سعید رجبی فروتنطی مدتی که از توسعه و گسترش عرضه محصولات نمایش خانگی می گذرد به دلیل انجام نشدن تحقیقات میدانی و پژوهش های علمی مبتنی بر شاخص های معین، سوالات زیادی در اذهان شکل گرفته است که بی پاسخ ماندن آنها راه هر گونه برنامه ریزی و تصمیم گیرهای های جدید را با دشواری روبرو می سازد. پرسش هایی که سیاهه بعضی از آنها بدین شرح است:
فراوانی سیستم ها و دستگاههایی که برای تماشای فیلم در منازل مورد استفاده قرار می گیرند، چگونه است؟ یعنی بیشترین سهم را در بین وسایل موجود کدام روش ها به خود اختصاص می دهد؟ رایانه(لپ تاپ، پی سی، تبلت) یا پلیر؟ مخاطبانی که پلیر پخش سی دی داشته اند در صدد جابجایی آن با پلیرهای پیشرفته برآمده اند؟ ضریب نفوذ بلوری پلیر در خانه ها چقدراست؟
دانلود فیلم های منتشر شده شامل چند درصد از فیلم های شبکه می شود؟
چه درصدی از مخاطبان فیلم ها و برنامه ها را از طریق تلویزیون های ماهواره ای که بصورت غیر مجاز مبادرت به این کار میکنند، می نگرند؟
مخاطبانی که تعمدا ًنسخه اصلی و غیر کپی فیلم ها را می بینند، چه دلیلی برای انجام این کار دارند؟ این گروه از بینندگان عموماً فیلم های مورد علاقه اشان را از چه مراکزی تهیه می کنند؟ کلوب، مغازه محله، کیوسک مطبوعاتی و یا سایر مراکز؟
ملاک انتخاب و خرید فیلم ها و برنامه های شبکه چیست؟
هشدارها و اطلاعات درج شده بر روی ولت فیلم تا چه میزان در گزینش فیلم ها موثر بوده است؟
چند درصد از مردم ضمایم نقد و بررسی فیلم ها را جدی می گیرند و آیا بازخورد این اقدام مثبت ارزیابی می شود؟
فیلم ها پس از تماشا در خانه نگهداری می شوند به دیگران هدیه می شود و یا دور انداخته می شود؟
تفاوت فیلم و برنامه های عرضه شده در شبکه چه تفاوت های آشکاری با برنامه های تلویزیونی دارند؟
دلایل بی رغبتی به ویدیو در نزد بعضی از مخاطبان چیست؟ نداشتن سیستم پخش، مخالفت با محتوای فیلم ها، نداشتن توان اقتصادی، ترجیح سایر رسانه ها و یا سایر علل؟
آیا شبکه ویدیویی مانعی برای سینما نرفتن بینندگان بوده است و یا نرفتن به سینما دلایل دیگری دارد؟
به همین سیاق می توان پرسش های دیگری را مطرح ساخت تا از پی یافتن جواب برای آنها، بتوان راهبردها و تدابیر لازم را چه در بخش حاکمیتی و مهمتر از آن در بخش خصوصی مرتبط اتخاذ کرد.
با سلام بالاخره تکلیف فیلمهای(گشت ارشاد وخصوصی)برای ورود به شبکه نمایش خانگی روشن شد .علیرضا نوروزی کلدهی