سعید رجبی فروتناین یادداشت در سایت سینما اعتماد به قلم نگارنده انتشار یافته است.
تهیه‌کننده یکی از فیلمهای روی پرده نسبت به اکران چند فیلم جدید بصورت همزمان هشدار داده و گفته است این امر مانع از سودآوری فیلمهای اکران نوروزی می‌شود.(کمالی پور، محمد، تهیه کننده کمدی کوکتل مولوتوف)
نگرانی این تهیه‌کننده در حالی ابراز شده است که خبرها حکایت از اکران یکی دو فیلم جدید در روزهای آینده و هفته جاری دارد و شورای صنفی رسما تا زمان نگارش این یادداشت، برنامه آینده سینماها تهران و شهرستانها را اعلام نکرده است.
اکران بیش از پنج فیلم بیشتر و یا کمتر از آن، این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که اکثر فیلمهای اکران نوروزی کشش بیش از هشت هفته اکران را ندارند و باید زودتر از این فکری به حال جایگزین برای آنها می‌شد.
کاهش فروش هر فیلم در پردیس‌های سینمایی معنایی جز این ندارد که چراغ سالن نمایش دهنده فیلم خاموش می‌شود و یا آنکه سالن در اختیار فیلمهای پرفروش قرار می‌گیرد. به عبارتی تعلل در تعویض فیلم کمکی به ادامه فروش آن نمی‌کند و سبب دلخوشی صاحب فیلم نمی‌شود. از ده فیلم روی پرده سه فیلم اکران نوروزی فروش قابل قبولی دارند و پنج فیلم دیگر مدتهاست که از کانون اقبال تماشاچیان دور شده و فاصله گرفته‌اند. دو فیلمی که در هفته‌های اخیر اکران شده‌اند، حداکثر کشش چهار هفته نمایش را دارند و آنها نیز باید در آینده نزدیک جای خود را به عناوین تازه‌تر بدهند.
فعالان سینمایی خوب به یاد دارند؛ در سالهایی که سینمای ایران کمتر از پانصد سالن سینما در اختیار داشت، توافق همگانی دولت و اصناف این بود که چاره کار در گسترش طولی اکران است و باید زمان و فرصت بیشتری را به نمایش فیلم‌ها اختصاص داد. اما در سالهای اخیر که تعداد سالن‌ها در قیاس با گذشته صددرصد افزایش داشته است، گسترش عرضی یعنی اکران هر فیلم در تعداد سالن‌های بیشتر، مجال کافی را برای دیده شدن فیلم بهتر از گذشته فراهم می‌کند و الزاما خیلی از فیلم‌ها استعداد و ظرفیت بهره‌مندی همزمان از طول و عرض اکران را ندارند.
اگر کلان شهرها را استثنا کنیم، تعداد محدود و کم تماشاگر سینما در شهرهای دیگر کشور حکم می‌کند که آهنگ تعویض فیلم ریتم بهتری به خود گیرد و همین میزان تماشاگر شهرستانی از اکران طولانی مدت فیلم‌ها آزرده خاطر نشوند و عادت سینما رفتن را ترک نکنند.
یکی از دلایل تاخیر در تعویض فیلم‌ها ظاهراً به اتمام فعالیت این دوره از عمر شورای صنفی نمایش مربوط می‌شود. مادام که اعضا حکم نگرفته و رییس و سخنگوی شورا معرفی نشده‌اند، نمی‌توان انتظار داشت آیین نامه شورا تغییر کند و متناسب با واقعیات میدانی تصمیم گیری نماید اما در این میان آنچه که نباید به آن بی‌توجه بود، معطل گذاشتن زیرساخت‌های نمایش فیلم در سراسر کشور و سرمایه فیلم‌هایی است که در صف طولانی اکران قرار گرفته‌اند.
اضافه کردن نظر