همین را کم داشتیم

تاراج و غارت سرمایه موسسات ویدیو رسانه در مسلخ کپی و نمایش بی اجازه آنها در تلویزیون های ماهواره ای و ناوگان مسافری کشور کم بود، آتش افروزان بیگانه با دیانت و حریت هم، به جرگه این چپاولگران پیوستند. از واقعه به آتش کشیده شدن موسسه ایرانیان با خبر هستید. ماجرایی که سحرگاه بیست و هشتم فروردین ماه به وقوع پیوست و انبار مملو از دهها هزار فیلم موسسه واقع در طبقه همکف مجتمع، یکسره در آتش سوخت. بر اساس مشاهداتم شدت حرارت به اندازه ای بوده که متاسفانه صدمات زیادی به دیگر تجهیزات الکترونیکی و سیستم های رایانه ای در سایر طبقات ساختمان وارد کرده است.

مدیر موسسه تاکید کرده است که آتش سوزی عمدی بوده است. اما اینکه چرا فردی در اقدامی مجرمانه راضی می شود در شب شهادت بانوی دو عالم، مایملک مسلمانی را در آتش بسوزاند، سوالی است که پس از دستگیری متهم یا متهمان باید به جواب آن رسید. البته اگر خدای ناکرده سه نفری که آن شب در مجتمع خوابیده بودند، در محاصره آتش گرفتار می شدند و راهی برای خلاصی از آن نمی جستند، ابعاد این خسارت به فاجعه ای انسانی گسترش می یافت و پاسخگویی را برای مرتکبین دشوارتر می کرد. چنانچه متهمان هر خرده حسابی با مدیر موسسه داشتند، نشان دادند که به قانون و شریعت پایبندی چندانی ندارند و انتقام گیری شخصی را به سبک رهزنان و گانگسترهای خیابانی به هر راه معقولی ترجیح می دهند. سزا و کیفر مرتکبین در دنیا و عقبی خوشبختانه روند تخطی ناپذیری دارد که کسی را از آن راه گریزی نیست و ما را نیز با آن کاری نیست. مایلم در حاشیه …

 این اتفاق تلخ نکته ای را یادآور شوم. مشاهده عناوین فیلم های سوخته و نیم سوخته ای که فضای انبار موسسه را پر کرده بودند، گویای این واقعیت است که اولا" میزان بالای کالای مرجوعی اغلب موسسات واقعیتی انکار ناپزیر است. تاسف بارتر آنکه اکثر عنوان ها در یکسال اخیر به بازار عرضه شده بودند. ثانیا" بعضی از شرکت ها جای استاندارد و مناسبی برای نگهداری انبوه فیلم های برگشتی خود ندارند. اگر سوال شود که چرا موسسات از تیراژ فیلم هایشان کم نمی کنند، در جواب باید بگویم که ثابت ماندن قیمت فیلم و نازل بودن آن چاره ای را باقی نگذاشته است تا موسسات برای رسیدن به نقطه سر بسر و سودی معقول، تیراژ محصولشان را بالا ببرند. از سوی دیگر در کلان شهر تهران تامین و اجاره انبار مستقل، هزینه تازه ای را روی دست موسسات می گذارد و بعضی از آنها قدرت و توان مالی لازم را برای پرداخت چنین هزینه ای ندارند. ضمن همدردی با مدیر محترم موسسه ویدیو رسانه ایرانیان و اعلام هرگونه همکاری با ایشان برای پیگیری واقعه بامداد یکشنبه، این سروده صائب تبریزی را تقدیمش می کنم:

نیست دلگیری ز دنیا بنده تسلیم را             آتش نمرود گلزار است ابراهیم را