گیرم که مدیر شبکه نسیم طی نامهای درخواست کرد که اسم برنامه تلویزیونی «کتاب باز» در برنامه پلتفرمی «اکنون» نیاید، در جمع شورای ساترا باید آنقدر درایت و عقلانیت باشد که هر درخواست نسنجیدهای را دربست قبول نکند و آن را با منطق حقوقی سبک و سنگین کند. به قولی شنونده باید عاقل باشد!
درخواست مدیر شبکه نسیم اگر از سر حقد و حسادت نیست، از سر چیست؟ ذکر خیر یک برنامه موفق تلویزیونی امر قابل سرزنشی نیست و ضایع کننده دارنده حقوق آن نیست. متاسفانه انتشار این خبر در جامعه رسانهای نیز بازتاب منفی بسیاری برجا گذاشته است که البته برای جامجم نشینان ذرهالمثقالی اهمیت ندارد.
با فرض که درخواست مدیر شبکه مقبول واقع شده باشد، حکم به توقف و تعطیل برنامهای که میلیاردها تومان اعتبار صرف تولید آن شده است، نیازمند حکم قضایی است و هست و نیست یک برنامه را با یک قیام و قعود اداری نمیتوان به بازی گرفت و چرخ آن را از حرکت بازداشت. حضور نماینده دادستان در شورا کافی نیست تا گردش کار قضایی و روند آیین دادرسی به کنار گذاشته شود.
با چنین برخوردهایی زمینه بازگشت چهرههای محبوب مردم به تلویزیون هموار که نمیشود، بلکه به عمیقتر شدن فاصله آنها با آن رسانه منجر میشود.
قصد دفاع از همه اقدامات و تصمیمات پلتفرمها مطرح نیست، قطعا در کار آنها خطا و لغزش فراوان دیده میشود، اما کارگزاران حکومتی نیز باید تصمیماتی را اتخاذ کنند که فعالان خصوصی نسبت به آن توجیه و قانع شده باشند. تایید میهمانان هر برنامه به سبک و سیاقی که در سیر برنامه سازی تلویزیون مشاهده میشود، واقعاً چه لزومی دارد.؟ بیاعتمادی به مدیران پلتفرمها و تهیه کنندگان برنامههای آنها همچون سم عمل میکند و دیوار بیاعتمادیها را بلندتر میکند.
تعمیم ضوابط یک رسانه فراگیر حاکمیتی به پلتفرمهای خصوصی، جز آنکه نشان از بیاطلاعی مسئولان امر از اقتضائات خاص هر کدام از آنها دارد، امر دیگری را اثبات نمیکند.
اضافه کردن نظر