چرا حضور بازیگران حرفه‌ای را در فیلم کوتاه مطلقا نفی و انکار کنیم؟

اخیرا در حاشیه جشنواره فیلم کوتاه بار دیگر این موضوع توسط یکی از داوران مورد انتقاد قرار گرفت که در فیلم کوتاه نباید از بازیگران حرفه‌ای استفاده کرد و ترجیحا باید به سراغ نابازیگران و یا بازیگران آماتور رفت. وی بدون هیچ توضیحی، پر رنگ شدن حضور بازیگران حرفه‌ای در فیلم کوتاه را سبب لطمه به این سینما دانسته است.
در سالهای اخیر بسیاری از فیلمسازان کوتاه در تجربه‌های خود به سراغ زنان و مردان بازیگر سینما٫ تئاتر رفته و نقشی از نقش‌های فیلم خود را به آنان سپرده‌اند. حذف جوایز بهترین بازیگر مرد و زن از فهرست جوایز جشنواره فیلم کوتاه تهران نیز باعث نشده است که استفاده از بازیگران حرفه‌ای به فراموشی سپرده شود.
به نظر می‌رسد بازیگرانی که دعوت کارگردانان جوان را می‌پذیرند، انگیزه مالی ندارند چون اصولاً رقم دستمزد در فیلم کوتاه آنقدر پایین است که از مناسبات حرفه‌ای فاصله بسیاری دارد. از سوی دیگر عشق و علاقه برخی از بازیگران(که ستاره محسوب نمی‌شوند)به دنیای فیلم کوتاه و حمایت از سینماگران جوان، باعث شده است تا همواره شمار ثابتی از بازیگران را در فیلم‌های کوتاه بیشتر از بقیه ببینیم.
در بین این بازیگران، هنرپیشگانی در قاب فیلم کوتاه به اقتضای داستان و درک توانایی پارتنرهای خود، با هدایت کارگردان بازی متعارفی می‌کنند تا کیفیت بازی آنها از نابازیگران چندان توی چشم نزند و فاصله معناداری از حیث بازی احساس نشود.
برخی تصورشان از فیلم کوتاه همان سینمای آماتور و بکری است که بیش از آنکه تکنیک در آن به چشم آید، فضا و روح حاکم بر فیلم بیننده را مجذوب خود کند و فیلمساز توانسته باشد پشت و مقابل دوربین از عوامل غیرحرفه‌ای، بهترین استفاده را به عمل آورده باشد. حال آنکه در عصر دیجیتال از تجهیزات حرفه‌ای یکسانی در فرایند تولید و پس تولید فیلم کوتاه و بلند استفاده می‌شود. بنابراین از حیث جزییات بصری، گرافیکی و شنیداری بسیاری از فیلم‌های کوتاه، چیزی از فیلم‌های بلند کم ندارند و استحقاق دریافت جوایز فنی و هنری جشنواره‌های جهانی را به خوبی نشان می‌دهند.
از سوی دیگر همیشه این نگره مورد انتقاد قرار می‌گیرد که فیلم کوتاه به مثابه پلی برای ورود به سینمای حرفه‌ای نیست و فیلمسازان نباید استفاده ابزاری از آن کنند. اما کیست که نداند بسیاری از نام‌آوران سینمای ایران از مسیر دفاتر سینمای آزاد و سینمای جوان مشق سینما را انجام دادند و مدارج ترقی را طی نمودند. با فرض آنکه معدودی از افراد بخواهند بلندپروازی را کنار بگذارند و فقط به فیلم کوتاه بیاندیشند، عقل معاش حکم می‌کند که آثار کوتاه خود را به حرفه‌ای‌ترین شما ممکن بسازند تا امکان بازاریابی برای عرضه و کسب درآمد از آن را داشته باشند. بهره‌گیری از بازیگران حرفه‌ای یکی از عوامل جذابیت فیلم‌های آنان در بازارهای داخلی و خارجی است.
با این حال اثبات اینکه نقش‌آفرینی بازیگران حرفه‌ای در فیلم کوتاه باعث آسیب یا ارتقای کیفی آن شده است، نیازمند بررسی و تحقیق جداگانه‌ای است که به روشن شدن موضوع کمک خواهد کرد.