سعید رجبی فروتنسرمایهگذاری برای تولید محتوا در نمایش خانگی (سریال و سایر برنامه‌های نمایشی) شاید با بازدهی زیادی همراه نباشد اما خواب سرمایه در آن به نسبت سینما دوره کوتاه‌تری دارد.
در سینما فرایند صدور پروانه ساخت و نمایش بسته به تعداد متقاضیان چندان زمان بر نیست و اگر اعضای شوراها در روز بررسی از دنده چپ بلند نشده باشند! و فیلم و فیلمنامه با ضوابط جاری مغایرتی چندانی نداشته باشد، مراد متقاضی حاصل می‌شود اما تا نوبت به اکران فیلم برسد، بسیار صبر بباید پدر پیرفلک را! اگر موارد استثنایی را در نظر نگیریم، بسته به اقبال تهیه‌کننده از یک تا سه سال باید منتظر ماند تا روزگار به صاحب فیلم روی خوش نشان دهد و شمارش معکوس برای اکران آن آغاز شود.
از این به بعد هنر مدیر پخش است که اگر فیلم کمدی نیست، بتواند با لطایف‌الحیل دل سینماداران محترم را نرم کند و آنها را راضی سازد تا سئانس‌های مناسبی را به فیلم اختصاص دهد.
در نمایش خانگی و پخش اینترنتی اصولاً چیزی به نام ترافیک و نوبت‌دهی فیلم و سریال معنا ندارد. پلت‌فرم‌ها می‌توانند به تناسب ذائقه مخاطب، همزمان دهها فیلم و سریال تولیدی و یا تامینی را در معرض دید کاربران خود قراردهند. پس خواب سرمایه در این حوزه چندان محلی از اعراب ندارد.
در این رسانه تولید و پخش سریال می‌تواند به شرط مطالعه بازار(قبل از تولید)،تبلیغات مناسب و هزینه تولید مطابق برآورد انجام شده، بصورت همزمان رخ دهد و حاصل سرمایه‌گذاری به خریدار آن یعنی: ۱.مشترکان پلتفرم ۲.متقاضیان دانلود محتوا ۳.صاحبان آگهی ۴.مصرف کننده حجم و ترافیک اینترنت
فروخته شود.
در بدبینانه‌ترین حالت سریال اگر به سوددهی نرسد، دستیابی به نقطه سربه‌سر دور از انتظار نیست و سرمایه‌گذار می‌تواند طعم بازگشت سرمایه را بچشد.
او با تجزیه و تحلیل نتایج چنین تجربه‌ای در گام بعدی باید خطای محاسباتی و ضریب ریسک خود را کاهش دهد تا پس از عرضه سبد محتوایی، دست خالی از بازار برنگردد.
نشانی روزانه‌‌های سینمایی در تلگرام: http//t.me/cinemadailyir
اضافه کردن نظر