گویندگان آماتور جوان در سالهای گذشته ابتدا بدون مجوز رسمی و سپس با اخذ مجوز ، دوبله آثار بیشتر انیمیشن را کلید زدند و پخش کارهای آنان از سیما و سپس شبکه نمایش خانگی ، به رسمیت آنها انجامید . کثرت سفارش موسسات ویدیو رسانه برای دوبله ، اندک اندک به شعاع عمل این عده وسعت بخشید . بطوری که هم اینک گروه های متعددی همزمان مشغول کار هستند و انحصار و میدان بلامنازع گویندگان حرفه ای را به چالش کشیده اند . به هرحال با حذف تدریجی نمایش فیلم خارجی در سینماهای کشور ، عرصه ی هنرنمایی دوبلورها به تلویزیون و ویدیو محدود گشته است و به زعم معاون سینمایی کشور شاید یکی از دلایل کاهش تماشاگران سینما ، به صدابرداری همزمان فیلم های ایرانی و شنیده نشدن صدای آشنا و خاطره انگیز هنرمندان دوبلور در سالن های سینما باشد . در هنگام برنامه ریزی همایش دریافتم مباحث نظری و تئوریک در زمینه دوبلاژ وجود ندارد و جستجو هایم برای دستیابی به پاره ای منابع و متعاقبا افراد صاحب نظر به نتیجه روشنی نیانجامید . در این بین اهتمام ماهنامه فیلم برای گشودن صفحاتی جهت نقد و ارزیابی دوبله به قلم آقایان شاپور عظیمی و ابوالحسن تهامی (سخنرانان همایش ) در یکی دو سال اخیر قابل تقدیر است . امیدوارم در برنامه های بعدی که اصراری هم بر انجام آن توسط دولت نیست ، بتوان مجموعه مطالب ارزنده تر و علمی تری را تدارک دید .