روزانه های سینمایی
بازی متفاوت همبازی متفاوت تر

بازی متفاوت همبازی متفاوت تر

بگذارید مطلب را اینطور شروع کنم. در فیلم "همبازی" زن همسایه در کار با کامپیوتر درمانده است و مستاصل از پسرکی که نقش اول داستان را ایفا می کند، استمداد می طلبد تا مشکل او را حل کند.! امروزه تسلط و آشنایی کودکان دبستانی با کامپیوتر، پلی استیشن و انواع موبایل دیگر به امر عادی و طبیعی تبدیل شده است و به همین خاطر درخواست زن همسایه از پسر بچه چندان شگفتی ساز نیست. شاید انچه که دور از انتظار است آن است که کارگردان، قصه و فیلمنامه را با همان شیوه ها و تکنیک های بیانی دهه ۶۰ بسازد و خودش غافل از آن باشد که مخاطبان سینمای کودک درست مثل پسرک فیلم با نسل های پیش از خود بسیار متفاوت هستند و دوست دارند فیلم های فیلمسازان هموطن شان با جذابیت های بصری و روایی خیره کننده ای روبرو باشند. کودکان امروزی از طریق نمایشگرهای خانگی تازه ترین فیلم های روز سینمای جهان را می بینند و ذائقه ای کاملاً متفاوت با دوران کودکی بچه های یک دهه قبل دارند.

مهم نیست که پسر سرتق و حرف بزن فیلم که در گفتگو با پدر و مادرش کم نمی آورد چرا در بین حیوانات مورد علاقه اش دست روی کره الاغ می گذارد و حاضر می شود تنهایی اش را با او بگذراند و این هم اهمیت ندارد که چطور سرانجام راضی می شود و دست از لجاجت برمی دارد. حتی رفتارها و برخوردهای سینوسی زن و شوهر داستان را می توان به پای قهر و آشتی های نه چندان جدی بسیاری از زوج ها گذاشت و مته به خشخاش نگذاشت؛ آنچه حسرت بر دل باقی می نهد همان غفلت تیم سازنده از فناوری های روز در طراحی و اجرای فیلمنامه است.

تصورش را بکنید اگر کره الاغ انیمیت می شد و با تکنیک CGI در کنار بازیگران به ایفای نقش می پرداخت و هیبت یک کاراکتر را به خود می گرفت، چقدر دست نویسنده و کارگردان برای روایت جذاب داستان باز می شد و می توانست بچه ها را از خنده روده بر کند. به راحتی می توان حدس زد که فیلمبرداری درون یک آپارتمان با الاغ زنده چه مصیبت هایی را به تیم سازنده تحمیل کرده و چه دردسرهای ای بسا جذابتر از فیلم را برایشان رقم زده است.

گلایه و رنجش شدید کارگردان از اکران بی هنگام فیلم که متعاقب شکست سنگین تجاری آن رخ داد، به نظر پاک کردن صورت مسئله و نوعی فرافکنی در قبال مشکل و کمبودهای اصلی فیلم است.

"ریز موج سیستم" بار دیگر با تامین ششمین فیلم ایرانی سال به تهیه کنندگان سینمای ایران این واقعیت را نشان داد که موسسات ویدیو رسانه دیر یا زود، کم یا زیاد فیلم های تولیدی را تامین و عرضه خواهند کرد. کافی است فیلم های ایرانی با کیفیت خود حاصل سرمایه گذاری ها را پاس دارند.

سعید رجبی فروتن

در کنار روزمرگی های معمول، این جا خودم و افکارم را ثبت می کنم. از فرهنگ و هنر تا سینما و نمایش خانگی... می توانید نوشته های من را در «روزانه های سینمایی» دنبال نمایید.

۱ نظر

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

مرا در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید