سعید رجبی فروتنپس از قطعیت انتخاب حامد جعفری تهیه‌کننده انیمیشن به عنوان گزینه نهایی مدیریت بنیاد سینمایی فارابی در اسفند ماه سال گذشته از او به عنوان بچه زرنگ صنعت انیمیشن ایران یاد کردم. به زعم نگارنده نیروی جوانی، آشنایی با کسب‌وکارهای آنلاین و اقتصاد دیجیتال، تجربه حضور در مارکت‌های جهانی، تجربیات جوادی برای اداره فارابی در همان بدو ورود به ساختمان تاریخی خیابان سی تیر موسوم به خانه قوام السلطنه بود.
حالا که حکم جعفری رسما صادر شده است و از این پس باید او را سکان‌دار قدیمی‌ترین بنیاد سینمایی کشور بدانیم، فهرست‌وار باید نکاتی را با او در میان گذاشت که هم به پویایی بنیاد کمک کند و هم نقش فارابی در تامین نیازها و اولویت‌های سینمای ایران بروشنی مشخص گردد.
پرواضح است که سیاست‌های فارابی در دوره جدید باید ذیل سیاست‌های کلی سازمان سینمایی تعریف شود و در روند تقسیم نقش بین موسسات تابعه سازمان، تحلیل گردد. در حکم رییس سازمان سینمایی خطاب به مدیرعامل جدید، نوزده وظیفه و تکلیف برای او مشخص شده است که طیف وسیع و متنوعی را شامل می‌شود. از تکریم پیشکسوتان و حمایت از معیشت سینماگران گرفته تا بازاریابی، تقویت سرمایه انسانی جوان، حمایت از دستیابی به فناوری‌های نوین، یافتن شیوه‌های نوین تامین سرمایه و الی آخر.
به نظر نمی‌رسد در حکم صادره تقدم و تأخری مدنظر بوده باشد و همه انتظارات از بنیاد فارابی که به جز ادبیات نگارش، چندان هم تازه به نظر نمی‌رسند؛ یکجا بر دوش مدیرعامل گذاشته شده است.
جعفری در جلسه آشنایی با کارکنان فارابی متوجه خواهد شد که خیلی از نیروهای استخوان خرد کرده بنیاد طی این سالها بازنشسته شده‌اند و شاید کارکنان موجود تحمل و کشش وظایف برشمرده شده را نداشته باشند. به این خاطر او باید ضمن برون‌سپاری برخی از فعالیت‌ها، درصدد جذب نیروی کارشناسی ماهر و با تجربه برآید تا مسئولیت‌ها به درستی ایفا گردند.
جعفری باید در چارچوب تکالیف نوزده‌گانه، برنامه اجرایی خود را بنویسد و البته اصل «الاهم فالاهم» یا همان اولویت‌بندی را از یاد نبرد.
اگر کنشمندی مردان سیاست خارجی کشور به سمت کاستن از تحریم‌ها به نتیجه مطلوب برسد، قدری کار برای تحقق هدف‌های بین‌المللی فارابی راحت‌تر خواهد بود و امکان عرضه گسترده‌تر آثار ایرانی در بازارهای جهانی فراهم خواهد شد و خریداران بی‌واهمه با طرف‌های ایرانی خود وارد مذاکره خواهند شد.
جعفری نباید مثل گذشته همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد تولید قراردهد و اعتباراتش را فقط در زمینه ساخت فیلم و رقابت با دیگر نهادهای سینمایی صرف کند؛ بنیاد حتما برای عرضه و پخش محصولات سینمایی خود نیز باید به تناسب موضوع هر فیلم درصدد بازاریابی باشد.
تجربه ارزشمند در سالهای اخیر، مشارکت فارابی با دیگر نهادهای سرمایه‌گذار فرهنگی در امر تولید فیلم بود که همین سیاست البته با آسیب شناسی باید دنبال شود و مزیت نسبی بنیاد در مشارکت‌ها تقویت گردد.
در فیلم‌هایی که فارابی مشارکت مالی بیشتری دارد، توصیه می‌شود یک مشاور امین کاربلد در کنار پروژه باشد و به کیفیت کار نظارت تام داشته باشد. این اصل برای حمایت از کارگردانان اول و دوم کاملآ ضروری به نظر می‌رسد و تعارف‌بردار نیست. انتخاب کارگردانان خوشنام و با تجربه در مقام مشاور به تناسب ژانر فیلم، تضمین بهتری را برای حفظ کیفیت فیلم فراهم می‌سازد.
باب نوشتن متمم قرارداد برای تولید فیلم مگر در موارد استثنایی باید بسته بماند تا تهیه کنندگان در هزینه‌ها مقتصدانه رفتار کنند و با امید به متمم قرارداد ریخت و پاش نکنند و تولید در موعد مقرر به پایان برسد. روند افزایش ارزش ریال در برابر دلار که این روزها نشانه‌های آن در بازارهای مالی مشاهده می‌شود، نوید بخش این واقعیت است که هزینه تمام شده همه تولیدات سینمایی اعم از دولتی و غیردولتی از این پس کمتر با جهش همراه شود و اصل پیش‌بینی پذیری به عنوان یک قاعده در مدیریت مالی پروژه‌ها مدنظر قرار گیرد.
بارها گفته شده است که انیمیشن سینمایی نیازمند حمایت مالی دولت‌ها نیست. تهیه کنندگان انیمیشن از دولت خواستار ایجاد تسهیلات برای حضور در مجامع جهانی و توسعه بازارهای خود هستند. به عبارت دیگر حمایت از این گونه سینمایی در گروی تدابیر ابتکاری فارابی در زمینه پخش بین‌المللی است که الزاما به معنای مداخله مستقیم نیست و بسترسازی بنیاد برای راهیابی انیمیشن ایران کافی به نظر می‌رسد.
انتخاب فیلمنامه به منظور مشارکت و میزان آن باید از روش‌هایی مثل پیچینگ تبعیت کند تا بضاعت و بنیه فکری و ذوقی تهیه‌کننده و کارگردان در مواجهه حضوری احراز شود و از قبل فهرست نورچشمی‌ها برای ساخت فیلم روی میز مدیرعامل قرار نگرفته باشد. این امر کمک زیادی به شفاف سازی و دوری از ویژه‌خواری برای عده‌ای خاص می‌کند. به عنوان مثال تهیه‌کنندگی فیلم‌های دفاع مقدس و مقاومت سرقفلی معدودی از تهیه کنندگان حق‌العمل‌کار نیست که فقط در سودای دستمزد چرب و شیرین هستند و کیفیت فیلم و نحوه عرضه آن برای آنها اصلا موضوعیت ندارد.
حامد جعفری در ماه‌های پیش رو به قدر کافی فرصت دارد که برای ادامه یا توقف جشنواره فیلم کودک و نوجوان تصمیم‌گیری کند و مانند اسلاف خود باری به هر جهت با جشنواره برخورد نکند.
جشنواره فیلم کودک و نوجوان سالهاست که در منظومه برنامه‌های حمایتی سازمان سینمایی قدر و منزلت خود را از دست داده است و مادام که با هوشمندی فکری برای تامین فیلم و چگونگی اجرای آن نشود، راه به جایی نخواهد برد.
با آرزوی موفقیت برای تیم جدید مدیریت بنیاد سینمایی فارابی، انتظار می‌رود حمایت از بخش خصوصی در ابعاد مختلف هنر ٫ صنعت سینما در این دوران بیش از گذشته در کانون توجه آنها قرار گیرد.
اضافه کردن نظر